Op 24 augustus mocht ik weer wat poliepen uit mijn neusholten laten halen. In 2004 mocht ik dit ook ondergaan. Er zat een ontsteking in mijn neusholten die maar niet overging doordat poliepen de doorgang versperden. Ik had natuurlijk helemaal geen zin, voelde me erg goed juist voor die tijd na een heerlijke twee dagen in Castricum te zijn geweest en op zondag genoten te hebben van de sauna. Maar ik was er wel klaar voor.
Maandag moest ik rond 9 uur in het UMCU zijn maar ik bleek pas om half 12 aan de beurt te zijn. Het was goed om even wat tijd te hebben om daar te ‘aarden’ en ook, na afscheid van mijn ouders, even alleen te zijn, als psychische voorbereiding. Operatie nieuwe stijl voor mij, want na een lange rit er naartoe, begon dr Ligtenberg eerst met een briefing met de aanwezigen. Heel bijzonder. Toen diep ademend in een mondkapje en met toedienen van het ‘slaapmiddel’ zag ik langzaam de wereld wegzakken… weer een hele aparte ervaring om bewust van te zijn.
Twee uur later werd ik wakker omdat iemand zei dat de operatie geslaagd was. Ik kon mijn ogen echter niet open krijgen. Gedurende een uur werd mijn omgeving vanuit de waas steeds scherper tot ik weer helemaal bij was, liggend op de uitslaapkamer. Een heerlijk raketijsje deed wonderen voor mijn ietwat geirriteerde huig van de tube van de beademing.
Terug op de kamer begon het ritueel van alledag: pijnstillers nemen, controles, maaltijden kiezen en opeten, bezoek, en vooral lezen en uitrusten. De eerste nacht was een drama, want de vier tampons, in elk neusgat twee, belemmerden de ademhaling totaal en door de mond ademen was een drama. Vooral mijn lippen werden droog. De 8 uur die ik ‘sliep’ heb ik ongeveerd 32 dutjes gedaan, want telkens moest ik wat water nemen in mijn mond om de droogte weg te nemen. De tweede nacht ging dat beter, want ik had labello op mijn lippen gedaan. Telkens in slaap vallen ging makkelijk, want ik was moe genoeg, maar in slaap blijven minder. Toch 8 dutjes gedaan ongeveer…
Woensdag was het D-day: de tampons zouden eruit gaan. Die ervaring wil je iemand graag onthouden… vorige keer was dit al een drama, deze keer werd dit een groter drama. Er bleef bloed in mijn keel stromen na het weghalen van de tampons. Ik werd misselijk van mijn eigen bloedgeur maar vooral ook bleek en viel bijna in zwijm. Suikerwater hielp me snel op de been en helaas moesten in de rechterneusholte toch weer tampons ingebracht worden. Nu begrijp ik waarom ze dit onder narcose doen. Allemachtig, een staaf recht je neus in duwen… daar word je niet blij van. Maar het bloeden stopte en uitgeput werd ik weer in bed gebracht. Na 2 uurtjes slapen voelde ik weer energie terugkomen. En de linkerneus was nu wel open! Die nacht was al een stuk beter, al zat mijn linkerneus flink te pruttelen van restanten van de operatie. Tijd om te spoelen dus.
Spoelen werd donderdag in gang gezet. En al snel kon ik gewoon weer ademen door mijn neus. Wat een verademing! Het begin van herstel. Maar vrijdag zou de rechterneus ontzet worden en ik zag er erg tegen op. Woensdag had me toch weer een aardig trauma opgeleverd: herinneringen van onmacht, overgeleverd zijn aan anderen en ook wel angst voor… in elk geval geen controle hebben over mijn eigen lichaam. Donderdagnacht had ik een heftige nachtmerrie die zelfs terugkeerde nadat ik naar de wc was geweest… en toen kwam vrijdag.
Ik moest iets langer wachten op de zaalarts die de actie weer zou uitvoeren. Zij had er alle vertrouwen in, ik moest die nog vinden in mezelf. Maar een kort dutje ervoor maakte dat ik goed uitgerust was. Ik trok mijn t-shirt uit, want de vorige keer was die toch niet ongeschonden uit de strijd gekomen, en zat daar deels ontbloot weer op de stoel. Na het uithalen van de tampons kwam er een kleine bloeding maar mijn keel bleef droog. Ik voelde me wel een beetje lullig, daar in mijn ontblote bovenlijf zittend… maar vooral ook opgelucht. En de neus was zodanig vrij dat ik er ook doorheen kon ademen… de tweede maal een verademing.
En toen ging het snel. Hop naar huis. Heerlijk naar mijn eigen bed. En starten met spoelen. Want na zo’n operatie moet je nog zo’n twee weken je neus met zoutwateroplossing spoelen om de bloedresten en korsten te verwijderen…. en dat is tot nu toe geweldig gegaan. Geen nabloedingen, en een heel ruim gevoel in mijn neus. Dus al met al een hele geslaagde operatie! Het kost wat bloed, zweet en tranen, maar dan heb je toch wel wat…
stoelenga 