Lintjesregen

Vandaag, 29 april 2011, is het weer tijd voor de lintjesregen: het onderscheiden van talloze inwoners van Nederland die zich jarenlang (minimaal 15 jaar) belangeloos hebben ingezet, en dat vaak nog steeds doen, ten gunste van mensen, verenigingen, het welzijn, noem maar op. Dit jaar mocht mijn vader ook die eer toekomen: na meer dan 20 jaar in allerlei verenigingen, commissies, als WMO raad, SWOS, kerkactiviteiten etc, actief deelgenomen te hebben. De eer was aan mij om hem voor te dragen. Vorig jaar koortsachtig contacten zoeken voor ondersteuners heeft uiteindelijk het gewenste resultaat opgeleverd. Vandaag voelde ik trots toen de burgemeester opsomde wat en vooral hoe mijn vader de dingen gedaan heeft. Een bijzondere koninginnedag dit jaar dus ook voor mij.De kunst was wel hem te verrassen! Want het hoort een verrassing te zijn. Ik had alleen gezegd dat ik vroeg langs zou komen. Ik trof mijn ouders nog in opstaan toestand, dus ze moesten zich als de wiedeweerga aankleden, het ontbijt schoot er zelfs bij in. En dat allemaal op de dag van het huwelijk van Kate en William!!! ‘Gaan we dat dan missen’, kwam nog als vraag. Grappig hoe verschillend ik toch ben van mijn ouders. Maar ze gingen zowaar mee. En naderhand hebben ze toch nog de voltrekking helemaal kunnen zien. Wat wil een mens nog meer!

Hieperdepiephoera! 45 jaar!

Vandaag heb ik het genoegen mijn 44e levensjaar af te sluiten, of eigenlijk mijn 45e jaar en begin ik al aan mijn 46e jaar… Verwarrend die leeftijd. In elk geval ben ik nu officieel 45 jaar. Geeft me dat grijze haren. Nee, an sich niet, het is al een hele prestatie en ik heb nog wat jaren te gaan om mijn zus in te halen… En ik voel me goed dus geen reden voor wat dan ook.

Vandaag voel ik me extra speciaal verwend. Niet alleen door Inge, die zelfs slingers bij mij in huis heeft opgehangen, dat is nog niet eerder gebeurd, de tuin een beurt gegeven, ook mijn ouders die zijn komen eten: lekker eenvoudig, gewoon van de Chinees, maar wel een goede! En mijn collega's: ik heb nog wat werk gedaan, en zat op mijn werkplek gevangen tussen de slingers, iets wat ik normaal niets vind, maar deze keer toch wel kon waarderen. En direct alle collega's bij elkaar om me heen om me te feliciteren…. ik ben maar direct overgegaan op de taartuitdeling.

Extra extra bijzonder waren alle sms'jes, facebookberichtjes, hyvesberichtjes, telefoontje en kaartjes… wauw, internet brengt je echt in een bijzondere community. Bedankt voor alle lieve aandacht van iedereen!!! Zo kan ik makkelijk mijn 46e levensjaar ingaan.

 

Kluspasen

1e en 2e Paasdag waren Klusdagen voor mij. Zondag heb ik in het Vlaamse Niel een aantal uren in de zon leem staan pureren in afgedankte mayonaise bakken, dat viel nog niet mee. De grote klutser van een meter in toom houden en het water goed mengen met het leem tot een juiste pasta voor de muur. Maar na een uurtje had ik mijn draai gevonden. Vandaag was het grote voorjaarsschoonmaak. Mijn auto van binnen en van buiten, stofzuigen, wassen, beetje stoffen, ja dat soort dingen moet je niet te vaak willen doen :-). Nu tijd voor genieten van welverdiende rust… Om morgen weer fijn te gaan werken. Maar woensdag verjaar ik dus nog ff genieten van de nadagen van 44.

Paasweekend en Glow Golf

Het Paasweekend is voor mij vrijdag begonnen met een ritje met open dak richting Lisse, gericht op de bollenvelden. Hoewel we pas om half 3 vertrokken, waren we nog steeds niet de enige die Lisse aan wilden doen. Elke toegangsweg naar Lisse was een lange rij auto's. Dus maar even uit de rij, deze keer langs de Lisserdijk, 'gestapt' en even tijd genomen lekker langs de Kaag in het gras te gaan liggen. Want de toegang tot de A4 was tijdelijk ook afgesloten om een of andere reden. Na een tijdje relaxen toch de A4 genomen richting Lisse en zowaar bloemenvelden gezien! Tulpen, maar ook nog hyacinthen. Daar was ik vorig jaar toch te laat voor geweest. Prachtig, die bloemenzeeën. 

Daarna doorgereden naar Noordwijk aan Zee, lekker aan het strand gelegen rond 18 uur, toen het merendeel van mensen al vertrok, maar het nog zeer aangenaam vertoeven was. En lekker gegeten bij het restaurant direct op de heuvel aan het strand. Loungend op een bank, relaxt wachtend op het eten, en op gegeven moment met haardvuur zelfs bediend, was het een heel lekker plekje om te zijn. Een aanrader!

Deze zaterdag verliep anders. Lang slapen, bezoekje aan tuincentrum om wat aan de tuin te doen, en zowaar nog wat gedaan ook, nieuwe plantjes, mosverdelger en graszaad, want mijn gras is inmiddels meer mos eigenlijk… Dus tijd om daar ook wat aan te doen. Maar niet deze Paasdagen want ik ben veel te druk met leuke dingen. Zo ging ik zaterdagavond Glowgolfen. In Houten is sinds half april een centrum waar je 3D kunt midgetgolfen. Nog niet heel veel mensen hadden hun weg hiernaar toe gevonden, het was errug rustig, maar voor ons alle ruimte om alles goed te bekijken. Vooral na 16 holes erachter komen dat er daadwerkelijk 3D brilletjes zijn om het effect echt te zien, was niet heel handig. Dat hadden ze beter duidelijk kunnen maken aan het begin, want zonder 3D brilletje gaat het hele effect van de mooie midgetgolf verloren, al moet je wel 2 euro betalen voor het brilletje. Maar het golfen is niet duur, dus het kan er prima af. Want zonder brilletje is het toch maar simpel midgetgolf, en daar zijn er mooiere plekken voor, bijvoorbeeld buiten! Want dit is een overdekt centrum, bij bowling, snooker en poolcenter, en restaurants aan de Meidoornkade in Houten. Een beetje afgelegen en dus wel even iets om van te weten.

Griep

Ik heb de griep. Sinds vrijdag zit ik wat te blaffen, droge hoest, en sinds het weekend geef ik me er maar aan over… voor zover het lukt. Ik was even vergeten hoe vermoeiend het is om continue te moeten hoesten. Ik ben het niet meer gewend ziek te zijn, de laatste keer was minimaal een jaar geleden volgens mij, als het niet langer is. Ik heb geen geduld, zit me druk te maken over werk… het moet toch niet gekker worden. 

Me belabberd voelen, nu het al zo lang gewoon is me goed te voelen, heel vervelend. En dat terwijl het zulk mooi weer was afgelopen weekend. Zelfs maandag, toch wel buiten zittend delen van de dag, denkend dat de zon in elk geval moet kunnen helen, voelt het niet als normaal. Het is jammer maar het is nu eenmaal zo.

Het is ook moeilijk om niet direct ook een deadline te stellen op het beter worden. Stiekem heb ik dat al gedaan. Ik heb mijn werkafspraken afgezegd en sommigen naar donderdag verschoven, want dan zou ik toch al weer beter moeten zijn? Zelfs in mijn dromen nachtmerries gehad over een project dat vertraagd wordt… Ooit maakte ik me alleen maar zorgen over mezelf, en nu? Een luxeprobleem voor sommigen, mijn realiteit nu even. 

Ondertussen is er meer veranderd in mijn leven, een vriendinnetje is binnengeslopen. Dat geeft ook een boel onrust. Altijd alleen met mezelf bezig zijn, mijn eigen gemis, en ineens me ook druk maken over een ander, en haar gemis, haar toestanden. Zo'n verstokte alleengaander als ik, misschien is mijn lijf ff in opstand gekomen, weer opnieuw aandacht voor zichzelf gaan vragen. Ik hoop dat ie snel klaar is daarmee. Voor vrouwen heb je veel energie nodig. En daarnaast het onderhouden van de vriendenkring. Nee, alleen zijn heeft zijn voordelen, alleen maar mezelf om me druk over te maken. Nu eerst maar beter worden, het is als het goed is maar een griepje. Dan beleef ik het allemaal wellicht weer anders.