Zondag ben ik naar museum De Pont in Tilburg geweest. Dit museum werd in mijn cursus moderne cursus aanbevolen als ‘the place to be’ dus daar moest ik dan ook heen. Het museum is gehuisvest in een oude textielfabriek, en ligt ‘op een achterafje’ dat je je afvraagt, zeker als het minder druk is als deze dag, of het wel open is. Maar het was zeer zeker open. Er waren welgeteld maximaal 10 mensen en op zo’n ruimte lijkt het dan wel dat je alleen in het museum rondloopt. In de verschillende opslagruimtes, af te sluiten met stalen deuren, zijn verschillende kunstwerken opgehangen en dat geeft een aparte sfeer. En de grote ruimte geeft een goede mogelijkheid via allerlei tussenwandjes geïsoleerde ‘hallen’ te creëeren. Ik vond het een waar genoegen daar rond te lopen!
We begonnen maar eerst een bakje te doen, op een lege maag wil ik geen museum rondlopen, want dan kan je niet genieten van alles, dan ben je met andere dingen bezig. En de kunst was zeer de moeite waard. De ‘main’ tentoonstelling was van Anton Henning. Hij heeft hier nu tekeningen hangen en schilderijen die veel beweging in zich hebben door het werken met lijnen die in alle bochten gaan. Ook zijn op verschillende werken schaars gekleedde dames te zien, al moet je wel heel goed kijken bij sommigen om het te zien. Echt veel moet je er dus niet van voorstellen in die zin. Zijn werk vond ik niet allemaal even mooi, maar interssant, zeker ook de tekeningenserie van de Mattheus Passion, waar hij in een stuk of 10 tekeningen het lijdens verhaal afbeeldt. Zijn kunst is zeer hedendaags te noemen, beginnend in de jaren 80 tot en met heden. Dat is het leuke van dit soort tentoonstellingen, je bent niet bezig met het verre verleden maar met het directe verleden en het heden. Tenslotte is de kunst van gister al weer geschiedenis. Daarom werd ik ook netjes gecorrigeerd toen ik het moderne kunst noemde en geen hedendaagse kunst.
Verder zijn er werken van Bill Viola te zien, met name het vijfluik, vijf lijsten met in elk een filmpje van een vrouw die in een klooster zit en in verschillende ruimtes tegelijk bezig is, heel langzaam. Het is net of je naar een Harry Potter-schilderij zit te kijken, waar ook de personen bewegen. En ook zijn film ´The Greeting´, waarin hij een filmpje van 45 seconden heeft opgerekt naar 10 minuten, waardoor alle bewegingen, gezichtsuitdrukkingen, gesproken woorden, enorm vertraagd worden en daardoor zeer interessant om te observeren. De film gaat over twee vrouwen die met elkaar praten, in de achtergrond zie je nog twee gestalten iets doen. Dan komt er een derde vrouw bij die het geheel completeert. Erg leuk om te bekijken!
En ook Katharina Grosse ´hangt er´, met een mooi wazig groen schilderij, vol beweging, René Daniëls, Marlene Dumas met de vier babies die er ‘eng’ uit zien hoewel ze eigenlijk heel normaal zijn en daarmee uitdrukkend dat baby’s meestal als mooi beschouwd worden maar als ze geboren worden er maar eng rimpelig uitzien. Michel Francois, met bijzondere foto’s die een eigen verhaal vertellen en Naoya Hatakeyama, met foto’s van kleurrijke achtergronden die door waterdruppels vervormd worden. Gerhard Richter, die portretten van grote bekende mensen heeft gemaakt maar zodanig dat als je dichtbij staat het net is of ze vervagen, maar als je veraf staat ze haarscherp in beeld zijn, heel gaaf, echt prachtig. Marien Schouten met een prachtige ruimte vol met groen glazuren tegels. Allemaal kunstenaars die op hun manier naar de werkelijkheid kijken of een beleving vastleggen, een gevoel en soms iets uitbeelden dat is wat je ziet en meer niet.
Het laatste half uurtje van de dag zijn we nog een kennismakingsrondje gaan maken door het Natuurmuseum dat direct tegenover het station is. Ook een prachtig museum dat de cyclus van het leven probeert weer te geven: van de voortplanting tot het doodgaan en overgaan in fossielen. Je vindt er veel opgezette dieren in allerlei soorten, en stukken steen, fossielen, prehistorische dieren… vooral voor kinderen erg interessant maar ik had ook wel graag langer dan een half uurtje rond gelopen. Misschien een volgende keer.
Al met al een heerlijke dag musuem, in een stad dat vol kermisgeluid en -plezier was al snap ik niet goed waar die mensen een plezier aan beleven. Nee, wellicht was het het beste moment om het museum te bekijken, in alle rust en ruimte. Voor mensen die nieuwsgierig zijn naar hedendaagse kunst is dit musuem De Pont zeker een aanrader om naartoe te gaan!
