De vakantie is nog niet helemaal uit mijn gedachten ondanks de eerste werkdag. Hoe makkelijk je daar een vakantie kan houden, gewoon een ritme van niets: om 10 uur opstaan, kort ontbijt en om 11 uur op het strand, lekker liggen bakken, duik in de zee, zwemmen naar de baai-afgrenzing, rond half 2 lunch in een tent langs het strand, een uur later weer plat, rond half 6 richting appartement, nog een klein uurtje zwemmen en nazonnen, omkleden en boekje lezen, en dan rond 8 uur een restaurant opzoeken. Rond half 11 weer richting appartement, nog even lezen en slapen. En zo 7 dagen lang… gek genoeg heeft het me niet verveeld :0)
Toen ik op reis ging kwam in het vliegtuig naast een stel te zitten die in Dordrecht in de gevangenis werkt. Ik had nog niet eerder gevangenbewaarders ontmoet dus dat was reuze interessant. Daarnaast leek het meisje ook nog eens heel erg op Minnie Driver en kon het ook niet nalaten het haar te vertellen. Voor haar was het in elk geval nieuw. Maar ja, door de gelijkenis was ze dus wel een stukje interessanter, maar ja, haar vriend was rond de 2 meter… en ze vlogen door naar Lancerote dus het was snel adiós.
Het merendeel van de mensen ging naar Playa del Inglés, ja, daar ben ik ook eens geweest. Wij kregen dus een minibusje en waren ze lekker snel in Puerto Rico. Bijzonder is dat bijna alle appartementencomplexen met een hek met sleutel afgesloten zijn. Je komt er niet binnen (of kunt er niet naar buiten) zonder sleutel. Dat was dus even lastig bij het vertrek naar huis want ik moest mijn sleutel achterlaten in mijn appartement. Ik moest dus in elk geval een keer extra lopen omdat iemand tussentijds al weer het hek door was geweest. Nu moest ik geen kilometers lopen of zo… maar het was een klein drempeltje. Maar het geeft wel een veilig gevoel.
Verder zaten er de laatste paar dagen een aantal Ieren in het complex. En die kunnen kleppen! Ongelooflijk. Vooral na een avondje zuipen, was het ’s nachts een drukte van belang. Op het strand zijn de Engelstaligen ook zéér aanwezig, maar je kunt ze verstaan dus je kan een beetje meeliften in het gesprek, das dan wel weer leuk. Dat is anders als je de Spanjaarden in het weekend hebt, die tetteren zonder dat je het kan volgen. Ja, ik kan een woordje Spaans maar je mist toch een boel van de rest als je blij bent een paar woorden herkend te hebben.
De terugreis gingen we via Lancerote. Denk je in 4 uur thuis te zijn, maar mooi niet. Om te beginnen waren een stel mensen te vroeg uitgestapt, ze moesten naar Lancerote maar waren op Las Palmas al uitgestapt. Hoe krijg je het voor elkaar. Vervolgens bleek een ander vliegtuig vertraging te hebben en wij hadden nog plaats dus alle gezinnen met kinderen kwamen bij ons aan boord. Het leek wel "baby boom". Gevolg was een herschikken van mensen want er mogen maar 2 baby’s per drie stoelen in verband met het aantal zuurstofmaskers. En we moesten als transfer wachten op Lancerot omdat ze het vliegtuig moesten schoonmaken. Dus al die gezinnnen met kinderen, die net in slaap waren gevallen, konden er even uit… Nou dat gaf me ook een boel opwinding.
En na een stief kwartiertje konden we er al weer in, ze hadden de stemming aangevoeld en waren er doorheen gevlogen met de stofzuiger denk ik. En toen.. ja hoor, twee mensen waren nog op het vliegveld aan het rondlopen. Ja, dat ze zo snel klaar waren met schoonmaken verwacht je natuurlijk niet. Maar als je dan opgeroepen wordt op het vliegveld… is toch minder. Dus al met al een reis van 7 uur, waar het er 4 hadden moeten zijn. Dus mijn jetlag van dinsdag was toch niet helemaal vreemd. Natuurlijk was ik een kwartier te laat op het werk, de douche had veel moeite me wakker te krijgen. Maar het was herkenbaar voor mijn collega’s en die hadden alle begrip voor mijn beroerde situatie terug te zijn van een lekker zonnige vakantie.
Nee, een vakantie als deze kan niet lang genoeg duren, met uitzondering van de reis dus, en nu zit ik al weer in mijn dikke trui thuis. Ik vertik het om de verwarming al aan te zetten al is het onder de 18 graden in mijn woonkamer. Dan maar een extra laag kleren. Ik ga eens kijken hoe lang ik dat vol kan houden. Als ze me na een tijdje missen kan ik wellicht bevroren op mijn bank liggen… de herinneringen aan vorige week houden me in elk geval wel weer warm.
et bekeken is en zelfs welke leeftijdscategoriën! Heel grappig. Wat ze al niet bijhouden. En vooral, hoe weten ze de leeftijd van al die mensen? Dat vind ik helemaal apart. 
stoelenga 