44

Gister ben ik 44 geworden. Volgens de numerologie staat dit voor "de balans tussen het spirituele en het fysieke, het scheppen van de fundering voor ons nieuwe leven". Ik ben daar heel actief mee bezig dus dat komt mooi uit.

Ik heb een hekel aan verjaardagen. Het liefst ga ik uit eten met mijn familie of vrienden, of negeer het, maar een sit-in vind ik nog het ergste. Vooral als je het zelf organiseert want dan ben je de hele avond of middag bezig met serveren. En dat kan je best praktischer regelen maar in de praktijk geniet je vaak toch het minst van je eigen verjaardag. Ook andermans zit-ins zijn soms een crime als je niets te bepraten hebt met de aanwezigen. En als de gastvrouw/man dan ook nog continue bezig is, wordt het dus een uit-sit-in.

Maar deze keer was het nog makkelijker: ik had een cursus ‘adem-ruimte’, de eerste cursusavond van 8, gegeven door Annemieke van Leeuwen. In de cursus ben je dus bezig met ademen. Zoals ze zelf beschrijft: "Ademen is een onbewust en autonoom proces dat we toch bewust kunnen beïnvloeden. Het is een sleutel tot ontspanning. En ontspanning bevordert het zelf helend vermogen van het lichaam en het immuunsysteem. Als je bewust je ademhaling kunt inzetten, kun je in harmonie leren zijn met jezelf en dat wat er op dat moment is. Neem de ruimte…" En het was inderdaad een verademing, na een drukke dag even de tijd te nemen om op adem te komen, even bij mezelf te komen, even rust…

Grappig is wel hoe tegenwoordig je gefeliciteerd wordt: 45% sms, 45% reactie op een weblog of hyves, 5% kaartjes door de brievenbus. Erg leuk die reacties, verrassend hoeveel mensen toch de moeite nemen om je te feliciteren. En gezongen door de telefoon als je wakker wordt, door ouders, broer en zelfs zwager. Ik ben er erg laks in felicitaties, vroeger stuurde ik altijd kaartjes, tegenwoordig lijk ik alleen maar met mezelf bezig te zijn. Ik haat dat. En veel gebeurt via internet en daar zit ik ook niet vaak meer achter. Alleen om ff een logje te schrijven.

Ook apart om 44 te zijn geworden en eigenlijk al met mijn 45e levensjaar gestart te zijn. Dat zeggende lijkt het alsof ik al rap naar de 50 ga. Nog steeds heel dubbel, enerzijds een wonder dat ik er überhaupt nog ben, anderzijds lijkt mijn leven voorbij gevlogen te zijn tot nu toe en wat heb ik tot nu toe nou eigenlijk gedaan. De helft van mijn leven alleen maar doen alsof ik niet ziek was, en toen zoveel mogelijk overleven en daarna ontwennen van het ziek zijn….

Dat is natuurlijk overdreven, want ik heb van alles meegemaakt en gedaan en bereikt, maar nu ik zo bezig met mezelf ga merk ik dat ik een boel onder de mat heb geschoven, voor lief heb genomen, om te overleven. Ik heb nog steeds teveel de neiging te kijken naar wat ik niet heb, naar wat ik mis, naar wat ik gemist heb als kind… het glas blijft half leeg voor me volgens mij, ook al probeer ik nog zo hard te doen alsof ik iemand ben die denkt dat het glas half vol is. Oftewel, misschien doe ik me altijd wel anders voor dan ik ben omdat ik vind dat ik op een bepaalde manier moet leven. Zoals ik nu gelukkig moet zijn, elke dag genieten… lukt dus niet, dus zit ik mezelf voor de gek te houden…

Wat jarig zijn allemaal niet aan gedachten oproept. Maar dat is maar even, net heb ik lekker in de tuin bloemen geplant, een bougainville, hortensia’…. het ziet er ineens vrolijk uit in de tuin, dus zo doen we het maar, proberen in het Nu te leven, nu te zijn en te doen… hoe oud ik ook ben. En vooral echt genieten van rijden met mijn cabriootje zonder dak bijvoorbeeld in het heerlijke weer en genieten van het boek "Het Bureau" van Voskuil, alweer het vierde deel nu. En lekker Thais eten vanavond… ach, wat zeur ik, het leven is zo slecht nog niet.

In concert: Within Temptation

Dinsdag ben ik naar het concert van Within Temptation geweest. Het concert was als uitverkocht, ik had een van de laatste kaartjes. Het concert was in de rode doos in Leidsche Rijn, en het publiek was verrassend gemêleerd! Van jonkies tot oldies! Wellicht vanwege de lokatie zo ver buiten het centrum.

Ze begonnen klokslag 8 uur, met een geweldig drumspektakel, waarbij werkelijkheid en digitale fantasie door elkaar gingen door het speciale scherm dat voor en achterdeel van het podium scheidde. Met geprojecteerde drummers en een werkelijk aanwezige drummer werd de start van een wisselend en daverend effect

Windows 7: een verademing

Ik heb sinds donderdag Windows 7 in plaats van Vista op mijn computer: een verademing. Wat is dat een verbetering. Vista is werkelijk rampzalig. Het schijnt dat in Vista continue bij elk proces een back-up gemaakt wordt, dus de tijd dat je zit te wachten is hij bezig met back-uppen van wat je wilt gaan veranderen. Als je dus twee processen tegelijk wilt laten doen, is het dubbele wachttijd… dat hebben ze in Win 7 eruit gegooid en dat is te merken. De look& feel van Vista, de motor van Win XP, dat is wat je krijgt. Ik kan me XP al niet meer herinneren maar het was wel duidelijk beter dan Vista. Dus overstappen van XP naar Win 7: het lijkt me niet nodig, maar je bent wel weer wat verbeteringen rijker, zoals in de verkenner veel slimmer omgegaan wordt met bepaalde acties. En nog veel meer, dat ik nog moet ontdekken…. maar ben er zeer content mee. En ook Office 2010 is prettig, al hebben ze Outlook nu ook een ribbonlook meegegeven en dat is wel wennen, zoeken geblazen… al doe je natuurlijk lang zoveel niet met Outlook als met bijv. Excel… daar blijf je zoeken.
Anyway, wat computer betreft ben ik weer een gelukkig mens.

Haarlem

Zaterdag ben ik naar Haarlem geweest, naar het Frans Halsmuseum, waar een expositie is van werken van Judith Leyster. Deze unieke tentoonstelling mag je niet missen, prachtige werken van een vrouw die Frans Hals volgende in zijn stijl maar vernieuwend was met slagschaduw waardoor prachtige sfeer ontstaat in haar werken.

Voorbeelden als haar zelfportret waar ze zichzelf in dure kleding geheven heeft en lachend kijkt, onderwijl haar penseel op het kruis van de vioolspeler richtend. Diezelfde vioolspeler komt vervolgens meerdere keren terug in andere werken. Opvallend zijn haar opgewekte personages in de schilderijen. Nadat ze trouwde en kinderen kreeg, ging ze alleen nog over op stillevens, ook op prachtige wijze weergegeven. Het verhaal gaat dat ze niet wilde concurreren met haar man. Ze had ook een aanleg voor zaken en zorgde dat de familie welvarend werd. Schijnbaar een unieke gelegenheid om werken van haar te zien, het zijn er niet zo heel veel, maar toch zeer de moeite waard.

Ook de overige schilderijen in het museum zijn zeer de moeite waard zoals schilderijen van Frans Hals zelf natuurlijk, maar ook van anderen, zoals o.a. Jan van Goyen en van Jan van Scorel.Prachit is het schilderij van H.G. Pot, een afbeelding van een vrouw, afgebeeld voor een bedstee, waar een man op haar ligt te wachten. Je ziet slechts zijn mantel en hoed op de stoel en een oude vrouw achter haar met een verlepte bloem en een doodshoofd in de hand, ten teken dat ze moet genieten van haar schoonheid omdat die maar tijdig is.

Verder is er nu ook bloemenpracht in mooie glazen vazen, zoals hiernaast afgebeeld, door het hele museum geplaatst en die geven een hele aparte sfeer zo tussen de schilderijen.

En tot slot is er het straatje zelf, en Haarlem, prachtig, pittoresk. Toevallig was er ook nog kermis en kon ik voor het eerst sinds tijden weer een suikerspin eten…

Gainsbourg (Vie Heroique) filmreview

Gister ben ik naar de film Gainsbourg (Vie Heroique) in het Springhaver geweest, het levensverhaal van Lucien Ginsburg, die zichzelf Serge Gainsbourg ging noemen om meer bekend te worden. De Franse zanger was moest als kind piano spelen van zijn vader en vond het een crime. Hij wilde liever met een pistool spelen. En dit ten tijde van Hitler, dat de joden een ster moesten gaan dragen. Ginsberg, zelf ook joods, maakte het helemaal bont door als kind zelf vrijwillig de ster op te gaan halen en degenen die ze uitleverden te kak zetten.

En zo begint de film, een verhaal van een jongetje dat een alter ego met zich meedraagt met grote oren en een gigantische neus, een tweede ik, die hem bijna zijn eigen leven leidt en hem de kant op stuwt van muziek, schilderkunst en heel veel vrouwen. De uit zichzelf onzekere jongen en man, vooral over zijn uiterlijk, weet gek genoeg de vrouwen precies te krijgen waar hij ze wil hebben, zelfs Brigitte Bardot, gespeeld door Laetitia Casta, met wie hij het zeer bekende nummer ‘Je t’aime’ (http://www.youtube.com/watch?v=sHiMDB19Dyc) maakt, dat veel commotie veroorzaakt, maar als liefdeslied voor Brigitte geschreven werd. Blijkbaar kon de echtgenoot van Brigitte het niet waarderen…

De film is heerlijk, geweldig, fantastisch. De muziek, de humor, de tragiek… een waar genoegen om naar te kijken en dus een absolute aanrader. Al kan je het aardig benauwd krijgen bij het zien van al die sigaretten die de acteur heeft moeten roken voor deze film….

Komboucha en c.f.

Ik ben sinds kort in het bezit van Komboucha of kombucha, een zwam die helend werkt. De zwam moet in een zwarte afgekoelde thee met veel suiker gevoed worden (als het ware op kweek) en maakt gedurende die tijd sporen aan die helend werken. Na 2 a 3 weken in de thee ‘gelegen’ te hebben moet er weer nieuwe thee gemaakt worden voor de zwam en kan het ‘oude’ vocht met de geproduceerde sporen gedronken worden. De sporen ruimen giften in het lijf op, is zeer antibiotisch, dus ook bacteriën moeten het veld ruimen. Het is als middel al heel lang bekend, vooral in het Oosten en maar heel beperkt in het westen. Er zijn verschillende gevallen van mensen met ontstekingen en zelfs van kanker hersteld.

Met de sporen wordt de oorzaak van de giften en bacteriën niet weggehaald, ook voor C.F. zal het dus nooit de ziekte weghalen maar mogelijk wel de kwalijke uitwerking, het taaie slijm, de infecties. Ik weet niet of er al ervaring mee is, ik zou het graag uitgeprobeerd hebben, maar nu vind ik het wat trikkie. Ik durf het niet te gebruiken omdat ik niet weet wat het met getransplanteerde organen doet. Ook is het zo dat je het moet blijven gebruiken willen de infecties niet terugkomen. Maar dan komt het terug (na een maand of zo) zoals het was, dus slechter wordt je er niet van.

Het gebruik is een klein glaasje per dag. De eerste drie weken zullen de ontstekingen verergeren, zoals met veel natuurlijke geneesmiddelen, zo zegt men, omdat het lichaam gaat reageren op de sporen. Maar daarna zou het beter moeten gaan. Dus een kwestie van volhouden en vooral niet stoppen anders zit je met de gebakken peren van nog zwaardere infectie. Maar je zou er fitter van moeten worden, infecties zouden bestreden worden (en dus verdwijnen) en je voelt je in het algemeen beter. Een vriendin van me gebruikt het al vier jaar, heeft geen last meer van ontstekingen aan haar kaak, en een betere huid en voelt zich gewoon beter. Ze kent iemand die botkanker had en nu weer gewoon staat te tennissen. Er zijn veel voorbeelden waar het goed gegaan is. Wat het met C.F. doet ben ik heel benieuwd naar. Medici staan hier waarschijnlijk sceptisch tegenover want het is homeopathisch.

De zwam bestaat uit een moeder een een baby, elke keer wordt er weer een nieuwe laag aangemaakt. De aangemaakte ‘baby’ kan weer door anderen overgenomen worden, die weer tot moeder worden en zo komen er dan weer ‘baby’s. Mocht iemand interesse hebben, mijn ‘baby’ staat nog tot half mei goed en moet dan verpot gaan worden. Tot die tijd staat het te wachten in mijn koelkast op een gegadigde.

Posbank

Vorige week ben ik gaan wandelen in of op de Posbank, een prachtig natuurgebied, bij Rheden. En omdat de natuur nog niet dichtgegroeid is zagen we zowaar een everzwijn met drie kleintjes, op gepaste afstand. Helaas niet goed vast te leggen op de foto, had geen goede camera bij me. Ook zagen we wilde paarden, in het wild loslopende herten, en hoorden een specht er flink op los kloppen. Een paartje Vlaamsche Gaaien kwamen ook overvliegen, kortom een bijzondere wandeling met een kijkje achter de schermen in de natuur. Heel bijzonder. Straks is alles vol gegroeid, maar zal het nog steeds prachtig zijn om te lopen, met die prachtige heuvels. Foto’s kan je zien als je deze link klikt. Voor de details van het everzwijn en de hertjes moet je wel even turen… http://picasaweb.google.nl/stoel66/2010PosbankRheden#

Sneak Preview: Kick Ass

Dinsdag naar de sneak geweest, deze keer Kick-Ass. De film begint met een gewone jongen die vindt dat iedereen superheld moet kunnen zijn, zie maar Batman, geen speciale krachten, wel vernuftige spulletjes, en vooral veel lef. Deze gedachte brengt hem al gauw in de problemen als hij het in de praktijk wil gaan brengen en een superheldenpakje aanschaft en er de straat mee opgaat….

Gelukkig blijkt er een nog een stel superhelden te zijn zonder speciale krachten maar wel met veel moed die hem uit de problemen helpen, maar die zo hun eigen motieven hebben om voor superheld te spelen. En uiterst gewelddadig blijken te kunnen zijn. En de nodige foute mannen die typische gangsters zijn, zonder enige geweten.

De film is zo absurd belachelijk dat ie er weer juist heel goed en ontzettend komisch van wordt. Het was gewoon genieten, zo idioot allemaal. Het lijkt een persiflage van wat allemaal niet, The incredibles, superman, spiderman, Ironman, maar ik lach helemaal in een deuk, vooral de tweede helft, als het een groot vechtspektakel wordt. En de sul die superheld wil zijn en meer in zijn mars blijkt te hebben dan ie dacht. En natuurlijk is er een schone dame in het spel. Is de film daarmee nu een aanrader? Als je gewoon lekker wil lachen en eens lekker wat zinloos geweld wilt zien, zeker.

Van de regen in de drup

Zaterdag was mijn eerste competitiedag tennis, uitspelen in Zeist tegen Shot4. Het begon al met de voorspelling van een vriendin op vrijdag dat het de hele dag zou gaan regenen. En vervolgens had ik zaterdagochtend een raar soort nachtmerrie nadat ik al hele tijd een soort stress-achtige beleving had bij het slapen gaan. De nachtmerrie ging over de aankomende wedstrijd: ik had de wekker gezet, was netjes op gestaan en moest over anderhalf uur weg. Maar na opgestaan te zijn ging ik op bezoek bij vrienden in mijn oude flat aan de Aziëlaan, en ineens werd het al schemerig… het is toch nog geen half 1 vroeg ik hen… ja, joh, het is al avond… ik schrok me rot want ik had om half 1 afgesproken met mijn teamgenoten en de wedstrijd dus helemaal gemist. In plaats van me druk te maken over mijn mogelijk slechte spelen was ik zelfs vergeten op tijd te vertrekken en schaamde me diep… de droom was zo realistisch dat ik helemaal ontdaan was toen ik wakker werd… en toen had ik dus nog gewoon anderhalf uur…

Dat ik me zo druk kan maken over de competitie! Als het vrij spelen is, dan is er geen probleem, komt er druk van presteren dan word ik ineens zenuwachtig.. Waarschijnlijk omdat ik het gevoel heb nog niet goed te zijn, het spel nog niet te beheersen, en dat al wel van me verwacht. Ik speel nog maar twee jaar en sinds vorig jaar een paar wedstrijdjes, het zou toch wel leuk zijn als ik ook echt zou kunnen genieten en me niet zo druk maken over dat presteren…

De wedstrijd van zaterdag ging echter inderdaad over regen. Aanvankelijk leek het of we helemaal niet meer zouden gaan spelen, maar het klaarde onverwachts op. Ik speel in een gemengd team, we spelen 2 singels, 1 dubbel en een mix. Ik speelde de mix en de dubbel. En mijn service liep voor geen meter. Mijn tweede belandde telkens in het net, zeer frustrerend. En de eerste harde ging maar een paar keer echt goed.

En dan was er nog het weer, koud, guur, wel buitjes maar niet zo erg als boven Utrecht, want daar hingen de hele dag donkere wolken die duidelijk weinig goeds voorspelden. Maar wij hadden geen last want de wind voerde betere lucht langs. Zelfs de zon brak nog door voor een paar minuten. Maar we hebben wel drie keer binnen gezeten vanwege buien en dat komt je spel ook niet ten goede. En toen we bijna klaar waren, om half 8 ’s avonds (we begonnen om half 2 ’s middags), kwam er zoveel regen naar beneden dat de gebrilde tegenstander niets meer zag (ik had mijn lenzen ingedaan gelukkig) en we stopten. En het stopte niet meer met regenen dus zijn we maar aan de saté gegaan. Die wedstrijd moeten we nog afmaken. Om half 10 was ik thuis… helemaal gesloopt. Zo’n dagje rondhangen op de tennisbaan is aardig vermoeiend, maar ging wel heel erg snel al met al.