Frustratie

Vandaag een droge dag, de eerste van bijna een week. Ik ben even naar de winkel gegaan in de pauze om er toch nog iets van mee te krijgen vandaag.

Vandaag een frustrerende dag. Op het werk een aantal vervelende situaties, mensen die zeer moeilijk zijn om mee te communiceren, continue zaken of situaties ter discussie stellen die totaal niet relevant zijn voor hun werk, vertrouwen in mensen hebben wat ze niet waarmaken, ik word er gek van. Het dwingt me in heel zakelijk te worden en daar houd ik niet van. Ik los liever zaken in de minne op, en niet door boos te moeten worden of mensen terecht te stellen. En de ellende is dat als ik dit niet doe, ik dus gefrustreerd thuis zit te zijn na het werk en moet bedenken hoe dit aan te pakken. En ik heb daar een hekel aan! Het thuis werken maakt dat dit soort situaties ontstaan maar ook moeilijk aan te pakken zijn of goed te sturen zijn vind ik.

Vandaag wel heerlijk de laatste restjes Chinees eten opgegeten met toevoeging van wat verse groente want dat zit dan vaak weer niet heel overdadig in de maaltijd. Gek genoeg krijg je wel vaak heel veel vlees, wat volgens mij juist duur zou moeten zijn maar het blijkbaar niet is. Een dier kost minder dan verbouwde groente zo lijkt het.

Maar daarvoor nog yoga gehad live in de oefenzaal, feitelijk de gymzaal van een school, het was fijn weer ergens echt op locatie te zijn. Maar alle ramen en deuren stonden open vanwege de coronamaatregelen, dus het werd er goed fris als we niet actief bezig waren. Dit kan natuurlijk zo niet de hele tijd doorgaan. Dan moeten we in de winter met thermokleding de zaal in.

Wel opbeurend vind ik wat ik zo maar even las op Facebook dat er 2 getransplanteerden corona hadden gekregen en er nauwelijks ziek van geworden waren. Dat zegt natuurlijk niet perse iets over hoe het bij mij zou vallen, maar toch.

Na de yoga zat ik dus nog vol met het werk in mijn hoofd, ondanks yoga moet ik eigenlijk zeggen. Niets op tv of van mijn opnames kon me bekoren. Beetje op tijd naar bed en daar nog wat lezen en even mijn frustratie los laten is wellicht wel de beste optie voor vanavond.

Hopelijk kan ik morgen wat van die frustratie uiten naar mijn collega’s die met mij aan het roer staan van de turbulente schip.

Na Someren op de Strabrechtse heide

Vandaag begon de dag met regen en ik heb heel veel regen gezien vanaf dat moment vandaag! De Strabrechtse heide stond desalniettemin op het programma, no matter what. De heide in augustus zien is voor mij een must en het is één van de laatste dagen dat het nog kan, in september gaat het snel achteruit. De Strabrechtse heide had ik via de Kampioen van de ANWB leren kennen en genoteerd als de place to be op een keer. Na mijn goede vriendin opgehaald te hebben en al een aardig voorproefje van de regen gehad te hebben onderweg, gingen we, in elk geval ik, vol goede moed en de overtuiging dat de buien wel langs Someren heen zouden trekken. Buienalarm leek dat te voorspellen dus daar vertrouw je dan maar op.

We waren nog niet bij de toegang tot de heide bij restaurant De Soete Inval of de regen kwam al flink naar beneden. Het eerste schuilen bij het informatiebord beloofde wat. Maar gewapend met regenjas en paraplu kan er toch niets misgaan, dacht ik, ook al was mijn paraplu al een beetje toe aan vervanging. Weldra op pad brak de zon door en was het serieus warm! Dus ik liep al in T-shirt, maar dat duurde niet lang of de regenjas kon weer aan en ook de paraplu kon er weer bijkomen. In de bosrand lopend viel dit nog mee, in het open veld minder. Gelukkig vielen de zwaarste regenbuien telkens als we iets konden schuilen, want sommige buien waren te gortig voor onze kleine parapluutjes.

We waren zeer verrukt toen we de eerste prachtig paarse heide zagen. Maar toen we op een stuk kwamen waar het volgens het kaartje helemaal paars zou moeten zijn, was er bijna alleen maar grasland te zien. De heide was op sommige plekken prachtig, maar de paarse zee van heide zoals ik die ooit op de Sallandse Heuvelrug en bij de Posbank gezien heb, was hier toch echt niet te bespeuren. Jammer, hoewel het heerlijk was om buiten te zijn en te wandelen. En het was gezellig en we hielden de stemming er wel in, maar het was toch niet waar ik ervan gehoopt en verwacht had. De afgelopen dagen was het ook al zulk weer geweest en helaas vandaag ook.

De omslag schijnt morgen te komen, droger en zonniger weer. Het zij zo. Ik heb in elk geval de Strabrechtse heide gezien, we hebben 10 km gelopen al met al en nog lekker wat gedronken en gegeten bij De Soete Inval. Een leuke plek om nog weer terug te komen maar dan bij beter weer. Al moet ik wel zeggen dat wij beter voorbereid waren dan de meeste mensen die we tegen kwamen, die helemaal zeiknat geregend waren en niets aan bescherming bij zich hadden.

Vanavond nog even kort bijgekomen op mijn eigen bank om me vervolgens weer in te stellen op een nieuwe werkweek.

Een prima dag en verdrietig nieuws

Vandaag een dag van lezen, soms buiten in de zon, kussen op de stoel, kussen in de schuur, weer naar binnen, kussen op de stoel, weer naar buiten, kussen in de schuur, weer naar binnen, als er weer een bui kwam. De kaasboer was weer terug van vakantie, eindelijk weer mijn favoriete kaas kunnen kopen. Op bezoek bij mijn vader, heerlijk Chinees eten gegeten, een goed gesprek met een vriend van me aan de telefoon en de dag eindigen met lezen. Niet meer en niet minder, een prima dag! En zowaar op tijd naar bed en dat op een zaterdag.

Vandaag hoorde ik echter ook het verdrietige nieuws van het overlijden van de man van één van mijn lotgenootjes. Het is wat, overleef je een transplantatie, maar verlies je je echtgenoot aan zo iets stoms als een hartaanval. En krijg je ook niet eens de kans om afscheid te nemen. Het leven is hard en spaart niemand! En zij was al eerder haar zus kwijtgeraakt! Sommige mensen krijgen extra porties leed te verwerken in het leven. Ik wens haar heel veel sterkte toe en kracht om weer verder te gaan zonder te vergeten, om door te leven met een cadeau en een zeer bitter verlies.

Spanning

Vannacht kon ik weer niet goed in slaap komen. Ik was nog zo hyper van de film The Equalizer en ook al stopte ik, relatief gezien, op tijd om naar bed te gaan, en was ik me genoeg van de lange dag, in bed maakte ik de fout te gaan lezen na het schrijven van mijn blog. Normaal is het een kort stukje wat ik lees maar nu kwam ik in een deel van het verhaal van de serie De Oorlog van de Grote Scheuring waarin heel opzwepend geschreven werd hoe de magiër zijn krachten botvierde op een groep mensen die genoten van gevechten op leven en dood in een arena. Ik lag met gebalde vuisten en verstijfd lichaam dat te lezen, zo diep zat ik in het verhaal, zo prachtig goed geschreven. En zo dood vermoeiend. Ik werd er nog meer hyper van. Ik heb twee uur liggen lezen ook nog, het niet opzij willen leggend. En dus werd het een onrustige nacht slapen. Uiteindelijk ben ik toch in een diepe slaap gevallen en werd een keer even tussendoor wakker van een klap waarvan ik niet wist of het in mijn droom voorkwam of in het wakker leven. Maar alle ramen waren dicht dus na een korte inspectie viel ik snel weer in slaap. Het ingooien van mijn ruit vorig jaar werkt nog steeds door.

Vanochtend ging de wekker om half 10 en werd ik wakker uit een diepe droom waarin mijn broer een rol speelde. Helaas was de context al weer snel uit mijn bewustzijn. Ik wilde op tijd op staan om op tijd naar de sauna te gaan. In de sauna was het nog rustig, de meeste mensen komen na de lunch en eten vaak in de avond daar. Ik ben liever de avond thuis en eet liever thuis, dan is het thuiskomen in mijn huis weer wat makkelijker. Het was een heerlijke saunadag al zorgde de donder en bliksem ervoor daar weer een deel van de middag niet in het open water mochten komen ter voorkoming van blikseminslag. En de bliksem was dichtbij af en toe. En de klappen van het donderen klonken extra hard op het water. Gelukkig zijn er nu minder mensen in de sauna want bijna iedereen moest nu meer een meer binnen blijven. Ik heb nog weer even, zoals ik vaker deed, een dutje gedaan op de lekkere ligstoelen die ze boven hebben. Ik schrok regelmatig wakker van mijn eigen snurken weer, dat gaat al snel als ik op mijn rug lig te slapen.

In de avond nog The Equalizer afgekeken en Pay Back, met Mel Gibson, ook zo’n lekkere revanche film. Het is zo fijn om de vrijdag in de sauna te zijn, het voelt dan net of het al zaterdag is, maar dat is het dan niet. Want dit moet nog komen. Een stukje zelfbedrog of tijdbedrog.

Intensieve dag

Vandaag was een intensieve dag. Hoewel mijn werkagenda qua afspraken leeg was had ik toch wat zaken te regelen die al met al aardig wat tijd en aandacht vroegen. En de pauze er ook bij ingeschoot. Maar het was een wat grijze dag, tot de avond weer, maar ik weet eigenlijk niet goed hoe het buiten was, of er veel regen gevallen is. Dat zegt wel wat. Ik was wel weer moe wakker geworden, het is fijn dat ik niet vroeg op hoef te staan, kan om 8 uur de wekker af laten gaan om toch om 9 uur met ontbijt voor het werkscherm te zitten.

De werkdag ging aardig flot voorbij en om 17 uur had ik een gesprek met iemand van de CF stichting over cf-connect dat ze aan het opzetten zijn, waarbij ze steunpilaren zoeken, mensen die anderen kunnen helpen op basis van eigen ervaringen, maar ook mensen die een verhaal willen schrijven over een bepaald thema in het leven vanuit CF beleving. Zoals hoe ziet het leven eruit in Coronatijd, met thuiswerken, isolement etc. Volgend jaar moet een website gelanceerd gaan worden op dat vlak en de voorbereidingen worden nu getroffen. Ik wil best steunpilaar zijn tot op zekere hoogte en ergens ben ik dat misschien al met mijn blog, maar een gesprek voeren met een lotgenoot is wel wat anders dan ergens over lezen. Een mooi initiatief van de CF stichting dat ik graag ondersteun.

Vanavond weer getennist. Ik merkte dat ik chagrijnig was en dat werd alleen maar erger toen een teamgenoot me ging plagen. Ik merk dat het tennisplezier enorm verminderd wordt doordat mijn linkerknie me zo onzeker maakt. Als ik spring naar een bal of iets te snel ergens naartoe stap met links gaat mijn knie schuiven. Voorheen kon ik vrijuit spelen en rennen en dat lijkt nu voorbij. En het beïnvloedt ook mijn spel waardoor het plezier ook weer extra vermindert. Gelukkig vond ik een rustige slag die effectief was en maakte ik me minder druk om mijn spel en daarmee bleven ook de plagerige opmerkingen steeds meer weg en kwam er rust. Al met al dus wel lekker gespeeld maar ik wil wel iets aan die knie gaan laten doen. Ik kreeg de naam van een goede orthopeed waar ik mee naar mijn huisarts wil gaan voor een verwijzing. En misschien kan ik eraan geopereerd worden. Het kan ook zijn dat door de warmte van de laatste tijd het sporten er meer bij ingeschoten is en daardoor de kracht en conditie achteruit is gegaan. De anderen klaagden daar ook over. Ik wil in elk geval de komende tijd flink gaan zwemmen om daaraan te werken.

Regen dwong ons binnen te gaan drinken na het tennissen. Ik hoorde dat ze vlak nadat een tv was geïnstalleerd in de kantine dezelfde nacht nog was ingebroken om de tv a 900 euro te stelen. Daarbij hadden ze een ruit van 10.000 euro kapot geslagen!!! Die tv krijgen ze misschien 75 euro voor! Gelukkig is alles verzekerd maar het wordt tijd voor camera’s. Die inbrekers zijn echt parasieten van onze maatschappij.

Thuisgekomen nog even een stukje van The Equalizer gekeken, een geweldige maar een wat gewelddadige film met Denzel Washington.

Regen en dutten in de film

We hebben er lang naar gesmacht, regen, en vandaag is het een totaal grijze regenachtige dag. De natuur maakt een inhaalslag, de grond weer helemaal vochtig, en even zelf geen water geven aan de planten is ook wel fijn. En de vrije woensdag een keer wat meer op de bank zitten is ook geen straf.

Maar ik was vroeg op in verband met een afspraak om 8 uur in het ziekenhuis en daar was het weer een mondkapjescircus, waar dit trouwens eerder in april niet zo was. In de gangen en wachtruimtes was het verplicht, bij de dokter mocht ie af. Bij het bloedlab was het gekkenhuis, dus na niet al te lange wachten besloot ik maar een rustiger tijdstip terug te komen. Ondanks het feit dat ik met code-1 voorrang heb als getransplanteerde.

Het gevolg was dat ik om 9 uur al voor de buis kon kruipen met mijn ontbijt. Ik heb de serie Stumptown maar bijgekeken, dat was ik toch wel weer zo’n 5 uur zoet mee. Mijn fotoshoot voor Hallo Lunetten is een week uitgesteld vanwege het grijze weer, hopelijk volgende week meer succes. Dus tot half 4 kon ik bankhangen. Heerlijk. Beter had ik echter een dutje gedaan want ik ging om 16 uur de film House of Hummingbird zien in het filmhuis, een mooie rustige film over een Noord-Koreaans meisje en haar familie, maar ik betrapte mezelf op een enkele snurk en wat gesprekken waar ik wat uit miste. Korte powernaps dus. En veel kon ik niet missen omdat er niet heel veel actie in zat. Halverwege was ik wel uitgerust en resteerden enkele gaapjes.

Daarna was het wat borrelen om de tijd te overbruggen naar het diner bij De Pomp, een eettent waar ik vaak langs fietste naar mijn werk maar nog nooit gezeten had. Met mijn goede vriend nog weer verder gepraat waar we dit al vanaf 16 uur hadden gedaan, het was fijn weer bijpraten. Het eten was aardig bij De Pomp met een concept van kleine hapjes voor een niet zo kleine prijs per stuk, het ene lekkerder dan het andere. Een aparte plek, want lang was het een benzinepomp met een daaraan gekoppelde garage waar aan auto’s gewerkt werd. Het had nog leeg gestaan en was gekraakt tot dit restaurant er kwam met groot terras voor lunch ook en drinken. Veel jonge mensen komen er, oudjes zijn een zeldzaamheid. Ondertussen was de wind dit echt stormachtig was geweest vandaag helemaal gaan liggen en kwam zelfs de zon nog door. De dagen beginnen echter al aardig minder lang licht te zijn, 21 uur was het donker.

En zo voelde deze dag even als een vakantiedag en vergat ik bijna dat er morgen toch echt nog een dag gewerkt moet worden voor het weer weekend is. Ja, ik leid een zwaar leven 😏

Rugtraining

Vandaag een grijze dag, met regelmatig buitjes. Raar weer, want ik ging in mijn pauze wandelen met regenjas maar kwam aardig bezweet thuis. Het is niet koud, 17 graden, wellicht was een hemd, T-shirt, hoodie en regenjas toch iets te warm gekleed…

Vanochtend kon ik maar moeilijk wakker worden na zowaar op tijd naar bed gegaan te zijn en de televisie op tijd uitgezet. Echt zonder tv kijken voor langer dan 3 dagen is niet echt gelukt al heb ik ook niet heel veel moeite gedaan. De rest van de tijd is het stil bij mij in huis, ik speel geen muziek af als ik thuis ben, dus wat reuring mag af en toe wel. Al zou ik ook met muziek wel kunnen lezen wellicht. Maar ik lees al best veel dus… Volgende week start de yoga weer en wellicht biodanza dus dan komen er weer meer avondactiviteiten bij.

De verhoging van gister was al met al een storm in een glas water, ben al weer gewoon als altijd. Het blijft verrassend hoe het lichaam soms reageert op kleine veranderingen. Die ik zelf dus soms niet waarneem. In elk geval was de nacht even goed slapen en op tijd naar bed en goede remedie wellicht.

Vandaag verder een rustige werkdag, geen bijzondere spannende taken. Tussendoor maar even op mijn backstretcher gelegen. Dat is toch wel lekker. Mijn cf-rug die door al het hoesten vroeger nog steeds wel een bolling heeft, al is het wel minder volgens mij, kan het wel gebruiken. Het is telkens best inspannend om actief de buikspieren aan te spannen en de rug goed recht te houden of te maken. Maar het ziet er zoveel beter uit als ik recht sta. Ik had wel een soort staaf gekocht die je in de deuropening kan hangen en zo, door eraan te hangen of me op te trekken, mijn rugspieren kan trainen. Maar er zit glas boven mijn deur en ik ben bang dat het glad kapot gaat door de stellage. Weer een poging tot trainen wat niet helemaal (of helemaal niet) van de grond komt. Het apparaat ligt weer geduldig op de zolder te wachten….

De avond was lekker relaxt, op tijd eten, op de bank voor de buis, uurtje gebeld, echt fijn om weer even langer met een goede vriendin te praten en de telefoon is daar ook prima voor, The Equalizer gekeken. Al met al geen slechte dag. Ondertussen stormt het al een beetje in de avond, het zou windkracht 8 of 9 worden. Voor de zekerheid maar wat losse plantenbakken aan de kant van het huis gezet. Kijken hoe de boel er morgen bij staat. Mijn klimop is al klimaf dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken.

Niet fit

Vannacht had ik het koud, voelde me slap en dacht dat ik koorts had. Maar nee, 36,3. Toen ik echter wakker werd op verschillende momenten voelde ik gewoon dat het niet in orde was. Toen de wekker af ging was het ook moeizaam wakker worden. Toen temperatuur gemeten, 37,7. Echt heel apart dat ik al eerder aanvoel dat er iets mis is dan mijn lichaam, qua temperatuur, aangeeft. Het verklaart wel waarom ik me dus zo voelde vanochtend. Maar rustig aan doen dus vandaag. Maar het is wel raar om me nu ziek te melden als ik thuis werk. Want ik kan achter de computer zitten. Ik hoef nergens heen. Maar fit voel ik me niet, ook al werkt de paracetamol wel heel snel.

Eén van mijn buren heeft sinds een paar dagen een pup, een schatje zo heerlijk zacht. Ik had al aangeboden de hond uit te laten, ik hoop dat ik de kans krijg. Het thuiswerken nodigt toch uit om een huisvriend erbij te nemen op die manier. Zelf ben ik nog niet over de drempel, ik hoop mee te kunnen genieten net als met de buurtkatten die regelmatig langskomen.

Het is gedaan met het zomerse weer. De komende week loopt de temperatuur terug van 20 naar 18 graden met veel regen, de natuur heeft het nodig, het scheelt mij weer planten water geven maar het is niet heel inspirerend weer om thuis te werken. Tenminste als ik niet van begin tot eind van de dag flink in touw kan zijn. Het is meer lekker-op-de-bank-kruip-weer. Maar ja er moet ook gewerkt worden

Verrassend was wel het eind van de middag en de avond die weer heel zonnig was. Nog even voor het eten op de veranda gezeten en ik dutte erg in de stoel met de zijn op mijn gezicht. Al snel werd het weer frisser echter, de zon staat al een stuk lager dan een maand geleden. Na het eten een korte wandeling gemaakt want ik voelde het weer rommelen in mijn buik. Rustig voor de buis gelegen en op tijd naar boven. Mijn temperatuur was gewoon weer 36,7 wat redelijk normaal is maar toch voelt het nog niet helemaal goed. Hoe de temperatuur zo ineens een graad omhoog kan gaan en daarna weer naar beneden zonder verder paracetamol te hebben genomen, het is me een raadsel.

Een rustige zondag

Vannacht kon ik niet slapen, ik was weer te lang voor de buis blijven zitten nadat ik terug was van het verjaardagsfeestje bij mijn broer. Ik ging nog naar één van de laatste afleveringen van De Ridder kijken, kon weer niet stoppen, en om half 1 kon ik pas stoppen. Alle trucjes mochten weer niet baten om te gaan slapen al had ik geen zin om mezelf weer naar de yogamat te slepen.

Vanochtend om half 10 ging de wekker om te checken of er regen zou vallen en ik misschien zou gaan tennissen maar ben niet gegaan en nog even blijven liggen om vervolgens een rustig dagje te houden, thuis zonder plichtplegingen. Ik ging verder met De Ridder, als het gedaan is met de afleveringen krijg ik wellicht rust. Eindelijk ook weer een lange wandeling gemaakt en de de takken van de klimop samen gebundeld om ze naar de straat te brengen. Voor de rest een fijne ongecompliceerde zondag, lekker zo op zijn tijd.

Gevecht

Vandaag, zaterdag, ben ik weer in een gevecht met mezelf. Mijn hersenen bedenken telkens weer gedachten die mij negatief over mezelf doen denken. En ik moet hard werken om die te pareren. De stemmetjes vechten en ondertussen word ik er alleen maar moedeloos van. Ik pakte het boek ‘Intimiteit’er nog maar eens bij en daar staat het allemaal zo duidelijk beschreven. Het komt voort uit begeerte en daarmee angst. Als ik de begeerte, en dat kan over van alles gaan, los kan laten verdwijnt de angst. Wat een heerlijk idee! En nu nog de vraag hoe!?

Vandaag is mijn nichtje en petekind jarig. Met de negatieve gedachten komt ook mijn teleurstelling in mijzelf over mijn peetoomschap. Ik weet niet wat het is maar ik voel soms een verplichting die ik niet waar kan maken. Maar peetoom zijn verplicht toch niet? Liefde geven is toch altijd in elk geval goed? Ik hou van mijn nichtje dus wat is dit. Misschien vergelijk ik me onbewust nog steeds met mijn zus die een geweldige peettante was. Die van alles deed met de kinderen. Ik kan in dat opzicht het alleen maar minder doen. Ik denk dat ik me nooit heel erg als oom heb laten zien omdat ik bang was. Niet goed wetende wat ik dan zou doen net haar en met mijn neefje. Ik heb eigenlijk geen ervaring met kinderen. Waarschijnlijk heb ik in mijn gedachten het weer veel te moeilijk voor mezelf gemaakt, dat ik meteen ook de perfecte oom zou moeten zijn. En bij dat idee al het idee heb laten varen. Ik was ook niet dik met mijn ooms en tantes en al helemaal niet met mijn peetoom hoe hard hij ook zijn best deed om wel een goede peetoom te zijn, ik liet hem niet toe. Ik mijd al heel mijn leven zoveel mogelijk dingen die moeilijk zouden kunnen zijn, tenzij ik ertoe gedwongen wordt. Ik ben in situaties geraakt die mij echt bang hebben maakten. Die voor mij levensbedreigend voelden. En misschien mijd ik dus daarom elke situatie die mij een vergelijkbaar gevoel kan geven, al komt het maar in die buurt. Het belemmert mij wel in elk geval, bijvoorbeeld om iets aan te gaan dat spannend is.

Ik zit op de bank, de lucht is wisselend grijs en zonnig maar nu vooral grijs met een af en toe doorbrekende zon, als ik zo zit te mijmeren op de bank en af en toe in mijn tuin zit te staren. Ik voel ook angst over het werk, ik weet niet zo goed wat ik moet. In de sauna ben ik me bewust van een specifiek gevoel van begeerte. Ik wil eigenlijk daar zijn zonder me bezig te houden met de mensen om me heen, alleen maar de hitte en kou voelen, de bubbels, het genot van zwemmen in mijn blootje, liggen zonnen in mijn blootje. Maar dat lukt me slechts ten delen. Sensueel verlangen is de doodsteek die alles bepalend is, zegt Thich Nhat Hahn. Als ik me daarvan kan bevrijden, zal ik geen angst meer ervaren. Een grotere uitdaging is er niet in de sauna. Daarom ben ik blij als het niet druk is en als er zoveel mogelijk oude en lelijke mensen rondlopen. Een goede vriend van mij kan in een paar seconden bepaalde gedachten van zich afzetten. En daarna gedachteloos zijn. Wat een heerlijkheid lijkt me dat!

Vanmiddag ging ik naar de verjaardag van mijn nichtje met hele familie. Het was echt heel fijn! Ik zag een aantal van hen voor het eerst sinds de Corona lockdown en langer. Mijn broer en nichtje had ik wel al eerder weet gezien. We aten ook heerlijk samen, ik voelde me heel blij. Vandaag voelde ik me ook blij toen ik weer op mijn oprit stond die nu dus allemaal plantjes heeft. De hommels, bijen en vlinders vinden hun weg daar heel goed en vliegen van lavendel naar dropplant en terug, blijkbaar een smakelijke combinatie. Ik kan daar enorm van genieten. Het valt me wel op dat er veel meer hommels zijn dan bijen.

Vandaag dus ondanks mijn gepieker toch een hele fijne dag. En ik ga kijken of ik een beetje minder sensueel verlangen kan nastreven.