Woensdag heb ik de dramatische maar intrigerende film Biutiful gezien dat zich in een heel andere kant van de maatschappij afspeelt dan ik gezien heb toen ik in Barcelona was. Ik werd er niet vrolijk van maar ik kan me voorstellen dat er genoeg mensen zijn voor wie het geschetste leven dagelijkse praktijk is. Dan voel ik me weer een gezegend mens.Een heel ander verhaal zag ik bij de film The King’s speech. Een mooi ontroerend en nog waar gebeurd verhaal ook! En geweldig geacteerd door allemaal bekende acteurs met als uitschieters Colin Firth, Helena Bonhom Carter en Geofry Rush. Een andere beperking in het leven, stotteren, dat het leven aardig tot een hel kan maken. Ik heb genoten van de prachtige vertolking!
Maandelijks archief: februari 2011
Fotoshoot
Vandaag had ik een fotoshoot. Mijn huis werd even omgetoverd tot fotostudio. Vrijdag ben ik geïnterviewd voor het huisblaadje dat het Antoniusziekenhuis in Utrecht en omstreken wil uitbrengen om fondsen te werven voor wetenschappelijk onderzoek. Tenslotte waren zij de eersten die veel tijd en geld hebben gestoken in de eerste longtransplantaties in Nederland. En om die reden mag ik even als boegbeeld fungeren. Ik realiseerde me dat in mijn huis inmiddels al meerdere keren nu filmopnames, interviews en nu dus ook een fotorapportage is gemaakt. Voor Ode aan de doden in 2008, onlangs nog Een Vandaag, en nu dus dit. Ik vind dat toch wel bijzonder. Ik voel me ook dankbaar dat ik dat mag doen, en bijzonder dat ze mij willen voor dit soort opnames. Gek genoeg voel ik me helemaal niet zo bijzonder en denk ik bij het zien van de foto’s niet echt ‘wat een bijzonder mens ben ik’. Maar ik begrijp wel dat mijn situatie mij bijzonder maakt. Dat is wel voldoende. En het leuke is dat ik er alleen maar voor hoef te blijven ademen…
Sushi aan 't bed
Gister, zondag, mochten we Monique 'verrassen' met sushi aan 't bed in het UMC dankzij Stichting Fok! Monique die al weer zo'n drie op de wachtlijst staat voor longtransplantatie is letterlijk aan 't bed gekluisterd nu ze 'op internationaal' staat, en het ziekenhuis dus niet mag verlaten. Uitstapjes naar Sushi Today zijn er dan niet meer bij. En aangezien sushi zo'n beetje één van de eerste levensbehoefte aan het worden is, kan je dat iemand niet te lang onthouden natuurlijk 🙂
Yvonne zag dat en regelde dankzij stichting Fok een heerlijke maaltijd waar ik ook aan mocht deelnemen. Ik vond het zo gezellig dat ik even vergeten was dat ik een ziekenhuis zat. Met een mooi opgemaakte tafel, overheerlijke sushibakjes, stokjes, sojasaus en wasabi ontbraken alleen de Aziatische serveersters nog. Foto's van dit pretfestijn zullen wellicht binnenkort te bewonderen zijn. En ik heb ook weer mijn periodieke shot gehad. Nu maar hopen dat de longen snel komen anders moet Monique weer aan de sushi…
stoelenga 