Brokkenpiloot

Na een rustig relaxt zaterdagje met bezoek van een vriendin, was ik zondag weer helemaal onrustig. Na mijn lamp in de wc opgehangen te hebben bedacht ik me dat ik maar weer bij mijn ouders op bezoek moest gaan. Het was prachtig weer, wel weer een enorme wind, ging ik met de motor, en zag ook mijn neefje en nichtje en broer even bij mijn ouders, want mijn broer zou
de volgende dag op vakantie gaan. Na het bezoekje, terugrijdend naar Utrecht, bedacht ik me dat ik nog wel even kon genieten van het mooie weer en het rijden. Dus reed door Utrecht. Bedacht me dat ik wel even bij een vriend langs kon gaan. En nadat gedaan te hebben ben ik nog weer wat langer gaan rijden richting Oudewater, een prachtig gebied. Toen werd het wel wat laat dus bedacht dat ik het gas maar even wat verder open moest trekken. Op de weg van IJsselstein naar de snelweg werd ik echter een beetje overmoedig. Strak in het leer gestriemd trok ik vol moed een rotonde tegemoet die, ik dacht ik, wel een beetje kon ‘doorsnijden’.

Op de rotonde realiseerde ik me dat ik wel een beetje erg hard ging dus trapte flink op de achterrem. Deze ging toen slippen en toen ik het weer recht getrokken had moest ik nogmaals in de remmen omdat de bocht de rotonde uit nog niet gehaald was. Toen ging het dus mis… voor ik het wist gleed de motor, en dus ik ook, onderuit…. ik wist niet wat me overkwam… ik dacht, al glijdend, ‘het is niet waar’ en vooral ‘hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren’. Ik ben wel eens eerder in een slip geraakt maar elke keer kreeg ik de motor er wel weer uit. Deze bocht was net eentje teveel… gelukkig hielpen mensen me mijn motor weer overeind te krijgen. Ik voelde wat schaafwondjes maar aangezien ik goed gekleed was leek het minimaal. Toen kwam er nog een auto en die hielp me zelfs de motor verslepen en bracht me zelfs naar huis! Ik stond te kijken van deze ongelooflijk aardige geste. En zo was ik in een half uur na mijn glijpartij thuis, zonder motor… In de schuur gaapt een groot gat waar het normaal staat, hij staat nu bij de motordealer: ik ben nagenoeg voor hun deur onderuit gegaan. Helaas waren ze niet open maar dat zal morgen dus gebeuren.

Ik ben nog steeds verbouwereerd van wat me overkomen is. Ik realiseer me wel dat het symbolisch voor mijn leven de laatste tijd: ik race door het leven alsof ik continue haast heb. Haast waarvoor vraag ik me nog steeds af. Haast om er zoveel mogelijk uit te halen. Maar alles met elkaar geeft het alleen maar onrust. Rust is ook een belangrijk deel van het genieten van het leven maar op de een of andere manier ben ik nog steeds leven aan het inhalen… En ook de onrust van het laatste half jaar… het is niet vreemd dat dit nu gebeurt: ik moet blijkbaar van buitenaf signalen krijgen dat ik moet stoppen met voortjakkeren. Vorig jaar ging ik door mijn knie met tennissen, dit jaar glij ik uit mijn motor… Wat er al niet nodig is om mij wakker te krijgen. En of ik nu denk dat het me wel duidelijk is… ik vraag me af wat er volgend jaar weer nodig is. Wel is het nu misschien een mooi moment om een andere motor te kopen 🙂

Triologie en Dock 154

Om mijn triologie van avondjes uit eten dez week te besluiten ben ik vanavond naar Dock 154 gegaan, een restaurant waar ik eerst nog niet van gehoord had. Maar het besluit was iets nieuws te proberen en dan moet je dus verder kijken dan de gebaande wegen. Dock 154 zit aan de Werf van de Oudegracht, vlak onder de trap bij bioscoop Camera/Studio: je deelt verrassend genoeg ook het toilet met de bioscoop). Buiten kan je lekker zitten, om te drinken en om te eten, en ook binnen is het prima vertoeven. Er zijn twee eetruimten, een wat donkere ruimte achterin, waar het aardig gehorig is zoals dit bij alle werfrestaurants is, en in het middengedeelte bij de bar, waar wij kwamen te zitten. Hoewel het een zomerse avond was, zaten we wat koud door de airco maar een opmerking was genoeg om die tot zwijgen te brengen. Het eten was prima, al zijn de prijzen aardig hoog. Met een dagsoepje kom je nog aardig weg maar de overige voorgerechten zijn redelijk aan de prijs. Mogelijk omdat ze over het algemeen in grotere portie soms ook aangeboden worden als hoofdgerecht (of heel verrassend zelfs als nagerecht, maar dan in andere vorm). De hoofdgerechten waren ook redelijk prijzig. Het interieur ziet er strak maar ook gezellig met donker hout afgewisseld met moderne look.

Als voorgerecht hadden we de pommadoressoep, een heerlijk dik en pittig tomatensoepje. Als hoofgerecht had ik eend met wat groentes. Ik vond het vlees wat lauwig, maar heb daar niets van gezegd dus eigen schuld dikke bult. De anderen hadden met hun gerecht hier geen last van, misschien was het omdat mijn gerecht in tweede instantie gebracht werd. Het werd mooi opgediend. Ook het nagerecht zag er leuk uit en smaakte ook prima: wederom hangop (toch achteraf niet helemaal mijn favoriet) met kletskop en stukjes sinaasappel erop en een saus van caramel erom heen. Smaakte ook prima. Al met al geen slecht restaurant, prima om eens te proberen. En genoeg andere gerechten die me lekker leken. Dus wie weet kom ik er nog eens terug. Maar eerst wil ik mijn rondreis vervolgen van nog niet bezochte restaurants dus ze zullen nog even moeten wachten.

De Portugees Restaurant Algarve en culinair Utrecht

Woensdagavond ben ik met vrienden/collega’s wezen eten bij Restaurant Algarve aan de Biltstraat in Utrecht. Ik ben er al 2x eerder geweest en het blijft een aanrader dit restaurant. Rustige sfeer, al rookvrij ver voor 1 juli, en zeer aardige bediening. Lekker eten, je hoeft alleen nog gezellig gezelschap mee te nemen. En daar had ik ook in voorzien dus alles geweldig. Met een lekker pittig Maresco soepje met zeevruchten als voorafje, en een rijstgerecht met rund-varkensvlees, kipfilet en chorico krijg je een goede maaltijd. Onovertroven blijft de lamsbout en ook het vispannetje dat je met z’n tweeën moet eten (of meer). Ik had even spijt dat ik dat laatste niet weer genomen had. Maar er zijn genoeg lekkere gerechten en verandering van spijse doet eten, nietwaar!

Ervoor hebben we even wat gedronken bij café Tilt op de hoek van Lange Jufferstraat en Lucas Bolwerk. Prima zitten daar ook, met bankjes met lekkere kussentjes… en veel mensen die langs komen en veel jongelui die daar blijven hangen, volgens mij veelal (meertalige) studenten. Dus al met al prima vertoeven. Je kunt er ook eten, daar hebben we ons nog even niet aan gewaagd, maar wat niet is kan nog komen. Inmiddels heb ik ook gezien dat restaurant Blanc op de Bilstraat ingeruild is voor een ander restaurant dus weer een plekje om te gaan proberen. Nee, je hoeft je niet te vervelen in culinair Utrecht.

GPS speurtocht door Utrecht

Deze dinsdag was een teambuildingdagje met het werk, of afdelingsuitje, zoals je het noemen wilt. We begonnen met een rondvaart door de grachten. En hoewel ik die al een paar keer gemaakt heb, deze keer hadden we zeer uitgebreide uitleg erbij, waarbij ik nieuwe dingen hoorde (of eerder vergeten wetentjes weer boven kwamen). Het was leuk om weer eens rustig met de stad bezig te zijn in plaats van er doorheen sjeezen met de fiets, gericht op je bestemming. Daarna lunchen bij Kasteel Oud Daen, lekker en een prachtige lokatie. Het was prachtig weer, en ook al zaten we binnen, het was genieten. De lunch zelf was niet overdreven chique, maar met lekker bolletjes.

Na de lunch werden we bij het Domplein opgevangen door iemand die ons een GPS speurtocht ging laten maken door de stad: in twee teams opgedeeld met gps apparaat en vragenlijst op stap om op basis van gps de lokaties van de vragen op te speuren. Nu kenden een paar van ons Utrecht redelijk goed dus sommige lokaties waren relatief makkelijk te raden. De antwoorden waren soms ook al bekend, mede omdat we in eerste instantie een boek kregen met alle antwoorden erop aangevinkt… maar dat werd snel verholpen en wij waren zo sportief om deze antwoorden niet snel op te kalken, het is tenslotte een spelletje (wat niet wil zeggen dat we ook stiekem tussendoor ook nog even gegoogled hebben 😉 ). Op twee plekken kwamen we samen om speciale bonusopdrachten te doen, bij het Nijntje Pleintje en bij het Kruidenmuseum bij ’t Hoogt. Ik had de captainrol getrokken, dus was de pineut de boel te coördineren. Tijdens de speurtocht hadden we een drankje bij Stairway, en om 5 uur was het samenkomen bij restaurant de Beleving waar we van 6 tot 10 uur gegeten hebben. Dat was leuk en gezellig. Al met een zeer geslaagde dag, mede door het geweldige weer en natuurlijk de gezellige collega’s :0)

Restaurant De Beleving

Dinsdagavond had ik een etentje met het werk bij restaurant De Beleving aan de Oudegracht ad Werf in Utrecht. Om te beginnen kan je er heerlijk aan de gracht zitten, buiten. Als je naar binnen gaat, zie je een donker maar zeer gezellig restaurant, dat heel diep onder de straat door loopt. Mijn eerste indruk was dus al goed. Gaandeweg de avond werd het bezwaar van een werfkelder al weer duidelijk: het geluid wordt enorm weerkaatst door de ronding van het dak, er werd life piano gespeeld en ook gezongen door de bediening: zeker een sfeerverhogende factor, maar door al dat geluid wordt je gesprek met je tafelgenoot aardig overstemd. Bij mij kwam alles binnen en ik al gauw ook een zere strot van het praten. Nu had ik de hele dag gelopen in de stad dus mogelijk speelde de vemoeidheid ook een factor.

Het was erg druk voor een dinsdagavond, op zich een goed teken. Maar het betekende wel dat je erg lang moest wachten op het eten. Een gang per uur ongeveer. Dus tegen de tijd dat je volgende gang kwam had je al weer honger. Maar het eten smaakte goed, een waterkerssoepje met 3 gamba’s smaakte me prima, een dik soepje wat ik niet van waterkers verwacht had. Ook het hoofdgerecht, rib-eye van een Siberico varken smaakte lekker met een puree van rucola. En het nagerecht, hangover met vers fruit was verrassend en lekker. Maar omdat alles zo lang duurde leken de porties klein omdat je elke keer het gevoel had je eerste gerecht weer te krijgen en het overige al weer verteerd leek. Al met al waren we allen wel tevreden over het restaurant, maar je moet het wachten wel voor lief nemen. Met goed gezelschap en de nodige wijn red je dat wel, heb je minder conversatie dan is het een lange zit.

'Heppie'

Deze zondag was totaal anders dan de zaterdag: alles wat ik wilde doen is gebeurd en meer. Niet alleen was ik op tijd op weg om ook mijn neefje nog te zien vandaag, ook heb ik weer lekker motor gereden, heb zelfs nog getennist wat ik niet verwacht had, met broer en nichtje, heb sushi gegeten, en zelfs de garmin op de motor uitgeprobeerd: het werkte prima. Dus vandaag was een dagje zoals uit het boekje: precies goed! Dus al met al ben ik weer helemaal ‘heppie’! Helaas is mijn fotosessie met AH welpjes wat minder geslaagd en ook mijn motorsessie ging niet helemaal naar wens, maar goed, je kan niet alles hebben.

Besluiteloosheid

Soms word ik werkelijk moe van mijn besluiteloosheid. Gister was zo’n dag. Ik had toch echt de bedoeling om naar CFBD te gaan, maar het begon al dat ik moe was en laat opstond: 12 uur. Toen ik eindelijk gebruncht had dacht ik ‘ik moet weg’ maar had geen boodschappen gedaan en dat moest toch eerst. Dus toen moest ik mijn plan al bijstellen, niet naar mijn broer gaan maar zondag. Toen dacht ik ‘ik kan beter eerst even thuis eten, als ik om 5 uur eet kan ik om 6 uur weg en ben ik er rond 7 uur. Echter, ik vertrok pas half 7. Ik was nog niet onderweg of dacht ‘ik kan beter met de motor gaan’.

Maar ja, voor ik thuis was en weer weg zou het minstens 7 uur zijn… dus dacht ik ‘ik ben er pas rond 8 uur/half 9, kijk de wedstrijd daar en kan weer terug. Ondertussen had ik een voorstel van mijn vrienden bij één van hen thuis te kijken. En ineens leek de reis me nog erg lang om even voetbal daar te gaan kijken en voor ik het wist had ik weer mijn plan omgegooid en ging ik weer niet naar CFBD.

Vorig jaar trapte ik ook al in diezelfde planfout… een ezel doet het slimmer zou ik zeggen. Dus als ik echt wil moet ik gewoon vroeg in de middag gaan, kijken of het leuk is en blijven hangen of gewoon weer eerder naar huis gaan. Maar ja, dat zei ik vorig jaar ook al. Wellicht dat de wedstrijd dit jaar roet in het eten heeft gegooid: als er geen wedstrijd was geweest was ik gewoon doorgereden en had in elk geval de avond meegemaakt.

Tja en dan die wedstrijd. Dat was wel even wat anders dan de eerste 2,3 wedstrijden. Tjonge, jonge, wat heb ik me lopen opwinden. Onvoorstelbaar hoe zo’n eerder flitsend Nederlands voetbalteam zo ongelooflijk in kan kakken. En gewoon niet van de grond komen. Maar ja, de Russen speelden geweldig voetbal. Het was alsof zij met twee keer zoveel mensen op het veld stonden: altijd druk zetten en altijd vrije mensen. Helaas, de oranjedroom is dus in duigen gevallen. En hoe moet het nu met de welpjes van AH: die kunnen ze verder ook wel stoppen want ze zijn best leuk maar zonder voetballend Nederland, wat moet je er verder mee….

CFBeachdance, Voetbal en Lekker-in-mijn-vel-week

Mijn logfrequentie lijkt wat af te nemen. En toch had ik wel een indrukwekkende week, met dinsdag als spannend hoogte punt omdat ik met mijn werk voor het eerst een verificatiegesprek had met een leverancier. Dit ging echter buitengewoon goed, en de laatste week voel ik me goed op mijn werk: als een vis in het water. Ik ben toch denk ik op een goede plek terechtgekomen na al die onrust die ik voelde toen mij voorgesteld werd dat ik projectleider zou worden. Die term zegt me nog steeds niet heel veel, mogelijk als ik wat meer cursussen gedaan heb dat het echt begint te leven, vooralsnog mag ik praten en adviezen geven op gebieden waar ik inmiddels de nodige ervaring opgedaan heb en dat is nooit verkeerd natuurlijk: voortborduren op kennis en weer nieuwe kennis opdoen in de loop van het proces. Het blijft erg interessant, de interactie tussen mensen, communicatie, zaken afstemmen, planning maken: als zaken die je regelt goed lopen geeft dat een enorme kick. Dus ja, deze week was in elk geval een goede week. Wel lijk ik veel meer uren te gaan maken dan in mijn vorige funktie; Maar die kan ik later weer opnemen dus het is geen verlies, eerder winst.

Van de week heb ik natuurlijk genoten van het voetbal van het Nederlands elftal al moet ik zeggen dat ik de eerste helft tegen Roemenië toch maar weer een film ben gaan kijken, omdat het weer oersaai dreigde te worden. Maar de tweede helft was ik er helemaal bij en werd het nog leuk. Dus voor vanavond heb ik goede verwachtingen als ik naar Woodstock ga, naar CFBeachdance. Op dit moment start DJ Jean met draaien, helaas zit ik nog in Utrecht, dat moet ik dus missen. Maar de hele dag ben ik al aan het denken hoe ik deze dag ga aanpakken: alles doen en toch niet té gehaast zijn. Dus heb ik maar wat plannen verschoven, morgen naar mijn broer op bezoek, en toch ook maar wat inkopen gedaan (vorig weekend had ik gewoon niets in huis omdat ik het overgeslagen heb). Dus ik doe het beter, heb zelfs mijn administratie na een half jaar eindelijk weer even op orde. Het ziet er uit als een relaxt weekend dus daar ga ik maar eens lekker van genieten.

Kostuumparade, Catan, en onrustige dagen en nachten

Zaterdag was er in Baarn een kostuumparade: dames en heren droegen prachtige kleding uit allerlei eeuwen van bekende mensen, zoals Napoleon, Emma als kind, en meer historische figuren, dit alles in de Pekingtuin. Daarna ben ik nog even snel bij Nijhof naar lampen wezen kijken maar heel veel soeps hadden ze niet (één lamp leek wel interessant). ’s Avonds heb ik met een clubje Kolonisten van Catan gespeeld, tjonge wat was dat lang geleden. Ik was zo hyper als de pest en kon natuurlijk thuisgekomen niet snel slapen.

De hele zondag bleef ik onrustig, het was deels onweer en regen en later prachtig zonnig, maar te laat om op pad te gaan. Dus ik ben maar bezig gegaan met het fotoboek van Londen, en na uren prutsen was het tijd om wat Chinees te halen. Ik trilde bijna helemaal, niet echt ontspannen dus. ’s Avonds nog te lang doorgegaan ermee en nog niet klaar: ik begin toch steeds veeleisender te worden bij het maken van de boeken. Wederom dus slaapproblemen en maandag werd ik ongelooflijk brak wakker.

Ik besloot maar een uurtje later op te staan en dat was precies goed. Al met al was het toch weer een lange werkdag, 9 uur gewerkt omdat ik pas om 10 voor 7 tennisles had… en mijn collega Hester ziek was en dus niet eerder met mij ging spelen. Maar ik had nog opwarm Chinees dus eten was geen probleem. En vanavond film kijken en nog ff bellen, en voor je het wet is het al weer 12 uur en opschieten voor bed. Maar ondanks de vrees voor een zeer vermoeiende week heb ik toch weer heel veel energie opgedaan met het tennissen en dus weer zin om er ook morgen tegenaan te gaan. Nu hopen dat ik toch wat sneller in slaap val.

Curry met gamba´s, Dick Francis. agressie op de fiets en andere zaken

Mijn verkoudheid begint af te nemen, mijn neus is al een stuk beter, alleen resteert nog een droge hoest af en toe. Blijkbaar helpen de neus 2x daags spoelen met zoutwater en 2x daags 1000mg vitamine C aardig goed. Helaas lukt het me nog niet om ook echt op tijd naar bed te gaan.

Vandaag was een lekker dagje, hoewel ik het vanaf het begin koud had.Toen ik bedacht dat ik lekker vroeg naar huis zou gaan, begon ik op een paar digitale opruimklusjes en voor ik het wist was het zes uur. Beter kan het niet. Op de terugweg werd ik gesneden door een andere fietser en ik voelde een enorme aandrang om hem gigantisch uit te schelden. Maar meer dan ´Ja,lekker hoor!´ kwam er helaas niet uit. En hoewel ik vlak achter hem kwam te fietsen, en ik bedacht dat ik hem kon inhalen om hem alsnog tot de ´orde te roepen, bedacht ik me dat ik beter gewoon rustig kon doen.

Even later zag ik een jochie achterop de fiets bij zijn moeder met in zijn handen een puntzak van friet en een vorkje dat hij helemaal vergenoegd zat af te likken, alsof ie nog na zat te genieten van het laatste patatje. Ja, dan ben je weer helemaal om, nietwaar. Dus ik ging weer vrolijk zingend verder fietsen. Ik was nog steeds zo hyper als een konijn van het harde werken van die middag en zat te bedenken hoe ik mezelf weer tot rust kon krijgen. Met wat lezen onder het eten ging dat prima.

Tijdens het fietsen zat ik al te watertanden bij het idee dat ik de rest van mijn rode curry met gamba´s zou op gaan eten, en dat was inderdaad weer verrukkelijk! Ook ben ik sinds kort in aanraking gekomen met nieuwe boeken van Dick Francis. Leek het er even op dat er geen boek meer zou komen toen zijn vrouw overleed (gerucht ging dat zijn vrouw de boeken schreef), maar sinds 2006 heeft hij weer twee boeken uitgegeven en ik heb ze direct gekocht. Ik heb een lijst opgesteld van boeken die ik van hem heb en ik hoop dat ze de andere boeken ook weer gaan uitgeven, zodat ik op gegeven moment álle boeken van hem kan hebben. Ik lees ze na ongeveer 10 jaar allemaal weer opnieuw dus heb er dubbel plezier van.

Mijn weekend valt rustiger uit dan verwacht met de wedstrijd van Nederland vanavond en de motortocht zondag die uitgesteld is vanwege de bof bij de organisatrise… wel bof voor mij want het is geen lekker weer en ik voel me ook nog niet jofel. Morgen ga ik wel ´Catannen´ en dat is een aardig tijdje geleden. Lijkt me erg leuk. Dus een rustig avondje als ik me tenminste niet weer enorm ga opwinden over het Nederlands elftal. Als ze nu eens net zo gingen spelen als afgelopen maandag….