Leven op Bonaire

Ik ging vrijdagavond om half 9 slapen en werd om half 2 de volgende middag wakker…. duidelijk dat het half uurtje slapen in het vliegtuig én het tijdsverschil me aardig moe hadden gemaakt. De dag is vandaag dus erg kort voor mij.

Ik zat nog te denken aan Bonaire, aan de ecotour. De gids woont zelf op een achterafje, via een zandweg benaderbaar, zonder stromend water en licht. Gas komt uit een tank, en als het flink geregend heeft, is ze afgesloten van de grote weg. De kinderen hoeven dan niet naar school. Bij het Gotomeer woont een man op een eilandje, dat ook niets heeft. Hij woont er in een huisje van golfplaten samen met een hond en is inmiddels in de 70. De overheid wil het eiland graag van hem overkopen, maar hij weet verkoopt het niet, waar zou hij anders heen moeten gaan.

Ook bijzonder: De Spanjaarden waren voor ‘ons’ op het eiland, probeerden er van alles te verbouwen omdat ze dachten dat er water was. Maar er was een tekort aan water waardoor al het verbouwde niet wilde groeien. Dus hebben ze Bonaire weer verlaten. Toen kwamen de Nederlanders die het eiland vooral voor de zoutwinning gingen gebruiken. Zij namen het oudste plaatsje Rincon over en daar is ook nog een gedenkteken te vinden van de ontdekking van Bonaire. Inmiddels is de zoutwinning door de Amerikanen overgenomen en is ook alles naast de Antiliaanse gulden in dollars te betalen. Amerikanen zijn ook de belangrijkste groep ‘toeristen’, ze komen bij bosjes om te snorkelen, skite surfen en windsurfen.

Ik zat er nog over te denken of ik er zou kunnen wonen, maar de welvaart is er niet hoog, ondanks de hoge prijzen, en bijna iedereen die er woont zit in het toerisme. Bonaire is eigenlijk nog een provincie van Nederland maar wil niet aan de euro omdat ze hun zelfstandigheid willen behouden. Ooit werden de slaven gebruikt voor de zoutwinning, vandaar dat je er slavenhuisjes vindt, kleine huisjes waar ze met z’n tweeën of vieren (twee soorten huisjes) in sliepen als ze moesten overnachten. Het was namelijk 8 uur lopen naar de dichtst bijzijnde stad, en dat kon dus niet dagelijks. Het werk was zwaar en na een paar dagen werken liepen ze terug en werden ze afgelost. Het merendeel van de bewoners stamt af van deze slaven, van de 15.000 bewoners zijn 10.000 Antilianen. Het resterende deel is een mengelmoes van groeperingen, waaronder Peruanen.

Deze reisjes zijn snoepreisjes voor het vliegtuigpersoneel, ze vliegen naar Bonaire, verblijven er soms een week, ondertussen op en neer vliegend naar Venezuela, zodat ze erna weer kunnen uitrusten op het strand. Het resort was deze afgelopen week door 4 bemanningen ‘bezet’ en het was er dus extra druk door. Wel apart om de mensen die je normaal in uniform bedienen in het vliegtuig nu op het strand in ‘burger’ tegen te komen. Je gaat ze bijna als mensen zien :0)

Ondertussen ga ik me maar eens richten op mijn volgende vakantie. Dat terugblikken wekt de honger naar meer op, kijken of ik in mei ook nog de zon op kan zoeken. Er is nog genoeg te zien in de wereld.

Weer thuis

Na 9 uur vliegen en met 5 uur tijdverschil zit ik wat brak in mijn eigen huis, en voel ik de melancholie weer, zoals na elke vakantie, dat ik in een leeg huis thuis kom. Het is koud en het is weer wennen dat het snel weer business as usual zal zijn. Maar wat een heerlijke vakantie was het! En een prachtig eiland Bonaire! Weliswaar is er niet heel veel te doen behalve snorkelen en duiken, en genieten van de rust en de natuur, maar dat is voor een weekje helemaal niet verkeerd. En voor twee weken ook niet, maar die zaten er helaas niet in.

De heenreis ging goed, met de vijf uur tijdwinst, teruggaan in de tijd, kan je toch net weer ff meer genieten en verlies je geen tijd. Het Plaza Resort ligt pal aan het vliegveld, Kralendijk. Vanuit onze bungalow konden we de vliegtuigen zien staan en af en toe dus horen loeien. Maar aangezien het geen Schiphol is, valt dat reuze mee. Wel apart was dat we met een taxi eerst helemaal om moesten rijden (2 minuten) om onze koffers in het resort af te zetten, om vervolgens bijna dezelfde route weer af te leggen naar het huisje om onze koffers op de juiste plek te krijgen. Daar stonden we wel even van te kijken.

Het resort is van alle gemakken voorzien, een zwembad, de zee met mooi koraal en vissen om te bekijken, 2 restaurants en een bar waar het tot twee keer toe happy hour was: van 17.00 tot 18.00 uur en van 21.00 tot 22.00 uur. De smoothy’s en piña coladas waren verrukkelijk, en voor de halve prijs dus zeker de moeite waard. En aan het strand, met zicht op zee, wat wil een mens nog meer. Het was dus lekker uitrusten, zonnen, slapen in de schaduw, zwemmen in zwembad en zee, en veel eten en drinken. Niet dat het goedkoop was, maar als je niet veel doet valt je pas op dat je eigenlijk alleen maar van maaltijd naar maaltijd toeleeft.

Bijzonder was het carnaval, een optocht van allerlei verschillende culturen die op het eiland te vinden zijn, waarbij de een meer moeite had gedaan dan de andere. Maar een pracht en praal, en veel vrolijkheid, mede vanwege de Caribische sound. Dinsdag zijn we een ecotoer gaan maken, met een gids sightseeing tour maken over het eiland met o.a. de zoutpannen, de ruwe kust van de Noordkant, het Gotomeer. Grappig was dat we het hele eiland over gereden zijn maar de meeste flamingo’s net buiten ons park in een plas konden zien: daar hoefden we het eiland niet voor te doorkruizen.

Daarna was het vooral weer lekker bijkomen met een uitstapje naar Sorobon beach, waar het enige zandstrand op Bonaire te vinden is. Het enige nadeel van de vakantie is de muggebeten. Al spuit je je met 40% deet of meer in, je blijft het risico lopen dat gestoken wordt. Op Curaçao was dit veel erger, toen had ik niet de juiste spullen, maar er blijven onbewaakte momenten, zoals happy hour, waarop je zonder het door te hebben verschalkt wordt door de kleine muggen. En bijna iedereen was de klos, bij alle mensen zag je wel plakkaten van muggesteken. Het vervelendst: als je in het vliegtuig terug zit, en dan de jeuk door de zithouding voelt toenemen.

Nu is het avond, ik ga vroeg naar bed, op de bank val ik alleen maar in slaap. Dus maar een lange nacht om weer even in het ritme terug te komen. Binnenkort ook de foto’s!

Bonaire

Laatste dag op Bonaire. Morgen, donderdagavond vlieg ik weer terug. Het is heerlijk op Bonaire al krijg je wel regelmatig tropische buiten over je heen. We vielen met onze neus in de boter want het was carnaval! Ja, niet in Nederland, ook hier! Wel even anders natuurlijk, maar niettemin erg leuk. Vooral vanwege het Zuid Amerikaanse karakter. En snorkelen is een feest, al is aardig wat rif kapot geslagen door de orkaan van oktober. De tijd dringt, nog een paar minuten tijd om te internetten, meer bericht als ik thuis ben en ik weer terug ben in de kou… brrr, moet er nog ff niet aan denken.

Voorbereiding

Gister lag Ziggo er weer eens een dag uit, en dan merk je weer hoe ‘afhankelijk’ je bent geworden van internet. Bijna alles, werken, bankieren, mailen, dagboeken, alles doe je via internet. Voor mij was het op zich wel even goed dat het niet lukte, beetje onstressen. Net zoiets als een keer voor een rood stoplicht met de fiets wachten in plaats van alleen maar snel, snel, snel door willen. Vandaag moet ik veel doen als voorbereiding, bijv het huis schoonmaken, maar ik wil maar niet op gang komen. Ook zit ik nog met mijn hoofd bij het werk, nu ik een verslag moest afmaken. Dat gaat vast beter als ik eenmaal weg ben. Vandaag heb ik ook mijn koppie klaargemaakt voor de zon, tondeuse er over heen, het is korter dan ooit, maar wie niet waagt. Zie ik er weer 10 jaar jonger uit :0)

Burnoutmaandag

Tjonge, op vakantie gaan is wel zwaar… I don’t like monday’s begint toch meer en meer een realiteit te worden, vandaag 9,5 uur gewerkt om morgen een half dagje te hebben en woensdag lekker vrij om donderdag af te reizen… wat heb ik het zwaar durf ik niet te zeggen maar het zou wel fijner zijn als ik zelfs op de burnoutmaandag wat relaxter de week kan beginnen want het begint een trent te worden, eentje die je niet wilt volgen. Maar wat je vandaag hebt gedaan hoef je morgen niet meer te doen. Of, als je het vandaag hebt gedaan kan je morgen nog meer doen, maar dat ga ik maar even niet proberen.

Nee, met een beetje geluk brengt mijn holistische massage me morgen weer in hogere sferen al vrees ik dat het weer meer op mijn verdrietspieren gaat werken, maar ja, wellicht doe ik het daar ook voor. Mijn laatste sessie voorlopig denk ik dan maar. De dagen worden weer langer, de berichten uit Bonaire zijn goed, het strand lonkt, de zon, de zee. Dat zijn de manieren om je weer in de juiste stemming te brengen al baarde mijn lelletje van mijn keel me weer zorgen omdat die op begon te spelen: had ik toch niet naar de sauna moeten gaan met al die baccillen en kou: en het was nog wel zo lekker om buiten af te koelen van de hitte van de ‘die hard sauna’.

En natuurlijk had ik weer de grootste moeite om zondag op tijd mijn bed te raken, al snap ik dat niet, want ik hoef maar naar mijn bed te kijken en ik heb al zin om te slapen. Wellicht zal ik hem anders in de woonkamer moeten zetten of een gat in het plafond maken, of misschien een webcam en dan vanuit de woonkamer me laten lokken… Erin is een probleem, eruit is een probleem… gelukkig zijn het maar relatieve problemen. Vandaag heb ik me weer laten leven door het werk, vanaf morgen laat ik me weer leven door het leven. De vooruitzichten zijn zeer aantrekkelijk in elk geval om het te doen en vooral niet te laten. Gewoon zorgen dat ik niet weer ziek wordt, dat zou anders een hetrick worden.

Thermen Holiday Schiedam

Deze zondag een dagje gezond: saunabezoek. In het overvolle Thermen Holiday Schiedam was het vandaag of half Nederland er was. En in de grote binnenruimte leek het wel een kippenhok, zo vol. In de sauna’s viel het nog mee, geen files. De sauna’s zijn mooi, schoon, al doet niet altijd iedereen even netjes wat moet: alle onderdelen van je lichaam op een handdoek, ook je voeten. Maar het was onvoorstelbaar: er werd door niemand gepraat in de sauna! Waar je in Bussloo en Veluwse Bron nog regelmatig mensen tot stilte moet manen, anders word je gek, blijkbaar komen daar alleen dagtoeristen of zo, hier was het een ware oase in de drukte erom heen.

Een rustruimte kon je dus niet in, en veel ligstoelen waren bezet, maar sauna’s waren er genoeg om alle mensen te herbergen. Ook waren er opvallend veel jongeren, altijd prettig om naar te kijken als je eens wat om je heen wilt kijken. Ik was moe toen ik er heen ging, brandende ogen, dus het was lekker een tijdje de ogen dicht te doen in een lekkere warme sauna.

En met een goed restaurant, één van de uitzonderingen in saunaland, zo lijkt het, was ook het eten een genoegen. Maar na een dagje stomen en zweten ging ik ook weer moe weg, maar dan op een andere manier. Je bent ontspannen geraakt en ineens weet je lichaam weer waarom het moest ontspannen: omdat je al moe was. Dus komt die vermoeidheid ook weer terug… lekker op zondag. Ik zat in een luie stoel en voor ik het wist was ik in dromenland. Ik schrok wakker van een harde snurk van mezelf, en toen zijn we dus maar wat gaan eten…. en op tijd naar huis. Dus wel een relaxt dagje al met al, maar op tijd naar bed dus maar! Nog maar vier nachtjes te gaan!

Kruidenthee niet ongevaarlijk

Onlangs kocht ik bij Appie Sint Janskruid thee. Met de gedachte dat kruidenthee niet gevaarlijk kan zijn, dacht ik laat ik eens iets nieuws nemen. Maar vandaag besloot ik eens op te zoeken wat dit zoals doet en welke kruidenthee’s nu geschikt zijn of niet. Blijkt volgens de wikipedia deze thee de werking van ciclosporine bij orgaantransplantaties en auto-immuunziekten te verminderen. Daardoor kan bij mensen die een harttransplantatie hebben gehad Sint-Janskruid tot afstotingsreacties leiden! Lekker is dat, denk je dat een kruidenthee alleen maar goed kan doen, mooi niet! Die thee gaat dus snel de prullenbak in. Of het nu volkswijsheid is of wetenschappelijk bewezen, dat risico ga ik maar ff niet nemen.

Venkelthee, wat ik ook nog wel eens neem, is ten minste nog goed voor keel- en bijholte ontstekingen. En pepermuntthee kan ook geen kwaad, al is het vooral voor maagproblemen bedoeld (als ik het goed begrijp). Je zou bijna nog denken waarom mensen kruidenthee als standaard thee nemen als ze er niet een bepaald doel hebben. Ik begin me dat in elk geval wel af te vragen. Ik ga nu eens bewuster kruidenthee drinken, dat is een ding wat zeker is.

Chinese tapas bij Kee Lun Palace

Met valentijnsdag toch nog een ‘valentijnsuitje’ gehad met Veronica… altijd gezellig! Deze keer Kee Lun Palace in Den Haag aangedaan, een groot en compleet gevuld restaurant met bijna alleen maar Chinezen… dan moet het eten er wel goed zijn denk je dan! Het is goed van te voren te reserveren en ook dit te melden want er staan mensen bij de deur te wachten die niet gereserveerd hebben en voor je het weet… Er zat een jong stel waarvan de vrouw zwanger was. Ze vroeg aan bijna iedere vrouw of ze ook zwanger was, zo vol was ze ervan. Haar man schaamde zich rot, omdat het merendeel van die vrouwen helemaal niet zwanger waren natuurlijk…. Ik voelde me wel een beetje schuldig want er kwam een tafeltje vrij en zij wilde die nemen tot ik voorzichtig zei dat we gereserveerd hadden… aangezien de rest dit niet had gedaan, kregen we het tafeltje… en zij volgens mij bijna een half uur later… maar ja, ze kon wel zitten enzo…

Had ik in restaurant Paradijs in Utrecht nog een onbeschofte ober gehad, hier had ik een vriendelijke dame, die ons direct hielp. Het was er beredruk dus het duurde een aardige tijd, maar we zaten direct bij de bar, dus vielen direct in het oog, en konden we de bedrijvigheid goed in de gaten houden.

We hebben er een avondje dim sum van gemaakt, verschillende gerechten, Chinese Tapas noem ik het maar. De menukaart bestaat uit plaatjes, zoals ik dat ook in Japan had gezien, zodat je ongeveer een beetje weet wat je kiest en dus ook krijgt. De hapjes zijn heerlijk. Als je meerdere gerechtjes bestelt, krijg je ze wel allemaal tegelijk. Dat is iets minder, aangezien ze dan wel sneller koud kunnen worden. Maar ik had flinke trek dus dat ging redelijk rap. Ook vullen die hapjes als een tierelier, dus wil je nog een hoofdgerecht dan moet je er niet teveel nemen.

Er staan echt authentieke gerechten op het menu en daarom alleen al is het de moeite waard om eens ‘anders’ Chinees te eten. Want anders ga je er niet helemaal naar Den Haag voor rijden, om de hoek zit altijd wel een Chinees die bijna hetzelfde heeft als in de rest van het land. Dus wil je eens anders Chinees eten dan is Kee Lun Palace zeker een plek om het te doen. En natuurlijk moet je leuk gezelschap meenemen anders kan het wel een lange zit zijn. En dat zat voor mij wel snor.

Valentijnsdag

Vandaag is het valentijnsdag. Als je er niets mee hebt, zoals ik op dit moment, dan ontkom je er toch niet echt aan, overal wordt je er wel op attent gemaakt, al heb ik er dit jaar minder van gemerkt, maar dat komt wellicht omdat ik er toch minder mee bezig ben nu. En zoals altijd is het een gewone dag. Ik had altijd de traditie om een kaartje naar mijn zus te sturen, maar het valt me makkelijk om dat gedoe met kaartjes sturen niet meer te hoeven doen. Tegenwoordig is het een stuk makkelijker om dit via een e-card te doen. En omdat een e-card weer veel gemakkelijker is, is het ook al gauw weer minder bijzonder omdat juist die extra inspanning voor iemand doen volgens mij de bedoeling van valentijnsdag is.

Ik kreeg een mailtje van een vriendin die nu al op Bonaire zit. Met een hyperlink naar gemaakte foto’s… Dan weet je direct waar mijn hart nu naartoe gaat. Zeker als ik zie waar wij heen gaan, bungalows direct aan het strand, met een groot zwembad. Zij gaan van alles zien op het eiland, ik moet nog zien dat wij veel op pad gaan. Wellicht een halve dag, en mogelijk ook met een boot het water op, maar vooral plat op het strand, in de zon, vermoed ik. En een motor huren met wegen die allemaal gaten bevatten zie ik ook niet zo zitten, dus ik ga maar niet teveel eisen stellen en we zien wel wat het wordt… nog maar vijf daagjes.

Fijne valentijnsdag voor hen die er wel iets mee hebben.

Feel good

Wat een heerlijke dag! Om wakker te worden met zonneschijn, om nog even lekker te kunnen blijven liggen omdat je een vrije dag hebt. Om te genieten van heerlijk abdij brood, en gewoon op de fiets te kunnen stappen en verwonderd zijn dat je tegen de wind in rijdt terwijl er geen wind te zien is. Vandaag heb ik een goede dag, het is duidelijk.

Ik moest naar de orthopeed, kijken of mijn rug echt niets anders betreft dan wat overspannen spieren, een verkeerde houding en twee versleten wervels. En ja, na 10 minuten diep in mijn ogen kijkend en me overtuigend dat er niets anders aan de hand is, geloof ik de goede man maar en moet ik het dus zelf opknappen: what’s new! Dus ik ga maar door met mijn holistische massages, de mensendiecktherapeute, continue mezelf corrigeren als ik weer in elkaar zak met mijn houding en vooral proberen ontspannen rechtop te staan en te lopen. Dat gaat nog wel even duren dus….

En met series als Eli Stone, Private Practice en comedies als Friends, Two and a half men, en wat Veronica allemaal biedt, kom ik, naast het kijken van hordes opgenomen films van Filmnet, prima mijn vrije tijd door. Soms denk ik wel eens dat ik helemaal besmet ben door mijn ex. Zij liet me altijd op dinsdagavond naar vrouwenavond kijken en sindsdien lijk ik wel een wijf dat ik graag uit mezelf, naar al die series kijk. Ik neem ze op natuurlijk, ik ga er echt niet voor thuis blijven en zo bespaar ik mezelf een hoop reclame. Maar het blijft een feit dat die feel-good televisie goed binnenkomt. Lekker oppervlakkig, maar ja, soms wil een mens niets anders.