Parade 2011 Utrecht

Gister ben ik voor het eerst in jaren weer naar de Parade geweest. Ik had mijn Belgische vriendin An op bezoek, een mooie gelegenheid haar met dit fenomeen kennis te laten maken. We gingen er al subiet heen, voor 16.00 uur binnen betekende gratis entree, zo bleek, dat was mooi meegenomen. Vervolgens het menu bekijken, wat was er voor aanbod. Met het program in de hand het menu bekeken en zo kwamen we op:

1) Café Ik om 16.45 uur,  2) Oscar en zijn moeder om 19.00 uur en Who's afraid of George and Mildred om 20.45 uur. Dat zou ons mooi tussentijds genoeg tijd geven om te babbelen.

Het begon een beetje fout met Café Ik. Dat was namelijk de locatie. Dus vroeg de kassadame of we naar Madam Baba wilden. Niet wetende wat het was zeiden we maar ja. Tot we bij Café Ik waren: het bleek een rondborstige diva te zijn die een buikdansworkshop ging geven… voor kinderen. Het was namelijk Madam Baba's danspaleisje! Nu waren de ouders en begeleiders in de meerderheid en de diva was zeer sympha dus na wat aarzelen gingen we naar binnen. We zeiden nog 'straks is dit nog het tofste dat we de hele avond zullen zien'. Nou, tof was het zeker. Na een kleine demo gingen we zelf meedansen. Niet zozeer met de blote buik rollen, maar wat rekken en strekken en bewegen als een vis met armen en heupen, zelfs met een sluier, ik kon mijn lol niet op, het was zeer grappig. Vooral omdat iedereen mee deed, ook de begeleiders. En we waren al trots dat we niet verstek hadden laten gaan.

Daarna wat sushi. De Parade is helemaal mijn plek, overal rijst. En het was helemaal haar plek: overal vega: vegetarische maaltijden. Blijkbaar ben ik niet helemaal meer bij, bij al die festivals, die meestal door alternatievelingen georganiseerd worden, is vegavoedsel meer en meer in trek. Ik hoef het niet zo nodig, maar dood ga ik er ook niet aan dus eet er zo wel eens een hapje van mee. Die avond natuurlijk niet 🙂

Toen kregen we de voorstelling Oscar en zijn moeder. Hij stond of liever gezegd, zat, al enthousiast voor de tent te spelen, terwijl 'moeder' op hoge hakken haar beste beentjes in wat dansjes voorzette. De voorstelling was zeer plesant, vol van knipoogruzies, met een tikkeltje sarcasme. Door de bladerdeeg kon je de vulling goed zien 🙂 Het was een plesante voorstelling, niet langer dan een half uur, dus ook nog prima uit te houden op de houten zetels. En lekker druk ook.

Het werd erna drukker en drukker op het terrein, het liep goed vol. Ondertussen gingen wij op zoek naar een geschikt maal, voor mij rijst, voor haar vega… We zagen zowaar nog een andere vriendin die in de zweefmolen rondvloog. Na haar nog gesproken te hebben, en op haar tip, gingen we bij de Surinamer eten, zij roti vega en ik kip bakkeljauw, oftewel gezouten kabbeljauw als ik me niet vergis. Lekker!

De laatste voorstelling was de klap op de ketel. Who's Afraid of George and Mildred. Refererend aan de serie George and Mildred was een stel in een vergelijkbare situatie als hen geraakt, veel woorden weinig wol of liever gezegd seks… Dus genoeg reden om eens lekker te kibbelen. Om vervolgens een 'couples do couples' act uit te voeren. Van het Nederlands naar het Engels, van de Kak naar de Roopers. Heel grappig, een voorstelling vanuit een hemels hemelbed. Echt leuk en plesant.

Daarna nog een bakje DE, met thee of koffie, en een uitgebreide wandeling door het centrum van Utrecht, langs de leuke plaatsjes om een indruk te geven van Utrecht, met een drankje bij 't Hoogt. En daarmee was een heerlijk plesante middag en avond klaar. Volgend jaar weer de Parade! En zij die nog moeten gaan: in Amsterdam is het vast net zo leuk!

Vacance en France

Zondag ben ik teruggekomen van mijn vakantie in Frankrijk: een weekje in Bourgogne en een weekje in Bretagne. Niet alleen ver uit elkaar, ook totaal verschillend van omgeving.

De eerste week zat ik in een huisje in Dondin, nabij Maçon. Als je niet wist dat het er lag, zou je er zo voorbij rijden, het is niet meer dan een aantal huizen. Toen we er naar toe reden dachten we 'waar gaan we heen!' Met niet meer dan drie auto's die elke dag passeren zaten we zeer rustiek, met de nadruk op rust. Geweldig! Met uitzicht op heuvellandschap met bossen rechts en velden links, in een prachtig cottage met alles erop en eraan, zelfs een kast met voorraden waar je gebruik van kon maken (en weer vullen natuurlijk) was dit een paradijsje. Zeker met het 'zwemvijvertje' voor de deur bij warme dagen. Een week geen televisie, geen radio (al was dat er allemaal wel) en geen internet, was het even terugkomen op aarde. Hoewel het weer tegenviel, drie van de 7 dagen regen, was het nog steeds heerlijk uitrusten. Een dagje Lyon bezoeken was daarbij een uitgelezen moment, een prachtige stad met een mooie basiliek en ook nog een kathedraal. Helaas konden we het huisje maar een week hebben.

De tweede week, na een tweede rit van bijna 9 uur, kwamen we in Plouzané, even buiten Brest. Dit huisje was andere koek. Op papier een prachtig huis, in werkelijkheid stond er een gigantische loods op het terrein en was het allemaal net ff anders dan op internet aangeboden. Bovendien was er een aquarium met vissen die we zelf 'moesten' voeden. Dat ging niet helemaal goed, aan het eind waren er twee gesneuveld, of dat nu helemaal door ons kwam is de vraag, maar in elk geval geen fijne beleving zo in de vakantie. Verder regende het hier nog erger dan in Bourgogne, ook hier hadden ze net twee maanden van droogte gehad… daar was niet veel van te merken. Met twee dagen aan het eind van zonneschijn werd het toch nog goed.

Hier met regen vertoeven was iets minder, het huisje was niet heel gezellig, dus vooral de hort op! Met de prachtige ruwe kust was dat op zich geen straf. De kust in Bretagne is prachtig! Zelfs bij wat regen. Met een tochtje naar Brest dat vooral interessant is vanwege het kasteel (Brest is net Rotterdam, een betonstad, volkomen platgebombadeerd in de 2e wereldoorlog), met een rijke militaire historie. En daarnaast het gebied van het parc national, ten zuiden van Brest over het kanaal, nog mooier met zowaar prachtige stranden, heerlijk als het weer er ook naar is. Daar hebben we even van wat zon kunnen genieten. Op de terugweg nog een overnachting in Honfleur, Normandië, maakte de reis helemaal perfect. Een prachtige middeleeuwse plaats, aan de kust gelegen, zeker de moeite waard van een bezoek, ook omdat het tot werelderfgoed is uitgeroepen!

Het is jammer weer terug te zijn na bijna 4000 km gereden te hebben en mooie indrukken opgedaan te hebben. Maar nog even genieten van een paar dagen vrij voor het weer werken geblazen is. Een impressie van de vakantie komt binnenkort op mijn fotopagina.