Eilandtoer

Vandaag zijn we vier uurtjes rondgereden op het eiland. we gingen richting West Point en kwamen langs de zoutplateaus die nog onder water staan, gevoed door de zee. Curaçao kent schijnbaar een regenperiode van oktober tm februari, en zowaar voelden we wat spetters vandaag. Het hele jaar is de temperatuur gelijk maar blijkbaar toch deels droger, we zitten nog net goed! West Point zelf was zeer rotsachtig met heel veel hagedisjes. Daarna zijn we bij Jaanchie wat gaan eten. de rest van de middag in de zon bij het zwembad, vrijdag vertrekken we ron 18 uur, dus dan ook een dagje zon. net is er een gigantische cruiseboot vertrokken. Ik heb veel gefilmd dus een hoop werk te doen als ik terug ben. Vanavond is er een salsaband in de hotelbar, kijken of het bij kijken blijft.

Koraalvissen

Vandaag heb ik gesnorkeld en de prachtigste vissen gezien, hele scholen prachtig blauwe vissen rond koraal, als ware ik in het Great Barriere Reef in Australië. Ook vissen met nepogen, gele, prachtig rode… Onvoorstelbaar! Net zag ik No country for old men. Ik zou naar café Azuchar gaan, salsa kijken en misschien wel dansen. Vanmiddag heb ik echter even meegeanst met een les, dus ik kan in elk geval dar ik op Curacao salsa gedanst heb. Mijn stapgenoten vielen als 10 negerjes af en toen was er nog maar één. Ik heb geen zin in mijn eentje te gaan, dus maar vroeger naar bed. Morgen gaan we een tochtje rond het eiland maken.

Tobben met Tolle

Ik ben begonnen met boek van Tolle. Het heeft me direct aangezet tot serieuze overwegingen over mezelf. Ergens voel ik al een tijdje ontevredenheid, vooral over mezelf. Enerzijds lijk ik tot heel veel diepgang in staat, maar op sommige vlakken ben ik voor mijn gevoel zo oppervlakkig als de pest. Oppervlakkig als het gaat om wat ik belangrijk vind. Onzeker en onwetend over waar ik heen moet gaan, niet in staat echt goed te kunnen kiezen. Bang wellicht om mezelf kwijt te raken. Ja, liggen in de zon, ontstressen van werk leidt bij mij blijkbaar tot tijd om over mezelf na te denken. Tijd die ik blijkbaar lang niet meer genomen of gekregen heb. Hopelijk vind ik inderdaad alles bij mezelf, want Tolle zegt dat het daar zit. Een speurtocht naar mezelf kan net zo goed beginnen op Curaçao nietwaar! Anderzijds merk ik, nu ik wat meer uitgerust raak,dat al te veel denken je erg moe maakt. Zeker na het dolfijncontact ga ik maar leven als de Antilianen: relaxt!

Kus van een dolfijn

Vandaag heb ik gezoend met een dolfijn! Is weer eens wat anders, maar zoiets hoeft voor mij niet duurzaam :0) maar als ik een stress bestaan wil opgeven is een tijdje dolfijnen verzorgen of trainen zeer dankbaar en prettig lijkt mij. En misschien emigreren wel waard! Het zijn geweldige dieren. Hoewel, een tijdje honden verzorgen zou ook prima zijn. Afgelopen dagen heb ik aan Kontiki beach gezeten, tropisch paradijsje! En nu ik weer ff spaarzame internetverbinding heb toch ff een berichtje. Het leven is hier heel relaí

curacao

Op dit moment zit ik in de warme zon aan het zwembad van het Plaza hotel in Willemstad op Curacao. Via mijn pda heb ik zowaar draadloze verbinding met het internet. De reis was lang maar met diviX apparaat met 10 films ging het snel. Mijn enkels waren 2x zo dik maar dat mocht de pret niet drukken. Het klimaat is hier geweldig! Iemand naast ons in het vliegtuig ging emigreren, wat ik wel kan begrijpen :0) Het is hier vaak bewolkt maar anders zou het niet uit te houden zijn. Morgen gaan we naar het strand, en dat is geen straf. Ook wordt er hier salsa gedanst, mijn voeten jeuken. Maar op slippers gaat niet echt. Disco is hier dus salsa… que vida!

Let the journey begin…

Het is maar goed dat ik vandaag vrij genomen heb, niet alleen was mijn huis een rotzooi, gewoon even tot rust komen voor een reis is toch wel wenselijk. Al met al heb ik net in een half uurtje mijn koffer gepakt, maar meer tijd kostte het om mijn huis op te ruimen. Verder heb ik me vandaag een coup soleil gegeven: niet de kleur (dat laat ik aan de zon over) maar flink kort alles ‘afgetondeerd’. Het is raar om morgen in een heel ander oord te zitten, hopelijk lekker de warmte op mijn huid te voelen. Het is lang geleden dat ik in de winter op vakantie geweest ben terwijl ik het dan altijd best wel nodig heb: het tekort aan zonlicht heeft altijd een flink effect op mij.

Het is altijd wel weer een ‘ik ga op reis en ik neem mee…’ verhaal. Zit mezelf van onder tot boven in te denken wat ik bij me moet hebben aan kleren en weet niet wat in elk welke situatie dan ook: ik lig op het strand en heb dan bij me…., ik zwem met dolfijnen en heb dan bij me… etc…. Ook het verschil in klimaat is maar slecht in te denken als je de dag zelf nog met vier lagen kleren loopt en straks met maar één laag.

Ik heb in elk geval maar een grotere koffer genomen dan ik voor de weekenden heb, en die is vervolgens half vol maar toch zwaar genoeg. Ik heb meer boeken meegenomen dan ik waarschijnlijk kan lezen of ik moet non stop gaan lezen en die kans is klein. Als ik daadwerkelijk ergens aan het water beland, dan is de kans groot dat ik de eerste dagen lig te pitten. Dus goed insmeren is geboden. Ik moet ook eens kijken of er internet is en of ik dus mijn weblog bij kan houden. Mogelijk kan ik wat foto’s ook plaatsen…  Nu wordt het een korte nacht, om half 7 staan ze voor mijn deur en begint de reis. Kijken of ik in het vliegtuig kan slapen. We zitten in big seats, dus meer ruimte dan in economy class, dat moet wel goed gaan. De reis mag wat mij betreft beginnen…

Ontstressen

Vandaag was mijn laatste werkdag! Ik heb rustig alles kunnen afwerken en achterlaten voor de time being en ga het nu ook in mijn gedachten allemaal loslaten. Ik ga me helemaal openstellen voor alles wat de komende vakantie gaat geven, eens niet meer bezig zijn met werk in mijn hoofd en zorgen maken of stressen: dit wordt de anti-stress vakantie. Zo’n voornemen zou toch moeten lukken, nietwaar?!

Het begon al vanavond. Ik moest snel koken en eten om naar salsalest te gaan, de eerste van een nieuwe cursus. Ze lopen ongemerkt in elkaar over behalve dat je af en toe weer een bak geld moet schuiven maar goed, je hebt wel elke keer weer een moment van reflectie: ‘vind ik het nog leuk of niet en ga ik ermee door of niet’. Ik heb echter gezien dat er nog heel veel is dat ik niet kan dus ik ga nog maar even door want voor je het weet zeg je salsa vaarwel en dat zou jammer zijn.

Maar vanavond had ik me zo gehaast dat het eten niet goed viel, ik me accuut onvoorstelbaar moe voelde en dus geen energie had om naar Rasa te fietsen… dus ik dacht ‘ik ga ff niet, ik moet nog fit zijn als ik op vakantie wil’. Op het moment dat ik de fiets dus maar weer binnen zette voelde het direct goed! Wel is vervelend dat ik nu al een achterstand oploop die ik dus moet inhalen… Maar daar gaan we ons dus geen zorgen over maken, we gaan ontstressen. Vervolgens heb ik de hele avond, in plaats van voor de buis, aan de telefoon gezeten. En dat was gezellig en ook zeker ontspannend. Nu morgen de voorbereidingen ook zo ontspannen mogelijk doen en de vakantie kan beginnen.

Shen Yun

Ik ben naar Shen Yun geweest in Den Haag: grandioos traditioneel Chinees dansen. De dansen waren prachtig, kleurrijk, sierlijk en om vrolijk van te worden. Door de achtergronden en de sierlijke bewegingen, de kleuren werd een waar spektakel tentoongespreid. Het was een voorstelling die uit allerlei stukjes bestond, dans, zang, drumacts en pianospel met erhu (Chinese viool). Vooral dit laatste instrument was ongelooflijk mooi. Daar moet ik eens wat muziek van zien te scoren.

Deze keer had ik gezorgd dat ik niet weer zo onaangenaam verrast werd als bij mijn laatste concertbezoek met een orkest in de buik en dat ging gelukkig goed. Ook was het leuk om te zien dat de zaal voor de helft was gevuld met Chinese families. Logisch natuurlijk de hele show was in het Chinees, begeleid met wat Engels commentaar. Maar de voorstelling sprak voor zich.

De groep komt uit Amerika en dat was wel te merken aan de boodschappen die ze af en toe verkondigden. Als je de Amerikanen mag geloven zijn zij het voorbeeld van het streven naar naasteliefde terwijl je in de praktijk daar heel weinig van terug ziet. Maar dat dit Chinese gezelschap dit ook verkondigde was wel komisch.

Maar dat had wellicht meer met Dafa te maken waar een paar nummers over gingen. Ik wist niet wat het was dus heb het maar even opgezocht: het beoefenen van Dafa betekent dat ze hun hart en geest cultiveren inovereenstemming met het principe “Waarheid – Mededogen -Verdraagzaamheid” om een beter persoon te worden en wijsheid enverlichting te bereiken. Een medidatiemethode dus om het even te versimpelen. De nummers die gezongen werden hadden ook allemaal iets heel treurigs, over gebroken harten e.d. Mogelijk om de balans te brengen tussen al het vrolijke en mooie van het dansen. Of gewoon ook iets van het culturele erfgoed.

Hoe dan ook, ik heb genoten van een prachtige voorstelling, iets dat ik vooraf niet verwacht had, aangezien ik niet goed wist wat te verwachten. En het is vrij uniek wat ze doen, de optredens zijn nauwelijks ergens te zien. Deze woensdag treden ze nog op in Den Haag en daarna gaan ze naar Londen en Belgie.

Curaçao, here we come

Nog maar twee daagjes werken en dan is het bye bye fly fly naar Curaçao…. waar het heerlijk zonnig is en warm weer, in elk geval op dit moment… Het idee deze kou hier te verlaten voor een lekker warm klimaat….mmm, verwarmt me bij voorbaat al van binnen.

Vandaag reed ik terug van het werk en dacht ‘wat heb ik nu eigenlijk gedaan vandaag’. Ik weet dat ik niet mijn tijd verkletst heb dus ik zal wellicht zeker bezig geweest zijn met van alles te bedenken en ook te overdenken. Het applicatiebeheer was altijd concreet: je hebt een vraag en je geeft antwoord. Je maakt iets en er is daarna iets ontstaan. Praten over dingen geeft een gevoel dat je iets geregeld hebt maar vaak zie je het niet. Als je in een project zit, werk je ergens naar toe, maar voor het er is ben je een flinke tijd verder. Dat vereist ineens een hele andere manier van werken en dus ook beleving van je werk. Ik moet er nog wat aan wennen. Ook dat ik vaak de dingen niet meer zelf doe maar regel voor anderen of met anderen. Dat zal ook nog wel een struikelblokje worden vermoed ik. Dingen aan anderen overlaten ben ik nooit erg goed in, als ik het ook zelf kan doen tenminste… Maar het blijft leuk om over organisatie van dingen na te denken en van te voren uit te pluizen hoe het zal gaan en wat je denkt tegen te gaan komen. Het is het voorbereidende werk waar de meeste uitdaging in zit. Dus ik hoef niet bang te zijn dat ik geen plezier meer in mijn werk zal hebben vermoed ik.

Dat gedacht hebbende, schakel ik meteen maar weer over op mijn zonnige gedachten, die ook vandaag weer gevoed werden door de prachtige zonnige dag met alweer een geweldige zonsondergang. Ik was nog net op tijd bij het fitnessen vandaan om het mee te kunnen maken. Dit betekent dat de dagen weer nog langer aan het worden zijn, dat gaat de goede kant op.

Jaar gratis boodschappen

Ik heb zowaar wat gewonnen. Met de AH bonnen kon je via ah.nl je actiecodes invullen en ik heb een tijdschrift naar keuze gewonnen. Bovendien ding ik mee naar de grand finale, een jaar gratis boodschappen bij AH. Als ik dat hoor moet ik altijd denken aan de mensen die via de loterij miljonair worden en die dan ineens allemaal nieuwe vrienden krijgen die mee willen profiteren van jouw geluk. Hoe zal dat zijn als je een jaar lang gratis boodschappen mag halen? Zullen ze met een verlanglijstje komen of je bepaalde dingen voor ze wil kopen, of gaan ze zich zelf ineens en masse uitnodigen om bij jou te komen eten zodat je de rest van het jaar volgeboekt bent? Het grote voordeel daarvan zou wel zijn dat je zowaar echt plezier hebt van je prijs: altijd een maaltijdgenoot en het kost je eigenlijk niets…

Maar zo zal het in de praktijk wel niet zijn. Maar voor een sushiverslaafde als ik zou zo’n prijs, een jaar lang gratis winkelen wel geweldig zijn: elke dag verse sushi eten… dat komt dan wellicht wel snel je strot uit, maar ja, hoe profiteer je anders van een jaar winkelen. Nu moet ik eerst nog maar afwachten of ik ga winnen, de kans is namelijk heel klein, vooral als je naar het percentage kijkt dat ik iets gewonnen hebt waarbij alleen geluk een belangrijke factor was. Ik heb wel eens wat gewonnen maar dat was altijd natuurlijk op eigen kracht :0) Ja, je zou mijn trofeeënkast eens moeten zien.

En hoe zal dat werken, gratis winkelen: krijg je dan een label om je nek, net als een koe, of komt er een foto van jou in elk filiaal te hangen zodat, waar je ook maar naar AH gaat, je overal herkend wordt als dé klant die het gratis mag komen doen? Dat zou wat zijn. Dan bedenk je je misschien nog wel om de prijs ook te nemen. Ja, zo’n prijs spreekt tot de verbeelding. Of misschien moet je wel meedoen met reclame, verkleed als boskabouter of zo, want ze maken het aardig bont met die reclames. En misschien leidt dat wel weer tot een filmcarriëre omdat je als acteur ontdekt wordt. Bekend geworden door de AH, dat zou wat zijn. Waar mogelijk een jaarprijs winkelen misschien wel niet toe kan leiden. Misschien had ik beter eerst de voorwaarden even moeten lezen.

Deze zondag was voor de rest naast mijn enorme opleving vanwege mijn prijs net als mijn zaterdag, lekker ontspannen. Karla kwam opbezoek en we hebben nog even in de heerlijke zon gelopen. Daarna heb ikde finale snooker gekeken tussen Ronnie O’Sullivan en Selby, prachtigepartij. Als altijd kom ik erg tot rust (sommigen vinden hetslaapverwekkend) en soms val ik ook makkelijk in slaap op de bank maardat was dit weekend niet aan de orde. Morgen begint de werkweek weer maar het is een kortje, donderdag begint mijn vakantie!!!!