Muziek voor onderweg

Ik zou vandaag eigenlijk gaan klussen bij Irene, maar ze was niet fit dus hebben we het maar even uitgesteld. Raar is dat, als je helemaal op gericht bent op een invulling van de dag en die verandert ineens compleet. En zo vlak voor de vakantie is dat nog zo slecht niet, ik merkte ineens dat ik zelf ook wat moe ben, druk weekend gehad en doorgegaan in de flow van de week ervoor. Dus een rustdag, vrij in te vullen was niet verkeerd. En het regende ook nog pijpenstelen, dus ben achter de laptop gaan zitten om mijn mp3 speler te vullen met nieuwe muziek: ik zit tenslotte straks 11 uur in de trein! Ook heb ik nog even de zonnebloemen rechtop gehangen aan wat touwtjes, die hingen op half zeven namelijk. En de buitenlamp hersteld, die doet het voor het eerst in drie jaar volgens mij. En lekker films gekeken, geweldige film ‘separate lies met Emily Watson. En The Weatherman… beetje apart komisch drama met Nicolas Cage. Nu maar niet te laat naar bed, want ik heb nog maar één echte voorbereidingsdag…

Rollenpatroon

Ik heb nog even zitten denken over de salsa-avond. Legio mannen en vrouwen staan aan de rand van de dansvloer, mannen die staan te denken of ze zullen gaan dansen of niet, en zo ja, welke vrouw zullen ze dan vragen, de vrouwen staan of uit te dampen van eerdere dansactiviteiten of staan lijdzaam te wachten tot ze gevraagd worden. Als het even tegen zit, staan ze daar tot ze een ons wegen. Ik vind dit verbazingwekkend. Als de man wat onzeker is en dus niet snel op een vrouw afstapt, stapt de vrouw niet op de man af. Ondanks alle emancipatie is op het dansgebied nog steeds de man degene die het spel moet starten. Ik danste vanavond met een leuke meid een merengue. Ik was wat onzeker over mijn salsa dus die deed ik met een lesgenote. Verder heb ik vooral staan kijken. De meid van de merengue is tot twee keer toe dichtbij me komen staan. Was dit een teken dat de merengue, die best explosief was, haar bevallen was en dat ze ook wel met me wilde salsadansen? Of kwam ze daar gewoon staan omdat andere mannen die goed konden dansen daar in die buurt waren? Ik weet het niet. Ik zag slechts één vrouw telkens een man ‘nemen’ voor de dans, de enige uitzondering; maar ik vermoed dat ze in de 50 was en inmiddels wist dat zij zeker aan de kant zou blijven staan als ze op de mannen moest wachten. Dus hoe zit dit nu? Volgen de vrouwen dan toch weer het traditionele rollenpatroon, of zijn ze gewoon net zo onzeker als de mannen, en vinden ze het wel prima dat de mannen hun moeten vragen. Of zijn ze bang dat de mannen een verkeerde indruk krijgen als ze zelf het voortouw nemen? Ik kan het me niet voorstellen, maar ja, ik ben ook geen vrouw. Ik ben toch erg benieuwd wie me daar antwoord op kan geven!

Posbank

Vandaag heb ik met Francesca en Hester een ritje over de Posbank gemaakt. Ik dacht dat de Sallandse Heuvelrug mooi was, maar de Posbank slaat toch wel alles: enorme heuvels en valleien met heide. Helaas dus niet meer in bloei, daarvoor had ik er toch echt in augustus moeten rijden, maar toch zeer indrukwekkend. En ook de haarspeldbochten in dit gebied waren giga, en enorm wennen voor mij op de motor want waar kan je dat nu oefenen. Vooral goed kijken en lage versnelling houden gaf al snel wel de nodige rust. Nog even naar Doetinchem gereden, was ik ook nog nooit geweest, hoewel we door Ellecom kwamen waar ik nota bene eerder cursus heb gehad dit jaar. Het was al met al een lange rit, van rond 1 uur tot 5 uur, met korte stop bij een theehuis in de Posbank. Terug nog de IJssel een flink stuk gevolgd en bij Rhenen de N225 gevolgd. Prachtige rit, maar jammer dat je er eerst een uur snelweg voor nodig hebt om er te komen: volgende keer toch maar binnendoor proberen te gaan (en dus meer tijd nemen). Vanavond naar salsa geweest in de Winkel van Sinkel. Ik had er eigenlijk geen zin in, lag net lekker op de bank, maar had ergens gezegd dat ik zou gaan dus… Nicole sms’te ook af, die had gewandeld en had een blaar en wellicht ook geen zin. Toen ik er kwam was er nog geen bekende van de les, wel zag ik wat bekenden van Union rondlopen. Na een tijd gekeken te hebben en wat gedronken kwam Jolly en heb met haar wat gedanst en nog een keer met iemand de merengue, dat was leuk maar verder geen contact gehad met iemand en ik had ook niet echt zin om zomaar iemand van de kant te plukken, Alleen is gewoon niet gezellig en met een vreemde dansen vind ik ook niet veel aan: Je leert er iemand niet van kennen en het voelt alleen maar vreemd aan. Volgende keer toch weer met iemand gaan die ik ken en ook wat mee kan praten. Maar het was leuk om te zien hoe er zoal gedanst werd, leuke bewegingen, veel show en plezier. Al met al toch de moeite waard dus.

Najaarsopruiming

Ik heb vandaag mijn vader’s fiets gehaald en direct nieuwe sloten want dat van hem kan echt niet meer: dat kíjken ze volgens mij zelfs open. Tjonge, die sloten zijn samen nog duurder dan een nieuwe tweede hands fiets bijna… maar deze fiets is de investering wel waard, tenslotte hebben we die als kinderen aan mijn ouders gegeven met hun 25 jarig huwelijk… tjonge, toen was ik dus …. 19 jaar!, das lang geleden. Bij thuiskomst vandaag kreeg ik de geest want de tuinstoelen stonden in mijn hal en wilde ik die opruimen op zolder, maar dan moest daar wel ruimte komen. Dus ik heb de hele zolder opgeruimd!!! 3 jaar geleden heb ik de hele zooi op zolder gedumpt en sindsdien is er alleen nog maar bijgekomen. Nu is alles aan kant en weet ik waar wat is en heb zelfs gezien dat ik een electrische bbq heb! Dat had van de zomer een boel gescheeld als ik dat geweten had. En ook een gourmetstel kwam boven water… Met de nodige structuur boven voelt het echt opgeruimd. En kan ik er weer meer kwijt :0)

Toppunt van eenzaamheid.. spampost

Ik dacht altijd dat het toppunt van eenzaamheid ‘blij zijn met spam-email’ moest zijn, maar inmiddels weet ik er nog wel één: Als je nooit post krijgt moet je gewoon geld doneren aan stichtingen met een goed doel: geheid dat je elke dag wel een setje gratis kerstkaarten of andersoortig, soms zelfs geld, toegezonden krijgt. En je hoeft je geen zorgen te maken: die stroom van post houdt ook nooit op. Hoe meer je geeft, hoe meer post je krijgt…. en een tip: ophouden met doneren doet ook die stroom niet stoppen…

Vakantie

Fascinerend is dat je tuin in no time ingenomen wordt door insecten en spinnen. Ook lopen er allemaal van die kleine padjes rond. Toen ik thuis kwam kon ik het niet nalaten de spin die mijn esdoorn strategisch bezet heeft eens vast te leggen. Zo klein als tie lijkt… Mijn camera (Sony Cybershot DSC-H1) lukt het niet eens het beest scherp te krijgen. Ik moet daarvoor mijn camcorder Sony DCR-SR52 voor pakken om de foto’s daarmee te nemen. Wel moet ik dan het statief nemen want inzoomen op zo’n klein beestje kan ik niet echt steady doen. Zie hier het resultaat. Het duurt even maar dan heb je ook wat. Vanavond is mijn vakantie begonnen, tm 8 oktober vrij!, en ik heb dat direct gevierd met …. Sushi natuurlijk. Sinds gister heb ik gezien dat de AH het sushi assortiment enorm heeft uitgebreid, volgens mij denken ze dat ze heel veel klanten hebben maar niet door hebben dat ik hun grootste afnemer ben… maar hoe dan ook, ze hebben zelfs sashimi. Nu ben ik daar niet zo van gecharmeerd maar des te meer van het duurste pak waar nu zelfs gebakken paling in zit! Ik kon het dus niet laten, na gister ook al wat genomen te hebben, vandaag ook nog een keer te gaan. Mijn hele vermogen gaat op aan de sushi straks… dan ben ik net een Japanner. Ik heb nog even gefitnest vandaag maar erg fit voelde ik me er niet door, noch ervoor, noch erna. Dus alle reden om lekker met dekentje op de bank te kruipen en het weekend relaxt in te gaan.

Najaarsblues

Vandaag heb ik de stoelen en tafel van mijn terras binnen gezet: ik denk niet dat er nog een nazomer inzit met deze regenachtige week maar misschien word ik wel verrast als ik in Kopenhagen ben :0) Dat zou mooi zijn want we zijn van plan de stad met de fiets te veroveren dus dan is het wel prettig als het droog is. En niet te koud, hoewel de temperatuur ongeveer gelijk is aan hier op dit moment. De anderen hadden het al over winterjas uit de kast halen maar ik wil er nog niet aan. Nog één dagje werken en dan heb ik VAKANTIE! Ik heb er vanzelfsprekend erruge zin in! De laatste tijd doet het werk anders aan, ik weet niet hoe het komt. Mijn collega die halve dagen wil werken, de werkzaamheden die toch wel anders waren of misschien toch al onzekere gevoelens over de komende reorganisatie: ik hou van continuïteit, stabiliteit, hoewel ik dat aan de andere kant ook weer saai vind en juist van flexibiliteit en spontane acties houdt. Maar op werk gebied wil je nu eenmaal wel een beetje weten waar je aan toe bent en dat is nu nog niet zo. Of het is de komst van de winter, de dagen worden al korter, en ik hou daar helemaal niet van. Voor mij mag het altijd zomer zijn, lange zonnige dagen. En dat terwijl ik de herfst op zich een mooie tijd vind, zeker wat de natuur betreft. Misschien wordt het gewoon tijd voor een relatie. Straks komt dat gezeur weer van Kerst en Oud en Nieuw. Ik heb nu in elk geval de laatste week van het jaar alvast vrij geboekt, ik hoef daarvoor maar twee vrije dagen op te nemen dus das luxe… Kijk mij nou, heb nog vakantie voor de boeg en ben nu al met de kerst bezig …

Van de pot….

Vandaag had ik weer salsales: na snel wat gegeten te hebben, belandde ik op de bank en vielen al snel even mijn oogjes dicht. Ik weet niet wat het is, misschien het vooruitzicht van de vakantie of zo, maar ik was vandaag op het werk al niet vooruit te branden, en het is al de tweede keer dat ik op de bank in slaap gevallen ben. Toch iets van een tekort wellicht. Toen snel voorbereiden voor de les, maar werd van de pot gerukt toen iemand aanbelde. Toen ik ging kijken was er niemand te bekennen. Ik had wat knoflook gegeten dus maar even goed de tanden gepoetst, ook zo lullig als je danspartner in zwijm valt als je haar recht in haar gezicht staat te ademen. Maar door de van-de-pot-gerukt situatie waren mijn darmen nog een beetje van slag, dus de eerste 15 minuten zat ik ‘m letterlijk te knijpen. Ik kon dus niet voorkomen dat er wat lucht ontsnapte.,, Grappig is dat als iemand je dan vraagt of je een scheet gelaten hebt, je direct dat gaat ontkennen! Ik bedoel, het is heel menselijk en toch… je schaamt je ervoor. Maar gelukkig loste het zich van zelf op (de lucht en de buik) dus het dansen ging erna een stuk relaxter. En het ging redelijk goed, een aantal ken ik nu ook ietsje beter van naam, en Martje, Jolly en Barbara gaan in elk geval ook vrij dansen in het weekend bij de Winkel van Sinkel, dus dit weekend waag ik me er ook maar eens aan. Nicole gaat mogelijk ook, maar ik ben niet helemaal afhankelijk van haar meer en dat is wel fijn. Ook werd de vraag gesteld of ik doorga na deze lessen en ik denk dat ik dat maar doe, al voelde ik vanavond wel mijn rechterknie… was ik niet zo blij mee. Mogelijk omdat ik gister gefitnest heb.. dus niet meer doen zo’n dag ervoor. Maar het blijft dus kwakkelen met de knie, hoewel ik gister wel even vier minuten gerend heb. Vóór de knieblessure rende ik wel een half dus ik snap niet dat ineens al die kracht uit het been weg is… maar er zal wel een reden voor zijn. Na vier minuten verzuurt het dus langzaam opbouwen geblazen.

De zomer uit dansen

Gister, zondag, ben ik met Veronica naar de afsluiting van het zomerseizoen van Woodstock, strandtent in Bloemendaal, geweest, en dat was zeer geslaagd. Buiten bij kampvuur op het strand staan dansen en mensen kijken. Op gegeven moment werd ik opgereden door een flink aangeschoten dame, die me wat ouder leek, en haar vriendin stond er wat chragrijnig bij te kijken. Toen de aangeschoten dame ineens verdwenen was, begon ik a-spontaan maar even te informeren wat er gebeurd was met haar gezellin: ik deed op minder tactische manier: omdat ze ouder leek en de vriendin jonger, vroeg ik haar of haar vriendin of moeder soms weg was…. het bleek dus gewoon haar vriendin te zijn dus… wat ze daarvan gedacht moet hebben zal ik nooit te weten komen maar ik dacht nog ‘dat had ik anders moeten formuleren’. Maar goed, ze ging zoeken en kwam ook weer terug, dus had ik me wel wat meer aandacht aan haar kunnen besteden maar ze rookte (duidelijk minpunt) en ik heb altijd het onzekere gevoel dat ik me dan ongewenst zit op te dringen. Ik vroeg nog of ze vaker kwam en waar ze vandaan kwam, en zij vroeg ook waar wij vandaan kwamen, dus dat duidt wel enigszins op niet gehele weerstand, maar ik heb het maar even zo gelaten. Veronica gaf me ruim de kans om haar te charmeren maar ik dacht ‘nu maar ff niet’. Ik ben daar toch niet goed in dus… Leuke is dat Veronica altijd overal iedereen lijkt te kennen, zo ook de mensen die werken bij Woodstock omdat ze daar al twee maal CFBeachDance heeft georganiseerd. En het leuke is dat ik dan ook voorgesteld word natuurlijk. Vanochtend werd mijn uitslaapaktie  om 10 uur verstoort door mijn vaderdie vroeg of ik gebeld had… en door het Rode Kruis die vroegen waaromik geld gaf… het moet niet gekker worden. Ik heb het Rode Kruisduidelijk gemaakt dat ik niet lastig gevallen wil worden aan detelefoon dus de reden heb ik niet meer vernomen. Het waren echter welgoede wake-up calls, want ik ben direct produktief geworden: mijn bedafgenomen, spiralen verwisseld, was aangezet, mijn kop getondeerd (ditkeer niet de extreme zomercoupe als de vorige keer) en mijn plannenvoor het halen van de fiets (en tevens wegbrengen) uitgesteld vanwegede regenachtige dag. Nu moet ik maar eens gaan nadenken over wat ik de rest van de dag ga doen, misschien toch die fiets maar halen of anders een fiets wegbrengen, kijken of ze die wel willen hebben bij het afscheidingsstation. En anders lekker films kijken en vanmiddag fitnessen.

La Sconosciuta (de onbekende vrouw)

Zaterdag had ik een actief dagje. Na eerst de vermoeidheid uit mijn lijf geslapen te hebben (tot 12 uur), snel gedoucht en gebruncht, want ik had vanmiddag een motorrijafspraak. Die werd uitgesteld tot 4 uur dus nog ff gras gemaaid en band geplakt. De fietsen naar afvalscheiding brengen zat er nog ff niet in. Het weer bleef prachtig dus motorrijden ging gelukkig ook door. Annemiek zou voor het eerst weer gaan rijden nadat ze de vorige keer het ding op haar enkel had laten vallen, dus ze was wat zenuwachtig. Ik heb dus haar motor uit de schuur gehaald en voor het huis gezet. Gek is dat, als een ander bang is word ik zelf juist vol van zelfvertrouwen, dan kan ik ineens alles. Het motorrijden ging echter geweldig, zij reed voorop en kon zo het tempo bepalen, ik kon lekker volgen en hoefde eens niet te denken aan welke weg ik zou nemen. We reden richting Doorn en gingen de dijk op langs de Lek in de richting van Wijk bij Duurstede. Annemiek had toen de spanning wel in het lijf zitten dus na een dik uurtje zijn we weer teruggegaan, maar het ging goed. Snel even wat gegeten bij haar, ook nog ff op haar oude piano gespeeld: grappig is dat als vergelijking met de mijne: haar toetsen waren net losse tanden vergeleken bij mijn piano. En dat speelt toch anders ;0)
Ik had ook nog een filmafspraak gemaakt met Dré en Reyer, dus ik moest als de wiedeweerga terug naar Utrecht om net op tijd bij Dré te zijn om 9 uur. Ik wist nog niet welke film, mijn 26e dit jaar, het geworden was. Dat had hij verder met Reyer besproken maar het werd La Sconosciuta (de onbekende vrouw), een prachtige Italiaanse film over een Oekraïense die in Italië iets komt zoeken. Gaandeweg de film wordt duidelijk wat dat is en wat ze allemaal heeft moeten doorstaan en waarom ze de dingen doet. Een geweldige film, goed verhaal, goed geacteerd, met muziek van Ennio Morricone, veel spanning en veel sentiment. Een aanrader! En dus deze zondag maar even weer lekker lang uitgeslapen natuurlijk. Vandaag ga ik de fiets ook maar ff niet halen, ik moet om 4 uur al weer weg, druk weekendje, maar wel leuk!