Prevakantiestress

Na donderdagavond de start van mijn vakantie gevierd te hebben door te gaan eten bij Chintz in Zeist, lekker eten maar koude ruimte, begon ik vandaag met onrust: zoveel te dien in zo weinig tijd. Want hoewel ik zaterdagavond wegga is mijn huis toch echt aan een schoonmaakbeurt toe. Ik denk dat ik al een half jaar minimalistisch schoongemaakt heb. Na wat klusjes gedaan te hebben bleef het een klungelige dag. Na heerlijk eten bij Little Siam, Thais natuurlijk, wilde ’t toilet niet doorspoelen. En mijn boodschap laat je liever niet zomaar achter. Dus de eigenaar er maar even bij die het snel oploste. Daarna bleek dat ik mijn toegangskaartje voor het klassieke concert bij het oud papier had gegooid! Gelukkig had ik geen tijd gehad die weg te gooien, dus op de parkeerplaats van de rode doos Vredenburg LR stonden we de tas door te pluizen en ja hoor daar was tie. Vanaf dat moment kwam de rust. Met prachtige klanken en melodien van Vaughan Williams zweefden mijn gedachten door prachtige landschappen. En met de verrassende muziek van Thomas Ades met Tevot hield ik mijn adem in van spanning. De tonen als fluitende vogels en zelfs het ruizen van de zee, afgewisseld door stevige stormen van klanken waren een waar spektakel! Na de pauze kwam Brahms’s symphonie nr 1, en toen pas dwaalden mijn gedachten af en toe naar werk en wat al niet meer tot ik weer door prachtige melodien meegevoerd werd door de muziek. De stress is weg, de vakantie kan beginnen!

Winterbanden

Ik heb sinds maandag winterbanden. En het is geweldig! In mijn straat is het 1 grote ijsbaan, ik zou zels op straat kunnen schaatsen. Ik hoorde trouwens dat dit in Nederland al weer is gebeurd, voor het eerst sinds 1976! Maar mijn auto geeft geen sjoeger! Ondanks achterwielaandrijving glij ik nauwelijks weg, waar het voor maandag nog een ramp was. Onvoorstelbaar! Het kost wel wat maar dan heb je ook wat. Ik sjees nu gewoon over de weg! Ik ben klaar voor die kleine ijstijd!

Leven als een jojo

Mijn leven is als een jojo
het gaat maar op en neer
zo spring ik op de daken
zo leg ik het er het liefst bij neer
het komen en het gaan
op onverwachtse momenten
verrast me elke keer weer

hoe dit te controleren
het is een illusie
meegaan met het ritme
zoeken naar de balans
een einde aan de beweging
het rijzen en het dalen
hoe hard ik het ook probeer
het is de jojo eigen
het is beter dat ik het waardeer

want een leven van genieten
kan niet zonder zeer
dus probeer ik het maar te nemen
en te genieten zonder meer

Volslagen verslaafd

Ik ben volslagen verslaafd aan het golfspelletje op de iPhone. Zeg je dat je ff 5 minuten mag spelen, forget it! Ik zit zo een uur of langer! Dat moet je dus vooral niet op het toilet doen 🙂 En dankzij het spel begrijp ik de termen van golf ook ineens. Ik krijg zelfs zin om echt te gaan golfen. Dat zal wel ff anders zijn. En moet een boel ballen kopen denk ik als je ziet hoeveel er te water gaan…

De iPhone is bovendien tegenwoordig ook mijn computer want internetten, emailen en bloggen gaat allemaal via het ding. Mijn huiscomputer gaat bijna niet meer aan. Je raadt wellicht wel waar dit blogje geschreven is 😉
Op elk moment mail kunnen lezen is ook zo’n verslaving. Word je heel onrustig van. Af en toe zet ik het dus maar uit.

En ook wachten op het plaatsen van winterbanden wat ik vandaag mocht beleven is helemaal niet erg. Niets is eigenlijk erg met een iPhone. Behalve een lege batterij dan! Je merkt ik heb er een leuk sppeltje bij. Zelfs bowling is grappig op het ding, al kijkt het meer op sjoelen…

Traktatie

Het weekend was een feestje. Met vrijdag eten bij de Thai in Utrecht, en de film Sherlock Holmes, een onverwachte Sherlock, stoer en avontuurlijk, met een complex verhaal maar prachtige sfeerplaatjes van een oud Londen. Het enige mindere was dat ik weer achter een lange gozer kwam te zitten en met inspanning om hem heen moest kijken. En zaterdag, shoppen in Leiden. Da’s pas leuk met al die kortingen. Ik ben weer klaar voor een jaar, dankzij Veronica. Dus dit vieren bij de Thai Budha in Leiden was voor ons beiden een ware traktatie om dit feestje af te ronden. En zondag, na een trage start, zowaar op het Maarsseveense plassen de nodige kilometers op de schaats afgelegd. Mijn eerste keer weer op natuurijs sinds jaren. Zo’n weekend mag blijven duren…

Broodje zure regen

Is de opwarming van de aarde een broodje zure regen?
Een broodje aap van de wetenschappers en biologen?
Is deze strenge winter de laatste stuiptrekking van de natuur voordat de aarde opdroogd of juist verdrinkt?
Of is het ’t begin van de kleine ijstijd, vervroegd in zijn cyclus?
Of gaan we naar Armagedon, het einde in 2012?
Als 2012 inderdaad het laatste uur zal slaan, is er maar 1 ding te doen:
al ons geld uitgeven, volop genieten. De economie krijgt een boost, en we zullen als rijken sterven.
En als de zeeën het land overspoelen zullen onze geesten er boven zweven, tot het water zakt, nieuwe continenten ontstaan, en wederom terugkeren in het leven om zo opnieuw te beginnen

Mijn gevoel verlangt naar gevoel

Mijn gevoel verlangt naar gevoel
Ik zoek afstand van mijn verstand
Mijn alleen-zijn vereenzaamd
Mijn honger verdroogd
Mijn dorst rammelt
Ik leef zonder te leven
Ik geniet zonder te genieten
Ik stress mijn ontspanning
Ik zoek in leegte
Ik dwaal in stilte
Ik vermist
Wie ben ik!

Terribly happy

Zaterdag heb ik mijn eerste film van het jaar gezien, de film ‘Terribly Happy’. De film gaat over een Deense politieagent die als straf in een klein dorpje gestationeerd wordt. Hij komt daar in een zeer gesloten gemeenschap terecht, waar ze de dingen met elkaar oplossen, wat wil zeggen dat inmenging van buiten niet gewenst of gezocht wordt. De politieagent die aanvankelijk nog alles volgens het boekje wil doen, merkt al snel dat dit niet makkelijk is. Bovendien gebeuren er vreemde dingen in het dorp.

Voor de politieagent begint het allemaal als een mooie getrouwde vrouw interesse voor hem toont, en slachtoffer is van haar man. Al snel ontdekt hij dat er dingen niet in de haak zijn in het dorp, en weet niet goed hoe hij dit moet aanpakken. De spanningen zijn goed voelbaar, en al snel lopen de zaken uit de hand. En werkt hij zich in de nesten.

De film is mooi, rustig en onderhoudend, het gevoel van spanningen is sterk voelbaar zijn en goed in beeld gebracht, de wendingen zijn verrassend, en soms zeer absurd. Je kunt goed invoelen hoe de politieagent zich moet voelen, zo alleen, zich staande proberen te houden tussen krachten waar hij geen invloed op lijkt te hebben. Zeker een aanrader.

Beste wensen 2010

Ik wil iedereen bij deze nog de beste wensen toewensen, een gelukkig en gezond! 2010 en hoop dat de feestdagen gezellig waren. Ik heb in elk geval genoten en het is jammer dat de vakantie na vandaag afgelopen is.