De vliegeraar en Bartimaeus trilogie

Het is berekoud zoals we allen wel geconstateerd hebben en dus lekker om in een warm huis thuis te komen. Gelukkig zijn alle cv-ketelproblemen verleden tijd, ik zou die niet graag deze week gehad hebben! Ik ben weer aan het lezen geraakt, in vervolg op Dubbelspel ben ik nu zelfs in twee boeken begonnen: De vliegeraar en het eerste deel van de Bartimaeus trilogie: De Amulet van Samarkand. Dit laatste boek is al bij de eerste paar pagina’s geweldig om te lezen. Het is weliswaar net als Harry Potter een kinderboek, maar is net zo goed door volwassen kinderen te lezen! Dat vind ik tenminste. De vliegeraar is ook een geweldig boek, ik heb nog even te gaan, maar het schiet aardig op.

Gister ben ik voor de tweede keer wezen eten bij River Kwai, Thais restaurant in Utrecht. Dit is een verrukkelijk restaurant! Er waren twee grote groepen dus we kwamen aan het eind te zitten in een soort zitkuil… heel apart. Wel vermoeiend als je lang tafelt, ondanks de steunen die je erbij krijgt, maar wel heel bijzonder. De curry’s die met 4 sterren staan kan je ook in mildere vorm krijgen als je er naar vraagt en dat is wel slim. Ik hield het deze keer bij meer zoete gerechten, kipfilet met ananas en oestersaus: VERRUKKELIJKKKKK! Morgen nog even werken en dan is het weer weekend, eindelijk weer een lang weekend omdat maandag mijn collega terugkomt. Ik heb er nu al zin in!

Schaatsen en Ra

Weer een week voorbij, een week van commotie en drukke dagen. De commotie door pittig gesprek over roken en relaties, door het inleven in iemand die ziek is en aan het einde van zijn leven, door de keuze te moeten maken voor jezelf daarin of voor een ander. Maar er waren ook veel leuke dingen zoals bezig zijn met de tuin als tweede date, en koken en Bert Visser op t.v. kijken, hoewel ik die eigenlijk niet kan pruimen en toch verrast werd omdat hij eigenlijk best leuk kan zijn (als hij een paar seconden stil staat…). En ik ben zondag gaan schaatsen, voor het eerst in vier jaar en merkte dat ik het nog niet verleerd ben. Hoewel ik geen klapschaatsen heb, heb ik wel klapknieën, dus het was een grote verrassing voor me hoe lang het goed zou gaan. Maar het was appeltje eitje, als fietsen. Wel druk maar ook daardoor weer gezellig. Is best een goed idee voor een date….. En daarna hebben we ’s avonds met elkaar gegeten en het spel Ra gespeeld dat ik nog niet kende. Ik vind het echt heel erg leuk, het is niet te moeilijk, wel heel tactisch, en ook niet te lang. Ik heb wel weer wat langer wakker gelegen, gelukkig niet zo erg als de zondag ervoor want toen zag ik om 5.30 uur nog de klok, nu tot 2.00 uur. Ik heb maar eens ontspanningsoefeningen gedaan en merkte dat mijn hele rug vast zat. Toch wat opgebouwde stress dus deze week. En wellicht te weinig slaap. Maar vanochtend werd ik redelijk kwiek wakker, bijna zin om te gaan werken… Gelukkig bijna de laatste maandag om te werken, binnenkort is mijn collega weer terug. Lang leve de vrije maandag!

The Illusionist en Gandhi

Vandaag was een prachtige dag, hoewel ik de zon vooral van achter mijn oogleden heb beleefd: Ik lag de halve dag te slapen na zaterdag een verjaardag gehad te hebben. Vanmiddag ben ik naar "The illusionist" geweest, een film in LHC en mijn eerste film van dit jaar. In één woord: ‘geweldig’! Een leuke mooie intrigerende film met suspence! Een opbouw van spanning in elke scene door prachtig camerawerk en heel veel rust. Goede karakters, mooie sfeer. Een aanrader! Eindelijk Jessica Biel weer eens terug gezien in de film, en Edward Norton is weer op zijn best. En ook Paul Giamatti, vooral bekend van de wijnfilm Sideways, speelt een in rol die op zijn lijf geschreven is. Jammer genoeg was de film in zaal 2 van LHC (en gek genoeg niet in de grotere bioscopen in Utrecht) met een kleiner scherm dan zaal 1, maar toch voldoende om ervan te genieten: aanrader om vooral wat meer vooraan te gaan zitten dus. Na de illusionist was het erg druk in het restaurant van LHC dus zijn we naar mijn vertrouwde restaurant Gandhi op de Voorstraat gegaan hoewel ik er al in tijden niet meer geweest was. Maar een late brunch maakte dat ik niet heel veel trek had en dat was zonde. Maar het blijft goed eten bij Gandhi, jammer dat niet meer mensen dat door hebben, het was er te leeg voor de zondag. Een aanrader, met name de muruge makhini (als ik dat goed spel tenminste) is tongstrelend. Al met al een relaxte zondag, een goede voorbereiding voor de nieuwe werkweek.

Geregenstraald op Scheveningen

Het blijkt wel weer dat je niet te vroeg moet juichen. Was ik gister nog zo blij dat mijn cv ketel weer een opfrisbeurt had gehad en alle mankementen verholpen waren, nou, de letters waren nog niet gepubliceerd of hij kapte er weer mee: weer ontstekeingsproblemen en niet meer aan de praat te krijgen die cv ketel… Dus weer niet kunnen douchen vanochtend. Het begint bijna te wennen. Vandaag had ik een drukke dag dus geen zin om voor een monteur thuis te blijven. Het vriest niet, dus ik hou het wel een avondje vol op de bank onder een dekentje. Vandaag met een date naar het strand geweest: lekker gepland, want er was zo’n beetje een wolbreuk boven Den Haag toen ik binnen reed. Ik heb mijn auto praktisch geparkeerd en stukje tram genomen, en tegen de tijd dat ik er was, was het gelukkig nagenoeg droog: maar een gigantische stormachtige wind, geweldig natuurlijk, maar niet als het regent: ik werd van achteren ‘geregenstraald’, mijn broek, was kletsnat. Ik had net iets te laat bedacht dat ik beter de paraplu op konthoogte had moeten houden. Zat ik daar met half natte broek bij Binky Beer…. maar goed, het was er droog en na een kleine twee uur ook buiten. Nog ff heerlijk tegen de wind in leunend gelopen, ze waren op zee aan het surfen en maakten grote sprongen. Het was prachtig om te zien, het zand met de wind die het zand laag over de grond voortwoei… prachtig. Ik kreeg er letterlijk tranen van in de ogen. Daarna nog even op de verjaardag bij Dorie langs en gauw weer voor de spits naar huis want ik haat files… Al met al een bijzonder dagje. Hopelijk maken ze morgen nu echt de cv.

Sputterende cv ketel

Gister mijn eerste maandag gewerkt sinds tijden… en het viel reuze mee. Raar zo’n week: 2 dagen werken, vrij, 2 dagen werken, weekend… dat schiet ergens niet echt op, dat doe ik maar niet meer. Hoewel ik morgen misschien wel enorm geniet. Hoe dan ook, het was mijn het dagje wel: vanacht ging mijn cv ketel loeien en blazen en sputterenen wat al niet meer: foutmelding en bijna lege ketel. Dus na herstart toch maar uitgezet, voor het geval het ding zou exploderen of zo. De monteur kwam en zag: niet alleen was de bougie ‘op’, de ketel bleek bijna zonder water, en er begon ook spontaan ergens iets te lekken nadat hij het gevuld had. Althans, het bleek al veel langer gelekt te hebben, het tapijt eronder was zeiknat, wat ik natuurlijk nooit eerder gemerkt had. Helaas had hij, na weer de nodige emmers water geleegd te hebben, niet de juiste ringen en kon gelukkig een collega wel met ringen komen, weer wat later natuurlijk. Dus uiteindelijk bijna een halve dag niet gewerkt, maar wel weer een helemaal pikobello ketel. Raar dat je dat zo’n blij gevoel kan geven. Een gevoel van rust of … je ne sais quoi. Hoe dan ook, we kwamen te praten over vervanging van cv ketels en zo, het doemscenario, ik zag me al 2600 euro uitgeven voor een superdeluxe cv ketel, maar de andere collega zei dat ik gek was als ik het zou doen… dus zolang ik hun als achtervang heb, kan het volgens mij niet echt fout gaan. En ik weet nu zelf tenminste ook hoe dat ding in elkaar steekt, dus "elk nadeel heb zijn voordeel", zo blijkt wel weer.

Eerste week

De eerste werkweek zit er weer op, en ook het eerste weekend weer: morgen moet ik werken omdat mijn collega in Nieuw Zeeland zit. Dat valt me nogal tegen, ik ben erg gewend geraakt aan mijn vrije maandag. Wel heb ik gister geweldig geshopt: 11 kledingstukken gekocht in 2 uur tijd: wat wil een man nog meer. Ben meteen klaar voor de komende drie winters. Dankzij de vette uitverkoop heeft het me ook weinig gekost (verhoudingsgewijs). Vrijdag hoorde ik van een collega hoe het mijn collega Herman staat: hij ligt in de laatste fase van zijn leven zonder kans op herstel. Ik merk dat me dat enorm raakt. Ook komt ‘mijn tijd’ daarmee ook weer naar boven, een jaar lang in een ziekenhuis liggen zonder te weten wat je vooruitzichten zijn. Zijn toestand doet me weer herinneren hoe het leven zomaar kan omslaan. Maar ik probeer al 16 jaar te leven alsof elke dag mijn laatste is, maar eigenlijk kan ik dat niet meer. Het geeft zo’n ongelooflijke onrust. En het is ook veel belangrijker om gewoon bewust te leven. Te weten dat je niet elke dag wat meegemaakt hoeft te hebben en dat je ook van een rustige dag kunt genieten. Ik slaag daar nog maar beperkt in. Bijzonder vond ik de uitzending van Anatomy voor beginners die vrijdag op tv was. Gebalsemde lichamen van mensen die anatomisch uit elkaar gehaald werden ten behoeve van onze kennis… mensen die zich opgegeven hebben om niet begraven te worden maar zich voor de wetenschap laten gebruiken. Ook de tentoonstelling Bodies The Exhibition in de Beurs van Berlage in Amsterdam lijkt me fascinerend: lichamen gestript van huid, in allerlei poses. Verder zag ik een zeer ontroerende film op tv: 50 first dates. Hoewel je Adam Sandler moet kunnen verdragen (wat mij betreft was hij met Drew Barrimore geweldig) was het verhaal bijzonder: iemand die elke dag weer zijn vriendin moet veroveren, opnieuw verliefd moet maken, omdat zij na één dag alles weer vergeten is. Je zou elke dag je geliefde maar weer opnieuw moeten bewijzen hoeveel je van haar houdt… Zo is het leven hectisch, zo is het leven rustig.

Deze week was voor mij zoals ik dit jaar wil beleven: in balans. Kijken hoe lang ik dat volhoud.

Spetterend Nieuwjaar!

Het is 2007…. oud en nieuw is weer achter de rug. Het was een heerlijke avond. Leek het eerst alsof ik het alleen zou vieren, gelukkig kon ik met Dré en zijn vrienden bij hun vrienden, allemaal Twijnstraters, meefeesten. Ze bleken om half negen nog wel net met eten begonnen te zijn toen we kwamen, maar dat was ook makkelijk inkomen omdat ik de helft toch niet kende. Gaandeweg de avond lekker gegeten, gelachen en om 12.00 uur natuurlijk natuur buiten: het spetterde en even later goot het van de regen wat maakte dat we snel onder een afdakje gingen staan kijken naar wat eenvoudig vuurwerk van één van de jongens, met lange sterretjes in de hand… dat was lang geleden. Daarna nog op bezoek bij een andere Twijnstrater, Vincent, al mag het daar geen Twijnstraat meer heten, en een prachtig binnenstadpand van binnen kunnen zien. In het huis een restant van mortuarium als zijkamer.. heel apart. Toevallig ook nog twee andere collega’s gezien van de gemeente. Jammer voor Vincent was dat zijn miljoenknaller door de regen niet aan het knallen was te krijgen en daarmee 85 euro zag verzuipen… Even gedanst in dat mooie huis en daarna nog even op bezoek bij de Kookshop op de Twijnstraat, waar ze in de kelder een grote eetruimte hebben waar je kookworkshops kunt volgen maar ook een diner kunt organiseren. Heel bijzonder om als ‘half ingewijde’ zo ’s avonds dan op bezoek te zijn bij mensen die je normaal niet zo persoonlijk zou ontmoeten. Een echt hecht clubje die Twijnstraters, heel leuk, Daarna nog lang gedanst bij Inge, waar we ook gestart waren en om 4.15 uur vond ik het wel welletjes: de knieën waren zwaar vermoeid van het dansen op bergschoenen en het moet een keer ophouden… maar het nieuwe jaar is spetterend begonnen, zonder meer. Voor iedereen DE BESTE WENSEN en ik hoop dat iedereen EEN GELUKKIG EN GEZOND 2007 mag beleven VOL VAN NIEUWE KANSEN!!!