NMLKaatje

Zaterdagavond had ik een NMLKaatje: een avondje naar de film via Nieuwe Mensen Leren Kennen. Ik was introducé, en benieuwd hoe het zou zijn. Het begon al lekker, ik was er al eerder met mijn afspraak, maar we waren zo aan het kletsen dat we het verzameltijdstip ver voorbij waren. Nu is dit bij Springhaver niet zo heel problematisch, als je maar minimaal een persoon weet wie erbij hoort. Wel waren we bijna te laat om een kaartje te kopen.
De film was Io Sono l’amore, oftewel ik ben de liefde. Over de titel kan je na het zien van de film al een aardige boom op zetten, de rest was ook zeer geschikt om met voor jou onbekende mensen te bespreken.
De film gaat over een Milanese aristocratische familie die het nodige te verwerken krijgen aan veranderingen in het gezien. De sfeer is prachtig weergegeven, spanning, muziek, verhaallijn zijn goed op elkaar afgestemd waardoor deze lange film niet lang lijkt. En er gebeurt een boel. Een zoon die wil investeren in een vriend die kok is, een familiebedrijf dat een onverwachte toekomst tegemoet gaat en onverwachte amoureuze ontwikkelingen. Het napraten was onverwacht gezellig en dus reden voor mij de NMLKaatjes wat vaker op te zoeken.

Stavaza

Op dit moment ben ik zo druk met werk dat ik van voren niet weet of ik van achteren leef. Ik ga naar bed met gedachten over mijn werk en sta er weer mee op en in het ergste geval, 's nachts onderweg naar de wc ook. En ondertussen dient mijn iPhone als trouwe boodschapoverdrager want elke belangrijke actie die ik bedenk mail ik dan over naar mijn werk zodat ik daar dan niet langer over hoef na te denken.

Daardoor is mijn sociale leven wel een stuk rustiger geworden al probeer ik dat in de weekenden wel in te halen natuurlijk, maar regelmatig op de bank in slaap vallen door de weeks begint toch wel een vast patroon te worden. En dat terwijl ik toch probeer mijn 8 uur slaap te halen per nacht. Gister schrok ik op de bank wakker van mijn eigen gesnurk. Gelukkig was er niemand die daar last van zou kunnen hebben.

Ondertussen ben ik wel 'actief' geweest, zo heb ik sushi gegeten bij Sumo in Haarlem, all you can eat, en moet zeggen dat, als ik dit vergelijk met Shabu Shabu en Sushi Today, dit toch minder is, al smaakte het toch ook weer prima. Of ik moet last hebben van 'overeten' oftewel, te vaak all-you-can-eat-sushi, komende dinsdag ga ik als het goed is weer, dus dan zal ik het weten :-).

Daarnaast ben ik naar de film "Copy Conforme" geweest, een bijzondere film over een man en een vrouw die een interactie hebben waarbij je je continue afvraagt of dit nu echt is of niet. Zo hebben ze ruzie, lijken ze man en vrouw, of toch niet, of fan en schrijver, dus onbekenden? Zeer intrigerend, wel een lange film! Maar met de mooie Binoche, die wel even een heel andere vrouw speelt dan in bijvoorbeeld de film 'Chocolate' en om die reden al de moeite waard is te gaan zien in de bioscoop.

Dit weekend hoop ik in elk geval allemaal dingen te gaan doen die mij totaal van mijn werk losmaken. Vandaag, mijn vrije dag, is dat in elk geval nog niet gelukt, maar de dag is nog jong.

Snoeiwerk

Vandaag heb ik in twee uur tijd mijn leiplatanen gesnoeid. Dit om te voorkomen dat ik straks én een bos bladeren in de herst in mijn achtertuin heb, en nog eens de ladder in moet om de takken af te knippen. Nu was het daar ook heel mooi weer voor dus niet gedraald, de ladder erbij en gaan met die banaan. Na een uurtje had ik een helft gedaan, het leeuwendeel, maar voelde me al aardig moe. En de stapel takken met bladeren groeide gestadig.

Maar als ik eenmaal met een klusje begin ben ik ook niet stoppen. Nagenoeg zonder pauze ben ik doorgegaan en toen was ik helemaal brak! De platanen zien er weer strak uit, de hoeveelheid bladeren die nog moeten vallen is te overzien. Maar nu zit ik dus met een berg takken en bladeren in mijn tuin… 2 m2 zo'n beetje vrees ik. En een aanhangwagen heb ik niet.

Dus dat wordt weer een tijdje knippen tot kleinere stukjes vrees ik en dan week bij week in de groen afval container… zie foto voor het resultaat. Ik ben moe maar tevreden zo gezegd. Maar misschien laat ik het volgende keer toch maar door een tuinman doen 🙂

El secreto de sus ojos

Vrijdag ben ik naar de film El secreto de sus ojos geweest, een Argentijnse film die twee jaar voor de dictatuur speelt. Het gaat over de moord op een vrouw, die uitgezocht wordt door Benjamin Esposito, gespeeld door Ricardo Darín. Hij schrijft zijn memoires over deze zaak en als zodanig beleven wij het mee. Het mysterie wordt pas helder als Esposito een paar privé foto's te zien krijgt van de overleden vrouw. Het kost jaren om degene te zoeken die op de foto staat, telkens weet hij te ontkomen. Naast de zoektocht naar de moordenaar speelt zich een romantische vriendschap af tussen Esposito en zijn baas Irene Menéndez Hastings.

De film speelt voor de tijd van de Junta maar al duidelijk zijn er tekenen in de film die duidelijk maken dat het die kant op zal gaan. Machtsmisbruik en machtsspelletjes zijn al aan de orde van de dag. En het onvermogen er iets aan te doen.

De film is alleen al mooi vanwege de mensen, de taal en de sfeer. Maar ook de onverwachtse wendingen maken deze film tot een waar genoegen om naar te kijken. En de lange duur van de film, meer dan 2 uur, viel me niet of nauwelijks op. Zorg wel dat je voor die tijd naar het toilet bent geweest als er geen pauze is 🙂

Kortom een vijf sterren film, een grote aanrader.

The A-team

In Wenen was ik naar de A-team geweest, de film die totaal gebaseerd is op de televisieserie alleen met andere acteurs. Hoewel het de enige film was die we konden kiezen hadden we niet echt de verwachting dat het wat zou zijn, maar we hebben de nieuwe traditie in elke buitenlandse stad die we aandoen de bioscoop te bezoeken: eentje met de originele versie, geen nasynchronisatie. In Wenen kan dat prima, er zijn meerdere bioscopen die dit hebben, in het bijzonder die op de Judenplatz.

Wonder boven wonder was de film gewoon leuk! Met de andere acteurs en vooral met de technieken van tegenwoordig was de film als actiefilm zelfs voor volwassenen echt onderhoudend! Niet dat een hele goede film was, maar wel humoristisch, beetje over the top af en toe qua acties, maar gek genoeg stoort dat helemaal niet. Of ik naar een vervolg ga vraag ik me nog af, maar als je even zin hebt in gewoon onderhoudende film dan is deze film prima te doen.

Sneakpreview: Shanghai

Deze dinsdag ben ik naar de sneakpreview geweest van de film Shanghai. In de film spelen een aantal bekende mensen mee, zoals John Cusack, Franka Potente, die ook in de Bourne films gespeeld heeft, Yun-Fat Chow en Li Gong, niet de minsten dus.
De film speelt in de gelijknamige stad, ten tijde van de 2e Wereldoorlog, te weten 1941. Shanghai, oftewel Sjanghai, voelt de spanning van de dreiging van de oorlog, de Japanners zijn nog niet de baas, maar spelen al wel de baas. John, in de rol van spion Paul Soames, doet poging de moordenaar van zijn collega en vriend Conners op te lossen, en ontdekt daarbij ook wat zaken die de dreigende oorlog aangaan. Ondertussen is niet goed meer te zien wie vriend of vijand is in het spel van spionnage. Een broeierige situatie dus. De film is onderhoudend, maar niet heel snel, er gebeurt verhoudingsgewijze niet heel veel, maar geeft toch een mooie sfeer weer, met veel romantiek. Of het daarmee ook een aanrader is, is vraag twee. Sowieso mis ik in deze bioscoop nog het digitale, er wordt nog met een filmprojector gewerkt.