Make-over

Ik heb mijn site http://www.stoelenga.nl een make-over gegeven. Met een mooi template als voorbeeld ziet het er een stuk beter uit, al zeg ik het zelf. Ben er wel zo'n zes uur zoet mee geweest alles met elkaar, en moet alleen nog even de puntjes op de i zetten… en een paar pagina's wat bijwerken…. het blijft een leuke hobby.

film Unknown

Gister voor het eerst sinds drie maanden !!! weer naar de film geweest, en nog wel een sneak. Deze keer de film Unknown met Liam Neeson, Diana Kruger en January Jones. De film zit vol tandenknarsende clichémomenten die gek genoeg je ook weer op het verkeerde been zetten… dus toch een echte verrassing zowaar. Lijken de dingen iedere keer voorspelbaar, telkens komt er een wending waardoor het einde misschien niet geheel onvoorspelbaar is, maar hoe je er komt wel. Je moet wel een fan zijn van Liam Neeson, ik vind het maar een slome vent, zeker in de rol die hij uiteindelijk blijkt te spelen. 

De film lijkt erg op Bourne Identity met Matt Damon en ook weer niet. Het verhaal over een man die zijn identiteit kwijt raakt (letterlijk en figuurlijk) en vervolgens probeert uit te vissen hoe het nu werkelijk zit. Een ander verhaal, een vergelijkbare situatie. Daarom nog best een onderhoudende film maar niet meer dan dat. Dus als je niet te hoge verwachtingen hebt dan kan je nog aardig verrast worden. In elk geval zijn January Jones en Diana Kruger met haar Duitse Engels zeer aangenaam om te zien, en ook leuk om Berlijn weer eens te zien, zeker nu ik er twee jaar geleden geweest en nog wel wat plekjes herkende.

Minivakantie

Deze week beleef ik een minivakantie:met de vrije Bevrijdingsdag en de verplichte vrije 2e bevrijdingsdag, plus mijn vrije woensdag, heb ik ineens een minivakantie van vijf dagen! En het is echt genieten! Met woensdag gezellig bezoek van Viola, met Bpop in Haarlem, en vandaag, 6 mei, een museumdagje naar Amsterdam! Amsterdam blijft een bruisende stad en geeft me telkens weer een vakantiegevoel. Alleen al als ik met de trein erheen reis. Ik heb tevens voor het eerst echt mijn ov chipkaart gebruikt, en dat ging perfect. Het kaartjesapparaat bij het station was kapot dus ik had ook geen keuze, wel fijn dat ik het dus helemaal geregeld heb!

Het leek heiig in Amsterdam, maar het was er al met al heerlijk weer. Alle landen leken weer vertegenwoordigd, een mengeling van spraken kwamen mijn oren binnen. Met een wandeling buiten de drukte om naar het Rijksmuseum kwam ik voor mijn gevoel voor het eerst in het Rijksmuseum, weer lekker gratis met de museumjaarkaart, een besparing van 12,50 euro!!! Al kwamen sommige schilderijen me bekend voor, ze reizen natuurlijk wat af die dingen, was het volgens mij toch echt mijn eerste keer. Ook de nachtwacht was weer de moeite waard, al dacht ik die ook al eerder life gezien te hebben. Het museum is nog steeds niet af, en een restaurant hebben ze dus ook nog niet binnen, maar gemeenschapspils uit de wc smaakt ook nog altijd.

Met een klein uurtje was ik er wel doorheen en gingen we wat drinken en eten nabij het Vondelpark, net in de woonwijk waar het een stuk rustiger is: een klein restaurantje in de eerste Helmstraat. Lekkere broodjes voor een schappelijke prijs: wel wat anders dan in het Vondelpark zelf gaat eten. Er zijn zelfs betaalbare (kleine) flatjes te koop! Het was wel weer een waar genoegen door het Vondelpark te lopen, toch een prachtig park! 

Daarna nog het Foam museum bezocht dat deze keer voornamelijk in het teken stond van antifotojournalisme, dat zo´n beetje neerkwam op ´anti´-oorlogfotografie, een realistische weergave van het wereldje rondom het geweld. Soms lijken dingen anders dan ze altijd getoond worden, deze keer geen ´gemaakte´ foto´s, maar de achterkant, de werkelijkheid, op een neutrale manier gebracht. En heel dichtbij, Kosovo bijvoorbeeld. Ik hou niet van oorlogsfoto´s, gemaakt of werkelijk, dus een bevrijding waren de tentoonstelling van Anne Schwalbe, met natuur- en lichteffechten, en Dana Lixenberg, die portretten maakte van indrukken rondom de televisieserie Amsterdam vs E.V.A., dat nu schijnbaar op televisie is als serie… Ik heb dat natuurlijk weer gemist 🙂 Maar de indrukken zijn indrukwekkend… 

Vervolgens kan zo'n museumdag natuurlijk niet anders afgesloten worden dan lekker eten bij Bird, dé Thai van Nederland op de Zeedijk, en dan niet in het restaurant maar in het afhaallokaaltje aan de overkant… En het was weer lekker! Met een gezellige terugreis in de trein met een spontante 'oncologische' radiolaborante in de trein, kwam ik weer terug in het warme zonnige Utrecht, om nog een avondje lekker bij te komen en na te genieten. En daarmee ben ik over de helft van mijn minivakantie, nog twee dagen te gaan 🙂 En in juni mag ik weer zo'n minivakantie beleven, joepie!

 

Bpop Haarlem

Donderdag heb ik voor het derde jaar Bpop oftewel Bevrijdingspop in Haarlem gevierd, weer grandioos georganiseerd door 'moederkloek' Veronica, die weer zorgde dat we semi-backstage konden komen: tussen het podium en de grote massa, en in de grote tent waar eten en drinken werd geserveerd. Het was een prachtige dag, ik kon de auto weer heel dichtbij parkeren dankzij de speciale parkeerkaart van de organisatie. Het was weer een groot feest. Na om 15 uur verzameld te hebben gingen we eerst sfeer proeven en lekker in de zon staan, en ook wat kennis maken met weer nieuwe groepsgenoten. Vervolgens een lekker optreden van

TriggerFinger, die er een leuke show van maakte. Daarna kwam Ben Saunders, die tevens life op televisie zou komen. Ik kende de goede man helemaal niet, zo blijkt elk jaar weer een verrassing voor mij te zijn als grote Nederlandse sterren komen die van televisie bekend zijn….

Zo heeft Ben blijkbaar The Voice gewonnen, al moet ik toegeven dat ik vaag een keer zappend zijn gezicht gezien moet hebben. Hoewel hij zeker goed klonk zag hij er mat uit, weinig leven. Volgens mij kan hij in zijn slaap nog zuiver zingen, maar met een fles sterke drank op het podium tegen de droge mond geeft ook wel te denken…tenzij ernatuurlijk appelsap in zat en hij alleen aan een imago bezig was.

Daarna eerst lekker eten, zowaar lekker want het is elk jaar weer een verrassing of ik tussen pasta en patat moet kiezen, maar ook dit jaar weer rijst!!! Zelfs met garnalenprutje… het wordt steeds beter. Na het eten was het tijd voor WAYLON!!

 

Die kende ik beter dan ik dacht. Volgens mij is hij een Robby Williams wannabee, maar hij kan zeker goed zingen. Met een zeer enthousiaste fan, die het podium op klom om hem persoonlijk aandacht te geven, kon hij dan ook zeer goed omgaan, hij liet zich niet uit het veld slaan. En ook hij zingt gewoon goed! Lekkere muziek! 

De klapper voor mij was echter Kate Nash! Hoewel de anderen al naar huis gingen bij de eerste schreeuwtonen van Kate raakte ik gefascineerd van dit speelse excentrieke vrouwtje, dat hevig op de piano ramde, klanken in allerlei toonaarden uitte, een drama was voor de man die verantwoordelijk was voor het geluid, aangezien ze alle kanten op liep, op en om de piano, en hij liep als een hondje achter haar aan, telkens het snoer vrijmakend zodat Kate niet vast zou lopen of ineens zonder microfoon in haar handen zou staan. Vervolgens maakte ze het nog bonter door al zingend af te dalen, en het grote publiek in te lopen, er dwars door heen ging en weer terug liep in een boog… grandioos!

Als pièce de resistance eindigde ze haar laatste nummer door te denken dat ze op de piano zou kunnen staan te springen… dat arme ding ging finaal door zijn benen en zij lag op haar kont… Nog niet eerder zo'n spektakel gezien! Voor de anderen, jullie hebben wat gemist 🙂

En toen heb ik nog wat rondgedwaald door Haarlem om de weg terug te vinden, ondanks mijn Garmin, want elke weg die hij aangaf mocht ik niet in… maar alle wegen leiden naar Rome, dus uiteindelijk toch een weg terug… Ik heb nog heerlijk nagenoten van de dag, mijn gezelschap, het mooie weer, en die geweldige Kate Nash! Volgend jaar weer!!!