Restaurant 030

Vanavond heb ik gegeten in restaurant 030 aan de Biltstraat in Utrecht. We stonden eerst voor Carte Blanche en Humphrey’s. Het was daar echter nog te leeg en dus leek het minder gezellig op dat moment. Deze restaurants wil ik echter nog zeker een keer aandoen, ik heb weer helemaal zin om nieuwe restaurants te ontdekken. Bij 030 geldt het concept van de kleinere hoofdgerechten of de grotere voorgerechten, zo je het noemen wilt. Het betekent concreet dat je aan één bordje eten niet genoeg hebt, aan twee misschien en aan drie waarschijnlijk. Maar dan zit je dus op rond de 25 euro, met eten alleen, dus een soort drie gangenmenu. Het idee stond me in het algemeen niet zo aan, maar nu leek het me wat om het toch eens mee te maken. Op papier leken de gerechten allemaal wel lekker. Na de eendenborst met mie en komkommerplakjes in een licht pittige ketjapsaus zat ik nog niet vol, dus volgde een gebakken roodbaarsfilet op bedje van prutje prei, tomaat en puree… Ik zeg prutje (natuurlijk is daar een mooi Frans woord voor), maar het smaakte heerlijk. Het was krappie an, maar met een toetje in de vorm van Marokaanse mint thee (volgens mij ook met honing, want zoet) en stukje baklava was het toch net okee. Maar wel overheerlijk allemaal. En ongelooflijk druk was het er uiteindelijk ook, zeker voor een woensdagavond, de tent zat helemaal vol. En het is vooral ook een sfeervol gezellig restaurant, dus een aanrader als het concept je aanstaat. Als je een groot eter bent lijkt het me minder want dan moet je aardig wat eten om een voldaan gevoel te krijgen (qua eten)…

Kromme Rijn

Vandaag, zondag 26 november, heb ik met een clubje mensen van mijn Spanjevakantie in mei de Kromme Rijn-route gelopen van CS Utrecht naar Bunnik. Het was een prachtige dag, lekker zonnetje, en heel apart om als wandelaar door mijn eigen stadje te lopen. Waar ik normaal langs fiets, meestal dus om ergens te komen, ga je nu op je gemak rond kijken en vervolgens langs paden waar je nog niet eerder geweest bent. De route is heel mooi en ook niet te zwaar. Volgens het schema zou het 15 km zijn, maar het voelt niet echt zo. Je kunt lekker pauzeren bij het theehuis in Amelisweerd, zowel de worteltjestaart (Ja, worteltjestaart van die grap met het konijn… en echt niet vies dus), als de dadelwalnotentaart zijn een waar feest. Maar ook de dagsoep is zeer verantwoord en lekker. Bunnik vind ik dan wel weer een domper als einde van de wandeling maar goed, je moet nu eenmaal terug, en eenmaal terug in Utrecht snel een kroegje in op de hoek van Wittevrouwenstraat en Lucas Bolwerk. En daarna wederom fantastisch getafeld bij restaurant Algarve, waar ik eerder was geweest (om het te testen voor deze avond). De gemarineerde kipfilet met kleine gamba’s was niet te versmaden, ook al was ik geneigd voor de lambsbout te gaan. Ook het toetje, worteltaart, viel uitstekend. En oh zo aardig personeel: een geslaagde dag.

Motorbeurs en HCC beurs

Vandaag ben ik naar de motorbeurs en ook maar even naar de HCC dagen in de Jaarbeurs in Utrecht geweest. De motorbeurs was aardig druk maar er was goed bij de motoren te komen en ook om er even op te zitten. Ik heb nog nooit zo vaak op verschillende motoren gezeten maar had ook graag ze allemaal even uitgeprobeerd. Ik kwam vooral kijken of ik mijn kawa ZZR600 tegen een mooie andere motor zou kunnen omruilen, en de CBS 600 RR en de Honda GSX 750 zijn zeker mooie concurrenten. Helaas is zo’n nieuwe motor weer ongelooflijk duur, dus ik moet toch maar even kijken of er begin van het jaar niet oude modellen vrij komen. De Yamaha R1 en R6, hoe mooi ook, vond ik tot mijn verbazing waardeloos zitten. Helaas zijn de modellen van de Kawa ZZR uit de collectie genomen met uitzondering van de 1400 cc. Die is me echter te groot en te ‘gewoontjes’. De Hayabusa was wel geweldig, ook om even op te zitten, maar al even groot als de ZZR 1400. Op de HCC vond ik het maar magertjes. Ik weet niet of dit komt omdat windows Vista pas volgend jaar op de markt komt of omdat ik op dit moment gewoon minder geïnteresseerd ben in nieuwe onderdelen of systemen. Ik heb nu windows Vista als béta versie op de computer staan en die is toch wel geweldig. Dus wellicht koop ik als deze licentie voorbij is juli 2007 wel gewoon een nieuw systeem…met Windows Vista En had ik nu geld teveel dan waren al die moeilijke overwegingen van ‘koop ik wel of niet’ allemaal overbodig… Maar ja, een mens moet wat te dromen overhouden nietwaar!

Freiburger Barokorchester

Dinsdag een geweldig optreden van het Freiburger Barokorchester bijgewoond in het Vredenburg. Ik werd getrakteerd op prachtige muziek, we zaten vooraan, eerste rij, zonder hoofden voor me dus: heerlijk. We moesten wel flink opzij kijken maar ik kon mooi de rechterhand van pianovirtuoos Andreas Staier volgen: hij speelde een piano forte op magistrale manier: ik heb nog even wat te oefenen op mijn piano, dat is duidelijk. Maar ook Gottfried van der Goltz speelde een prachtige vioolsolo. Al met al werden werken van Wilhelm Friedemann Bach, Joseph Haydn, Ludwig van Beethoven met Grosse Fuge, een prachtig stuk, en Carl Philipp Emanuel Bach gespeeld en heb ik zowaar nog een cd gekocht van Haydn, pianoconcert in G, hob XVIII/4 voor de geïnteresseerden. Ik moet zeggen, als iemand mij een jaar geleden zou zeggen dat ik dit soort informatie op internet zou zetten of überhaupt zou noemen, dan had ik hem voor gek verklaard… deze interesse is nog steeds verrassend nieuw voor me, klassieke muziek gaf altijd een NO WAY beleving. Een mens kan echt veranderen. En ik blijf mezelf verrassen. Wat wil ik nog meer.

Budapesjjjjt

Afgelopen weekend ben ik weer een weekendje naar Budapest geweest, tweede keer dit jaar, of Budapesjt zoals ze de Hongaren zeggen… Ik vind het heerlijk om nieuwe talen te leren maar het Hongaars blijft me maar onbekend in de oren klinken. Ik ken nu een paar woordjes, zoals bedankt, groetjes, etc en de getallen, want die herken ik wel als ze die zeggen. Het is toch wel kort zo’n weekendje en dus uitputtend. Ik ging weer op bezoek bij vriendin Zsuzsanna, maar we waren dit weekend allebei zo moe als wat dus veel conversatie kwam er niet uit. Wel jammer dus. Maar ik heb zowaar weer wat kleren gekocht, ik doe dit 1 of 2 keer per jaar, dan doe ik het meteen goed, flink veel kopen zodat ik er weer even vanaf ben, het was goed dat ik een koffer bij me had. En het was stralend weer, zonnetje en 14 graden, terwijl het normaal al ‘vriest dat het kraakt’ in deze tijd van het jaar in Hongarije. De eerste sneeuw hebben zij al gehad, maar die was niet te vinden. Ik heb toch nog wel een paar leuke dingen gezien, zoals Visegrad, met zijn kasteel, en wat gewandeld in Sentendre. Zondag het Citadell, bolwerk in de tweede wereldoorlog, en ook voor de Russen erna, gezien. Tjonge, wat een ellende hebben die Hongaren moeten doorstaan in de tweede wereldoorlog en vervolgens met de Russen erna: van de ene overheerser in de andere. Pas in 1989 zijn ze vrij geworden. In Budapest ook nog het Szent István Bazilika bekeken, een mooie kerk die tot basiliek is uitgeroepen door de Paus: mooi rood/bruin marmer en zowaar een mooie kerk. En het parlement aan de oever van de Duna of Donau waar je nauwelijks bij kan komen. Maandag weer teruggevlogen en ’s avonds voor pampus op de bank, zelfs in slaap gevallen om de volgende dag weer fris op het werk te verschijnen… NOT.

Wees Donor!

Vandaag is het 16 jaar geleden dat ik mijn longtransplantatie heb gehad… 16 jaar, onvoorstelbaar, wat een tijd. Bijna de helft van mijn leven lijkt een tijd die nooit geweest is, een tijd van geen uitzicht hebben, geen toekomst, en geen gezondheid. Dankzij een mens als ik mocht ik dus verder. Ik wou dat meer mensen zich bewust waren van wat ze met hun gezonde lichaam kunnen doen: na hun dood een leven aan een ander geven. Wil je meer over me weten dan kan je naar mijn website gaan, www.stoelenga.nl. Jammer dat de politiek in Den Haag nog steeds zo laf is om niet te durven besluiten dat mensen sowieso donor zijn, tenzij ze melden dat ze niet willen. Mensen zijn niet gemotiveerd om over dit soort problemen na te denken, tegenwoordig denken de meeste mensen alleen maar aan zich zelf: door ze sowieso donor te maken motivieer je mensen meer om zich bewust te worden van hun eigen geluk en zowaar een afweging te maken of ze ook nog iets voor een ander willen betekenen in dit leven. Er zijn nog zoveel mensen, jong en oud, die liggen te smachten, te dromen, dat voor hun ook een droom mag uitkomen dat ze een nieuwe kans krijgen op een leven, misschien een leven dat ze nooit hebben gehad, een kans die een ander wel had maar zij niet! En ik ben dus één van de gelukkigen geweest. Geef anderen ook die kans!

Jan Toorop in het Haags gemeentemuseum

Vandaag ben ik naar het gemeentemuseum in Den Haag geweest. Er was een tentoonstelling van Jan Toorop en ook veel stukken van Klimt. Er zaten echt prachtige stukken tussen, Klimt is ook erg mooi. Ze zouden elkaar enorm beïnvloed hebben  en ik moet  zeggen dat ik als leek altijd even moest kijken welk schilderij nu door wie geschilderd was. Met name de Jurisprudenz, Medizin en Philosophie van Klimt spraken me erg aan. Ook was er een tentoonstelling van Co Westerik, die heel aparte stukken heeft gemaakt, soms heel plat, soms heel grappig. Een aantal met grote uitdrukkelijke ogen. En veel schetsen. Het was leuk om weer in het museum te zijn en de tentoonstelling is zeker een aanrader!

Ren je rot

Gister, donderdag, heb ik zowaar een half uur gerend en 4 km afgelegd op de loopband in de sportschool. Voor een gemiddelde hardloper zal het niet veel bijzonders zijn maar voor mij is het toch een aardige prestatie: het is ook vooral een kwestie van bijhouden want het conditie zakt anders als een plumppudding in elkaar. En dat geldt voor de spiertraining ook. Nu ik 2 keer per week ga, kom ik ook echt vooruit en lijk ik zowaar wat breder te worden. Je moet wel goed kijken natuurlijk om het te zien :0)  Verder heb ik bijna elke dag een déjà vu: ik fiets dan over de weg en zie een slaapkamer volbehangen met posters: mijn kamer was vroeger ook zo, wall to wall posters, van motoren, auto’s, wat dan ook. Vaak posters uit de Donald Duck of Sjors en Sjimmi. Ik vraag me soms wel eens af of dat soort bladen nog steeds populair zijn bij de jeugd of dat ik echt een ouwe begin te worden. Met al die gameboys, gamecubes en playstations is het vermaak van de jeugd aardig veranderd. Ook het computergebruik is daar een voorbeeld van. Mijn neefje speelt zonder problemen spelletjes waarbij allerlei Franstalige uitleg gegeven wordt maar die hij dus helemaal niet nodig heeft. Bijzonder hoe in 30 jaar tijd de dingen veranderen. Het verbaast me niets dat veel ouders eigenlijk met de spelletjes van hun kinderen willen spelen. Het lijkt mij ook geweldig maar krijg eigenlijk nooit de kans: de kinderen willen de hele tijd spelen…