Marie Antoinette en Little Siam

Vandaag eerst verrukkelijk gegeten bij Thais restaurant Little Siam in Utrecht (Balijelaan). Eerst een heerlijke maar zeer pittige Thaise soep met gamba’s en champignons, laos en wat al niet meer. Verrukkelijk maar een flinke nabrander. Daarna een heerlijke zeewolf in een zoete saus met pittige bijsmaak, in combinatie met hele kleine kipfiletrollets… tongstrelend lekker. Vervolgens wat gedronken bij Louis Hartlooper, zo langzamerhand naast Springhaver één van mijn favoriete cafés, en tevens bioscoop. Daar de film Marie Antoinette gezien. De film is een prachtige vertolking van het leven aan het hof tijdens het leven van Marie Antoinette en Louis. De strijd tegen de protocollen, de enorme druk op het krijgen van een kind (zoon, troonopvolger) en daarnaast het totale gebrek aan besef dat er een volk is waar ze prinses en later koningin van was. Een leventje dat draait om luxe, comfort, verveling en rondhangen, een klein wereldje, waar af en toe uitgebroken wordt door naar de opera te gaan of een gemaskerd feest. Een leven van feesten, kleren kopen, vooral veel kopen…. en het vreemde van uitgehuwelijkt te worden met een volslagen vreemde, en alles achter te moeten laten wat je als kind gewend was. De film duurt 2 uur, en af en toe begin je je te voelen als de mensen in de film: "wanneer verandert er iets". Het is de tweede film van Sophia Coppola, die eerst Lost in Translation maakte, die in mijn favoriete land Japan afspeelt, en die bijna een vergelijkbaar thema had: hoe vul je de leegte die je voelt…. De beelden van Versailles zijn prachtig, de kostuums heel mooi, en de film geeft een historisch beeld van de tijd.

L'ivresse du Pouvoir (de roes van de macht)

L’ivresse du Pouvoir is een geweldige film. Hoewel de film met name uit dialoog bestaat, en weinig expliciete actie bevat, zit er een geladen spanning, met continue prachtige krachtmetingen tussen de hoofdrolspelers. Isabelle Huppert speelt op grandioze wijze een onderzoeksrechter, die bewust is van haar macht, maar moet ontdekken dat zelfs zij niet de hoogste regionen van machthebbers, die zich in de roes van de macht wanen, in haar machtssfeer kan krijgen, hoe goed ze ook haar best doet en hoe dichtbij ze ook komt. Zij laat zich door niemand aftroeven, zelfs niet als dat met dreigementen gepaard gaat of als dit betekent dat ze haar man dreigt kwijt te raken. Een vrouw met een missie. Toch blijkt ook zij haar grenzen te hebben, als ze door de machthebbers buiten spel wordt gezet. Isabelle Huppert speelde eerder al een zeer opvallende rol in La pianiste, waarin ze ook de rol van een vrouw met zeer sterke persoonlijkheid vertolkte, precies wetend wat ze wil en doelgericht.

United 93

Vandaag naar de film United 93 geweest. Geweldige film! De film is zo indringend gefilmd dat je het gevoel hebt dat je zelf in die situatie zit maar ook zou kunnen zitten. En ook de hele situatie rondom de gebeurtenissen met de andere drie toestellen worden van allerlei gezichtspunten uit op een zeer indringende manier in beeld gebracht. Alsof je naar een spannende film zit te kijken, maar ondertussen weet dat het echt gebeurd is. Ook apart is dat je weet wat er gebeuren gaat, terwijl voor de mensen in de film pas in de loop van de tijd duidelijk wordt wat voor tragedie er allemaal plaats gaat vinden. Het had een geweldige actiefilm kunnen zijn, als het niet echt gebeurd was. Een absolute aanrader, hoewel de kans bestaat dat vliegen nooit meer hetzelfde zal zijn….

Balatontó (Balatonmeer)

Van vrijdag 21 juli tm maandag 24 juli heb ik weer een bezoek gebracht aan Zsuzsanna. Ze ging zaterdag het Balatonmeer over zwemmen (5,2 km)… Het idee al maakt me stil. Maar ik mocht haar begeleider zijn. Dus wij een huisje aan het Balatonmeer gehuurd voor één nachtje. Het stikte er van de muggen en ben helemaal lek geprikt, maar dat kon hooguit de pret een beetje drukken. Want het jaarlijkse spektakel van het Balatonmeer was dit jaar uitzonderlijk. Prachtig weer en een hoge temperatuur van het water trok letterlijk duizende Hongaren naar dit evenement: totaal 8.000 Hongaren hebben het meer overgezwommen. En 1500 haalden het niet omdat ze te lang in de file naar het Balatonmeer hadden gestaan…. en dus nooit het water in geweest zijn. Gelukkig waren wij dus al een dag ervoor gekomen. Voor mij was het een zo’n 3 uur genieten van de zon, het water, de schaduw, mijn boek en zachte dromen (oftewel languit slapen in de schaduw) en bijkomen van een werkweek een lange reis. Na drie uur en 14 minuten kreeg ik een telefoontje dat ze aan de overkant was beland… Onvoorstelbaar. Het duurde nog anderhalf uur voor ze met de boot aankwam, maar goed. Voor mij een kwestie van geduldig wachten en ondertussen wat zwanen bestuderen. Voor de foto’s zie mijn site. Daarna reden we via Budapest, en een heerlijk Chinees restaurant, naar Miskolc, naar haar flatje. Zondag, de laatste hele dag dat ik er zou zijn, heel lang uitgeslapen en de bossen en meer rondom Miskolc bezocht met vriendin Angicá. Haar moeder had weer, als altijd, flink wat eten klaar staan, dus honger hoefde ik niet te lijden. En maandag was het al weer tijd om terug te gaan. Van Miskolc naar het vliegveld kost toch al gauw drie uur, en dat vooral omdat er nog geen rondweg langs Budapest is en al het snelwegverkeer dwars door Budapest moet… Ooit was dit ook in Parijs, maar dat is al weer een tijd geleden. In Hongarije zijn ze er nog niet over uit of de weg ondergronds moet gaan of niet. En wellicht zijn ze nog aan het zoeken naar het benodigde geld… Maar na een kleine vertraging van een uur, vanwege de veel voorkomende thunderstorm, kwam ik toch redelijk vroeg in de avond aan en werd ik door mijn broer en neefje en nichtje opgehaald. Een mens kan zich geen beter onthaal wensen. Daarmee was mijn kleine vakantie in Hongarije weer voorbij en kon ik er weer voor een tijdje tegenaan.