Warme aprilzon

Na gister echt een enorme ‘off-day’ gehad te hebben, waar ik me goed ellendig voelde, was vandaag toch wel een verademing. Ik werd al om half 6 wakker en was blij dat ik nog lekker twee uur kon slapen. Eentje daarvan lag ik gewoon lekker warm in mijn bedje, beetje te denken en het volgende was ik weer diep vertrokken. De wekker was genadeloos om half 8 maar toch heb ik het allemaal nog wat kunnen rekken. Het begon allemaal wat regenachtig die ochtend dus vreesde dat het tennissen niets zou worden: de eerste speeldag van het nieuwe seizoen.

Ik was op tijd op het werk, mijn overleg ging goed (was lichtelijk zenuwachtig ervoor) en ook de middag liep uitzonderlijk goed. Wel voel ik me nog steeds moe maar heb besloten dat ik nu eens moet ophouden met zo met mezelf bezig te zijn en de wereld tegemoet te treden. Met een frisse en open blik. En dat ging lekker. De middag vloog voorbij en voor ik er erg in had was het tijd om te gaan tennissen. De lucht was helemaal blauw en er straalde een warme aprilzon: grandioos. Vorig seizoen heb ik ook de nodige woensdagen met zon op de baan gestaan en dit keer was het verrukkelijk. En het viel me nog alles mee, dat tennissen. Na een half uurtje werd de slag al iets vaster en dat terwijl ik vorig jaar niet verder gekomen en dan juni met spelen omdat ik zo dom was door mijn knie te gaan. Deze keer was ik gewapend met een strak aangebonden knieband.

We hadden ook onze eerste les al was het ons eerst niet zeker of er wel les zou zijn. Maar Olga was er toch om 10 voor 7 en er waren deze keer zelfs mannen in mijn lesgroepje. Een hele vooruitgang. Niet dat ik iets tegen vrouwen heb, integendeel, maar tennissen tegen vrouwen is toch anders dant tegen mannen. Dat is nu eenmaal zo. En niet omdat ik zoveel beter ben of zo. Anyway, nog ff in een de Smart van Hester gereden, mijn derde proefritje zeg maar, en dat was heel apart al weet ik al wel dat ik geen Smart hoef: het heeft zijn nukkige kanten. Maar je hebt helemaal niet echt het gevoel dat je in zo’n klein smal bakkie rijdt. Heel apart. Zo is weer een interessante dag voorbij, al was ik wel even bang dat ik mijn energie voor deze week al weer versnoept had met deze dag. We zullen zien.

Verloren uur

Ik heb al de hele dag last van het uur dat ik ‘kwijt’ geraakt ben. Ik had dit niet verwacht, gewoon slapen tot je wakker wordt en dan de rest van de dag lekker hangen en niets doen. Maar het begon al met nalopen welke klokken wel en niet automatisch op de zomertijd overgingen. Ik had mijn wekker al bij het slapen gaan gedaan en daardoor bleek ik dus pas om 2 uur naa bed te gaan.Vervolgens werd ik ook om 1 uur in de middag wakker. De hele middag vloog dus voorbij aangezien ik de halve dag al verslapen had. En nu is het al weer half 7…. Maar het is wel al weer een uur langer licht, heel verwarrend! Zonder maandag als vrije dag is het weekend écht té kort!
Ik hoop dat ik dit niet de hele week zo hou.

Zomertijd, restaurant Fuji Yama en proefritten

Vandaag was een druk maar toch relaxt dagje. Vanochtend expres niet te laat opgestaan, want ik kon mijn tegels al ophalen. Dus dat heb ik gedaan. Verder had ik de proefrit met de Honda Civic, gaaf ding. Zonder de rode kleur is het echter een stuk minder en nieuw is tie aardig duur. Hij rijdt echter lekker, heeft een mooie futuristische vormgeving van binnen en van buiten, lekkere stoelen maar de 1.4 motor kon nauwelijks het gewicht goed opgang krijgen. Wel zaten er metertjes in voor economisch rijden, wat weer een pré was. De standaard uitrusting bevat echter geen cruisecontrol dus dat is minder. Dus ik ga nog meer even verder rond kijken of ik niet iets goedkopers en zuinigers kan vinden.

Na de proefrit ook nog een ritje in de auto van mijn zwager gemaakt, een suzuki Swift, 1.3 en even zwaar als de Civic, en die heeft  duidelijk meer pit en minder moeite de auto op gang te krijgen bij trage snelheid in hogere versnelling. Maar of dat hem nu is… ik heb een lijstje gemaakt dus ik ga maar eens een zaterdag ‘autoboulevard cruisen’. Na de ritjes nog even internet afgestruind naar A label auto’s die ook nog leuk lijken.

Vanavond zijn we aansluitend met mijn familie gaan eten bij Fuji Yama, Japans restaurant tussen Amersfoort en Hoevelaken in. Het is een leuk restaurant met een geweldige speelruimte voor kinderen, met playstation 2 (ik ben weer helemaal gemotiveerd om een nieuw spel te kopen en te spelen op mijn eigen playstation), en leuke spellen. Het eten is heel divers, met Japanse voorgerechtjes, mogelijkheid wat Chinese gerechten te nemen, van de wok te eten of van de kookplaat. Door de diversiteit van het restaurant is het makkelijk om er vaker te komen, het is absoluut niet eenzijdig. Het enige dat me opvalt, en dat is bij de meeste retaurants, dat ze wellicht een geheim goedje door het eten gooien dat je enorm dorstig maakt. Het zal niet recht-toe-recht-aan zout zijn, want dat zou je moeten proeven. Feit is dat ik altijd met een enorme dorst thuis kom van uiteten.

Al met al een lekkere dag, voldaan gevoel en heerlijk vooruitzicht op een zondag met helemaal niets doen! Al is het wel een uurtje minder nacht door de zomertijdwisseling, maar ik zal wellicht niet echt een uurtje minder slapen vermoed ik. En nu gaan de dagen ook lengen, daar kijk ik al lang naar uit.

Moeders jarig

Vandaag was een relaxt dagje. Ik was heel ontspannen gaan slapen na weer wat inspirerende gedachten van Tolle, ik begin het boek toch meer en meer te waarderen moet ik zeggen. Het helpt me inderdaad eens los te komen van mijn gedachten aan het verleden en de angsten voor de toekomst. Dus ik heb als een blok geslapen. Vandaag was ook mijn moeder jarig, dus ik heb ff gezongen voor haar tijdens de pauze, buiten lopend, met het mobiel. Het blijft een fijne traditie. Vanavond mezelf verwend met sushi. Ik verzamel alle overgebleven sojasausflesjes, en de hoeveelheid loopt aardig op in de koelkast. Daarnaast krijg ik bij elk bakje een setje eetstokjes, daar heb ik er ook inmiddels over de 100 van en kan gerust een sushifeestje geven: aan bestek geen gebrek!

Vanavond bij mijn moeder op bezoek gegaan, ook al gaan we het morgen vieren met uiteten. Ik had altijd de traditie dat ik dan met mijn zus bij mijn moeder op visite ging, meestal ging mijn zwager dan niet mee, en ook mijn broer niet, als we het de volgende dag zouden vieren. Het voelde dus duidelijk als een gemis voor ons allen dat zij er nu niet bij was. Haar foto’s kwamen nog langs toen ik software had geïnstalleerd voor de nieuwe digitale camera van mijn vader. Het blijft gewoon iets ongrijpbaars. Zo zat ik ook de foto’s van Curaçao dus laatst te bekijken en op gegeven moment dacht ik ‘waar is mijn zus gebleven’… maar ja, die was er niet bij.

Morgen ga ik een proefrit maken met de honda civic. Mijn auto is inmiddels 7 jaar en is erg duur in onderhoud dus het wordt tijd en is ook leuk om een nieuwe/andere te nemen. Mijn vader wilde me er al vanaf praten, denkend aan de Civic die wij vroeger hadden, maar toen ik hem op internet een plaatje liet zien was hij toch wel om. Ik weet nog niet of het ‘m wordt, maar moet dat dus gaan zien. Mooi is tie in elk geval wel! Dus daar heb ik zin in!

Frisse tegenzin

Ik was vroeg opgestaan vanochtend om zoveel mogelijk afgerond te hebben voor het bezoek van Claudia en haar zoontje Thomas op de lunch. Natuurlijk moest ik nu eindelijk de tegels bestellen, en ook inkopen doen. Dus inderdaad vertrok ik al om 10 uur de deur uit en om half twaalf was ik terug, tegels uitgezocht en besteld, en boodschappen gedaan. Nog snel het huis zoveel mogelijk opgeruimd maar dat had ik onlangs al rigoreus gedaan dus ik was snel klaar.

De lunch was gezellig, Thomas is een heerlijk kereltje, en we hadden elkaar al 2 1/2 jaar niet meer gesproken dus genoeg in te halen. En ondertussen lunchen is ook wel relaí ook al was het eigenlijk mijn ontbijt: eerder had ik geen tijd gemaakt. Om half vier vertrokken ze weer en ben vrij snel op de bank beland en opeens werd ik om half vijf wakker van de telefoon: ik had heeeel diep geslapen. En ik moest er vanavond nog op uit. Ik had helemaal geen zin maar goed, ik kan nu eenmaal geen salsalessen missen want dan ben je direct de klos. Ik kon dan ook erg slecht op gang komen en stond te kleumen in het begin. Vanavond hebben we weer een nieuw figuur geleerd, weer eentje waarvan je denkt hoe gaan we voorkomen dat die armen niet in de knoop met elkaar raken. Maar wederom slaagden we er uiteindelijk in, zonder armen uit de kom het figuur uit te voeren.

Er na ging een groepje mensen nog wat drinken bij Filemon. Ik had heel veel zin om mee te gaan maar mijn verstand zei dat ik het niet moest doen, zo midden in de week. Ik was al moe genoeg de hele tijd en gister naar de film geweest. Lastig is dat, gewoon alles willen doen, overal bij zijn, en dan verstandig zijn en het niet doen. Morgen gaan een stel ’s avonds naar Amsterdam, naar een salsaeetcafé, eten en dansen, lijkt me geweldig. Maar ja, volgens mij trek ik dat echt niet deze week. Ik ben niet voor niets zoveel moeite aan het doen om mijn programma juist te minderen. En de meeste zijn rond de 25-30 jaar, en ja toen deed ik die dingen ook makkelijk… Is het de leeftijd of gewoon nu ff de situatie? Ik weet het niet, ik luister maar even met frisse tegenzin naar mijn lichaam op dit moment en neem de rust.

Sneeuw is nat

Je zou het niet zeggen maar sneeuw is nat. Het is gewoon veredelde regen. Ik lijk dat soms even te vergeten als ik geniet van het zicht op de neerdwarrelende sneeuw. Het maakt alles puur. En toch, als je geen regenbroek aan hebt, krijg je gewoon een natte broek. En je voelt je koud en ineens waardeer je de sneeuw een stuk minder. Zeker als het ook nog eens overgaat in hagel, met de wind volop in je gezicht. Vandaag heb ik het allemaal gehad, met en zonder regenbroek. En blij was ik niet. Nee, dan kan ik toch meer genieten als ik achter het raam naar de sneeuw zit te kijken. En waar blijft toch het voorjaar, met de warme zon, zodat ik lekker op mijn bankje in de tuin kan zitten!

Zaterdag 29 op zondag 30 gaat de klok weer een uurtje verder en is het weer een uurtje langer licht ineens. Ik zal er blij mee zijn! Ik hou niet van de donkere dagen, zodra het omslagpunt geweest is ben ik blij te weten dat het alleen nog maar weer langer dag wordt. Mijn tuintje is ook klaar voor het voorjaar, dus laat die kou nu maar verdwijnen zou ik zeggen. Deze woendag lekker genieten van een vrije dag ondanks mijn toch wel druk programma. Vandaag had ik spijt dat ik niet de dinsdag ook vrij genomen had, vijf dagen achter elkaar vrij zijn was best lekker geweest. Dat ga ik met Pinksteren anders doen. Maar het was lekker even een avondje eruit te zijn geweest.

Sweeney Todd: anti-musical

Sweeney Todd van Tim Burton is een aparte film. De sfeer is vanaf het begin grimmig, en ook de zang is direct aanwezig, maar is gek genoeg een prettige afwisseling op de grimmige sfeer die de hele film toch wel aanwezig is. De absurde momenten, de tragiek, druipt er vanaf. Het kan dan ook niet anders dan leiden tot een anti-climax. In het begin is het makkelijk sympathie te voelen voor Sweeney Todd, toch wel briljant geacteerd door Johnny Depp, maar in de loop van tijd begin je dat toch weer kwijt te raken om op het laatst toch te begrijpen wat ie door moet maken. Ook een geweldige rol van Helena Bonham Carter, die Mrs Lovett op heel eigenzinnige manier speelt. Het verhaal, de muziek, het is moeilijk te zeggen of ik de film zou aanraden, omdat het niet echt vrolijk of grappig te noemen is. Als je van zwarte humor houdt zeker wel, als je voor iets opgewekts komt zeker niet. Ik weet niet goed wat ik ervan moet vinden. Het was op een bepaalde manier zeker wel onderhoudend en absoluut niet saai. Maar om nu te zeggen dat ik blij de bioscoop uit kwam…

Dag van bezinning

Ik zat net een mail te schrijven, over dat ik de laatste tijd zo weinig echt gelachen heb, en veel serieus aan het denken ben over mezelf, over hoe ik ben, hoe ik was en waar ik heen wil met mezelf. Dat laatste ben ik nog niet uit, maar wel dat het belangrijk is dat ik mezelf als volledig beschouw, dat alles reeds bij mij aanwezig is, maar dat ik dat nog niet zie. In 2003 heb ik eens 7 sessies van therapie gehad, omdat ik een burn-out had en er niet uit kwam. Het grappige was dat ik zelf de hele tijd zat te praten, alles zat te benoemen, de therapeute hoefde alleen maar de boel te ‘structureren’ zodat het samen kwam, zo zei ze ook zelf. Dat ik het allemaal weet maar soms het geheel niet overzie.

Apart was ook dat ik dacht dat ik over de mijn jeugd en de transplantatie zou praten, maar ik zat alleen maar over mijn toenmalige relatie te praten, omdat die blijkbaar mijn hele balans overhoop had gegooid. Nu ben ik weer bezig alles te proberen te overzien, en hoop dat ik zélf de structuur kan aanbrengen. Ik merk dat dit veel energie vergt en wellicht de oorzaak is waarom ik wat moeier ben dan anders. En natuurlijk is er zoveel gebeurd dat het niet ongemerkt kan blijven, dat je niet maar vrolijk kunt doen alsof er niets is.

Ook merk ik dat ik mijn zus mis. Zij gaf me altijd richting als ik er zelf niet uitkwam. En nu moet ik dat zelf doen omdat er niemand is die dat over kan nemen. Grappig hoe zo’n mailtje schrijven ineens de dingen voor jezelf helder kunnen maken, zodat ik dit kan schrijven. Er is teveel geweest in mijn leven om te overdenken, om te plaatsen. De overlevingsdrang, de angsten er alleen voor te moeten staan, en de gedachte dat je iemand nodig hebt op zulke momenten en die dus wilt vinden. Maar ook dat je er uiteindelijk toch echt alleen voor staat en dat de ander dan misschien naast je staat maar dan lijdzaam moet toezien omdat de deze het niet van je over kan nemen. En dat ik moet leren om niet bang te zijn.

Hoewel ik vandaag eigenlijk alleen maar domweg met foto’s bezig ben geweest, heeft dat blijkbaar toch iets rustgevends gehad. Eens niet alles overdenken. Ook heb ik al een paar dagen Tolle niet gelezen, misschien om mezelf even een rustpauze te geven. En ik ben weer twee keer naar de film geweest en morgen ga ik weer, ook om mezelf eens af te leiden van mezelf. En hopelijk kan ik binnenkort weer eens lekker lachen, zodat de tranen over mijn wangen rollen. Dat heb ik gemist. Ik klink misschien triest maar ben dat niet. Ik ben nu eens bewust met mezelf bezig, op een heel andere manier, en dat is ook goed. Ik heb nog genoeg plezier in dingen, maar merk ook dat er soms wat van binnen moet gebeuren om hetgeen buiten gebeurt te kunnen waarderen. Zoals genieten van de sneeuw die naar beneden valt en alles wit maakt, alles rein maakt. Misschien is het niet toevallig dat ik nu zo met al die gedachten kom.

Lege batterij op 1e Paasdag

1e Paasdag kenmerkte zich door een lege batterij: bij mij wel te verstaan. De afgelopen dagen heb ik weer zoveel gedaan dat het beetje energie dat ik weer had opgedaan snel op was. Dit is altijd al mijn probleem geweest: genoeg tijd nemen om eens goed uit te rusten en de batterij 100% op te laden. Het uitte zich vooral bij het bowlen, de bal tegen mijn enkel laten gaan bij de worp (echt heel knap) en de bal gooien terwijl het apparaat nog bezig was om de kegels weg te schuiven. De bal ketste tegen de ‘schuiver’ en bleef liggen. Vervolgens was ik zo dom om met mijn andere bal de bal te raken (nog niet eens expres) die in de goot lag waardoor deze beschadigd raakte (mijn eigen bal dus!). Ik weet niet wat ik had. Het was ook te merken aan de uitslag, ik begon hoog en eindigde laag.

Na het bowlen dacht ik dat het beter was de verdere dag maar niets te doen, maar ben toch met een fotoboek van Curaçao begonnen. Dat kostte me de nodige uren, waardoor het avondeten ook wat later werd, en om tien uur ’s avonds ging ik zowaar naar bed, geen zin langer op te blijven. Heel uitzonderlijk voor een weekenddag. En vandaag, maandag, voel ik me aardig uitgerust maar weet dat ik mezelf wat langer ‘aan de stroom moet zetten’. Eens kijken of dit gaat lukken. Wel bijzonder was het om gisteravond de sneeuw naar beneden te zien dartelen en te genieten van dit schouwspel: het wit worden van de auto’s en de huizen. Vanochtend waren vooral de auto’s en de huizen ook nog wit, maar de zon schijnt er al weer vrolijk op los.

Weet je wel en Margot at the wedding

Vandaag ben ik met Judith een dagje Nijmegen gaan doen. Ik heb vandaag zoveel zelf-analyse gedaan dat ik er moe van ben.  Primaire reden was het terugbrengen van de Garmin die ik half februari geleverd had gekregen en die na vijf keer niet meer wilde opstarten. Dus het nuttige met het aangename verenigen was wel handig. We hebben eerst wat gedronken en gekletst bij café Camelot, en daarna wat geshopt: ik heb zowaar 2 paar schoenen gekocht, sneakers, lekkere schoenen voor alle dagen! Daarna zijn we gaan eten bij eethuis ‘Weet je wel’. We waren vroeg, er was nog niemand om half 6 maar om 7 uur zat het vol, dus het was goed dat we er vroeg waren. Het eten was lekker en het is een gezellige tent, heel populair ook duidelijk.

Na het eten zijn we naar de film gegaan in het LUX theater: "Margot at the wedding". Deze film is een aanrader voor mensen die denken dat hun leven één grote chaos is, want als je deze film gezien hebt zal je vast denken dat jouw leven best meevalt. Het is een nogal intense film over familierelaties die je af en toe doet denken ‘hoe is dit mogelijk’. De mensen sparen elkaar niet ook al beweren ze nog zo hard dat ze van elkaar houden. Er was geen pauze dus we konden van begin tot eind opgaan in de familie, en dat was voor een paar mensen blijkbaar teveel van het goede, die vertrokken al eerder. Maar hoewel intens, was het een hele goede film, die naar ik vermoed vooral in de filmhuizen getoond zal worden, maar waarin Nicole Kidman en Jack Black, evenals de andere acteurs en actrices, geweldig acteerwerk tonen. Wat mij betreft een aanrader maar of dit voor iedereen geldt?