De laatste paar uurtjes van 2015 zijn een mooi moment om het jaar eens te overpeinzen. Als ik eerlijk ben was het een zwaar jaar, vooral gericht op herstel van een burn-out, zorgen om de geestelijke en lichamelijke gezondheid van mijn ouders, herstel van een operatie aan mijn neusholten (poliepen). Verder maakte ik kennis met een nieuwe term ‘plastic soep’, die mij weer extra zorgen bracht ten aanzien van onze leefomgeving over de vervuiling van het open water met plastic deeltjes. Het gevoel van onmacht en wanhoop is voor mij vergelijkbaar met hoe ik zure regen zoveel jaren geleden heb beleefd. En 2015 was vooral een strijd met mezelf, om rust te nemen, niet teveel hooi op mijn vork te nemen, enĀ anderzijds te genieten van alles.
Er waren ook mooie hoogtepunten. Zoals het ontmoeten van Inge. En ook het vieren van 25 jaar verlenging van mijn leven, mijn transplantatiedag. Onvoorstelbaar hoeveel liefde ik bij de receptie kreeg. En ook de bijzondere momenten van televisie- en radio-opnames. De aandacht die dat gaf ook van heel veel collega’s die me ineens ook een stuk beter gingen leren kennen. En het aangaan van een nieuwe uitdaging in het werk, door een nieuwe functie aan te gaan en het vertrouwde beetje bij beetje los te laten. Ja, ik heb mooie bijzondere ontmoetingen mogen beleven in 2015. Naast strijd dus ook veel geluksmomenten. En zo is het leven.
2016 zal wellicht niet veel anders zijn. De gezondheidszorgen rondom mijn ouders nemen niet af, zij worden nu eenmaal ouder. Het werk biedt veel uitdagingen en kansen. Maar dit betekent ook meer inspanning en stress en tja, hoe bewaak ik de balans. En zal ik in staat zijn mijn grenzen goed te kunnen bewaken. Want uiteindelijk is er maar 1 ding belangrijk: Gezondheid. En daarmee direct verbonden: Geluksgevoel. Ik hoop in 2016 nog meer met beide benen op de grond te kunnen blijven staan, in het nu te kunnen blijven leven, de zorgen voor morgen te bewaren. Wellicht dat de dru yoga en mindfullness meditatie, die ik dit jaar gestart ben, me daarbij zullen helpen. En vooral mijn geluksgevoel te kunnen blijven voelen.
Vanavond zit ik alleen de laatste uurtjes van het oude jaar uit te zitten, en het nieuwe jaar af te wachten. Ik heb hier bewust voor gekozen, net als vorig jaar. In deze kerstvakantie heb ik zoveel zaken op orde gebracht, dat het even tijd wordt om rust te nemen, om stil te staan, om bewust om me heen te kijken, en te bedenken dat alleen zijn niet automatisch eenzaamheid betekent. Ik ben nu even alleen, IngeĀ is er nu even niet. Maar gelukkig weldra wel weer. Bewust te worden van mijn gemis, van mijn verlangen, van mijn gevoel, is confronterend, maar ook heel heilzaam. Ik laat me veel met de stroom meegaan, dus het is goed af en toe even een tak vast te pakken om te zien waar ik beland ben, waar ik vandaan kom, en waar ik heenga.
Nu ga ik richting 2016. Wie had dat gedacht. 2016 gaat weer heel veel mooie momenten brengen. Het jaar waarin ik 50 word en ik dit groots hoop te vieren. Waarin ik weer oude vrienden hoop te ontmoeten, en nieuwe ontmoetingen hoop te mogen beleven. En ook spannende momenten, en wellicht verdrietige momenten. Het hoort er allemaal bij. Ik hoop dat ik er dan ook zo rustig en overdenkend naar kan kijken. En over een jaar, in de laatste uren van 2016, hoop ik dat ik vaak verrast ben doordat het leven. Dat ik weer veel liefde en warmte mag ervaren. en nieuwe ervaringen kan delen.
Ik wens iedereen toe, dat wensen vervuld worden, dat (gevoel van) leegte gevuld mag worden. Dat we in staat zijn onze hulpvraag te stellen. Want we moeten veel zelf doen, maar niet alleen. Dat we onze rijkdom niet in materieel bezit, maar in geestelijke rijkdom weten te vinden. Dat we eerlijk durven te zijn naar ons zelf toe en naar anderen. En vooral dat we gelukkig mogen zijn, zoveel als mogelijk. Dat we geloven in onszelf, in onze eigen kracht. Dat we ons realiseren wat echt belangrijk is en ons niet blindstaren op ogenschijnlijk geluk van anderen. Dat wens ik mezelf en iedereenĀ toe.
En tot slot: ik voel heel veel dankbaarheid. Naar mijn vrienden en familie en naar het leven. Dat ik dat nog lang mag blijven voelen.
stoelenga 