Familieweekend

Dit Pinksterweekend is een waar familieweekend geworden. Zaterdag met de motor naar Soest, even bij mijn ouders langs, we hadden elkaar een goede maand niet gezien door alle vakanties. Vandaag kwam mijn zwager me helpen, of ik hem, met het verplaatsen en rechtzetten en hoger zetten van mijn schutting. Met Dré en de buurman erbij was het klusje in 2 1/2 uur gedaan, en ik was echt heel erg blij. De schutting staat nu een dikke 15 cm van de grond, dus het hout gaat niet zo snel rotten, en staat nu strak, wat we vier jaar geleden niet zo goed gedaan hadden. De techniek was ook een stuk beter: eerst de palen aan begin en eind zetten en waterpas op juiste hoogte en dan naar binnen werken. Het lijkt zo simpel maar ja, je moet wel goed beginnen.

En toen de klus eenmaal geklaard was, was er nog genoeg tijd over dus ben ik met mijn motor naar mijn broer gegaan, en kon ik mijn neefje en nichtje weer vet knuffelen. Het zijn net huisdieren maar dan leuker :0) En daar waren mijn ouders ook weer, dus die hadden dubbele score dit weekend: en beide zoons, en mij twee keer, wie wil dat nu niet :0) Mijn broer ging barbecuen dus dat sla ik niet af, met een echte Weber die het vlees in no time gaar maakt. En met 21 graden terugrijden naar huis om half 9 ’s avonds is ook niet gek. Het weer is ook te gek, het lijkt wel zomer! En die moet nog beginnen. Ik ben dus blij, een fijn weekend en nog een maandag vrij ook om het af te leren. Het leven is soms heel mooi!

Zon

Zon

Zonnestralen

Warmte

Intens

Genot

Welbehagen

Rust

Kalmte

Levenslicht

Onderdompeling

Thuis

Levensbehoefte

Kentering

Kans

Toekomst

Vertrouwen

Loom

Langzaam

Fel

Licht

Genoegen

Lang verwacht

Nodig

Gemis

Diep

Sunshine cleaning

Vanavond naar de film Sunshine Cleaning geweest, een film met Amy Adams, die nu ook in Night at the museum 2 te zien is. Alleen al om haar ben ik naar de film geweest, ze heeft zo’n levendige uitstraling. Maar goed, de film zelf. Het gaat over twee zusjes die wat aanmodderen in het leven, de een als moeder, met name om inkomsten te krijgen. Het feit dat hun moeder op jonge leeftijd zelfmoord heeft gepleegd heeft duidelijk invloed in hun leven. Als ze dus een tip krijgen om crime scenes op te ruimen, oftewel de rotzooi van de overledenen te verwijderen en alles weer mooi maken, moeten ze wel over wat eigen herinneringen heen stappen.

De film staat te boek als een bitterzoete komedie. Komisch is de film zeker regelmatig, al begint het wel heftig en is het voorteken voor de nodige ups en downs. Al met al is het wel een feel good movie, heel makkelijk om een traantje te laten dus, en een feel good movie moet dus wel zijn dieptepunten hebben. Emily Blunt speelt ook sterk, en het zoontje van Amy opent natuurlijk ieders hart.

Dus een film die niet zwaar te verteren is, die je weer even doet beseffen dat je niet alles in het leven cadeau krijgt, maar gewoon soms moet wagen en over drempels heen moet gaan. Maar ook dat je soms keuzes moet maken die moeilijk lijken maar die veelal het leven een stuk duidelijker en inzichtelijker maken. De film is dus als ons dagelijks leven, heel herkenbaar. Wel weer een typisch Amerikaans verhaal, maar wat is daarop tegen. Wat mij betreft, ik heb genoten, en kan het dus ook aanraden.

Sicilië

In Sicilië verbleef ik in hotel Aristona, een 4 sterren hotel gelegen op een helling rondom een baai. Hier weten ze wel wat 4 sterren moet zijn. Met prachtige kamers, en veel rust als je niet aan de zeekant zit, of met een prachtig zicht op de zee, kan je ook genieten van een ongelooflijk uitgebreid ontbijt.

Na een flinke hoeveelheid haarspeldbochten, belandde ik in een prachtig groen en bloeiend Taormina, waarbij de eerste blikken op de Etna alle adem me ontnomen: wat een prachtige vulkaan, nog dagelijks zijn adem uitblazend aan de grote top, met sneeuwtoppen en mooi kleurrijke hellingen. Imposante lavastromen, die scherpe rotsen, en beginnend leven bevatten. De rokende Etna, met meerdere lavastromen van eerdere  uitbarstingen, is voor deze mensen geen teken van angst maar van welvaart en groei. Angst voor de Etna is er niet, eerder respect: eerbiedig en slim worden dorpjes buiten de natuurlijke gang van de vulkaan gebouwd, want lava is lui en volgt de eenvoudigste weg, traag maar alles verbrandend en dodend op zijn weg. Maar na 10 jaar afkoelen komt er langzaam weer leven omhoog, afhankelijk van de dikte van de lavabodem. De Etna, daar lijkt alles om te draaien. Dit gebied kent alleen maar groei, het hele jaar door, op vruchtbare bodem, en altijd aanwezig water van de in de zomer smeltende berg. Met een vallei die het hele jaar groen is, zoals nergens anders op Sicilië.

Maar ook de historie, zoals het Griekste theater dat nog in goede staat is met prachtige ionische zuilen. En wat dacht je van de man die in zijn achtertuin ging graven, daar een klein theater vond en vervolgens zijn hele tuin kwijt was omdat het een monumentale status kreeg. Sta je raar te kijken als je een huis met tuin denkt te kopen, en je ineens geen tuin meer hebt, maar een pleisterplaats waar jan en alleman komt kijken. Die bewoners van Taormina zullen wel twee keer nadenken voor ze in hun tuin gaan graven. Je weet niet half wat je tegenkomt. De geschiedenis ligt dus vlak onder hun voeten.

In Taormina kan je wel prima naar het strand gaan en in de buurt, Letojanni, al is het er kiezelstrand en met je wel waterschoentjes meenemen. En met het prachtige Isola Bella, het mooie eiland, door mij regelmatig Isla Bonita genoemd wat natuurlijk nergens op slaat maar ja, ik heb nu eenmaal meer met Spaans dan met Italiaans. Dit eilandje is privé eigendom en je mag op het smalle looppadje zitten en er heen lopen maar meer ook niet.

Sicilië, een prachtig eiland in mei, alles bloeiend, bougainvillea, prachtige bloemen, waarvan ik de namen niet ken, maar alles even kleurig. Kom je een maand later dan is alles heter, droger en de kleur verdwenen. De wegen zijn er prima, de mensen aardig. De prijzen zijn er aanzienlijk, het gaat er duidelijk beter in het toerisme dan op Malta. En met rechts rijdend verkeer voel je je er ook meer op je gemak. De afstanden zijn er ook aanzienlijk groter, even wat gaan bekijken kost je meer tijd dan op Malta. Dus je geniet zoveel mogelijk van de natuur.

En de Etna natuurlijk, die van veel kanten te bekijken is, zelfs via een treintje dat erom heen rijdt in vier uurt tijd, als ze tenminste niet staken. Sicilië, een eiland dat ik zeker nog een keer wil bezoeken, zelfs met de motor wil bedwingen, want hoe eng de haarspeldbochten ook lijken, ze hebben ook een grote aantrekkingskracht, al is het maar vanwege de mooie vergezichten die ze bieden.

Malta

Op Malta verbleef ik in Qawra hotel Suncrest, een 4 sterren hotel, wat duidelijk andere maatstaven kent dan andere 4 sterren in andere landen. Het interieur van de kamers was ronduit sober, maar de keuze van het ontbijt was ruim, met een zeer Engels ontbijt, zoals worstjes en meerdere soorten warme ei. Een groot hotel aan de kust, met veel uitgaansgelegenheden erom heen. Dus ook veel herrie, als je geluk had zat je aan de achterkant, een klein straatje, als het tegen viel zat je óf boven de ventilatoren van de keuken of hoorde je disco en jongelui die het elke nacht weer nodig vinden met spinnende banden en veel toeren weg te scheuren. Een hotel dat eigenlijk wel gratis herriestoppers zou mogen uitdelen dus. Ik had het geluk dat ik aan een rustige zijstraat zat, waar hooguit af en toe wat geluid van die jongelui als een geluidsgolf de zijstraat in woei. Ik beelde me maar in dat het zeegeluid was, dat kalmeert. Een hond die de hele nacht blijft blaffen is moeilijker in een zeewind te transformeren. Het doet denken aan de film Noice met Tim Robbins, die een crusade tegen autoalarmen aangaat.

Malta kent verder geen kuilloze wegen. In wat voor voertuig je ook zit, je wordt door elkaar geschut. Maar Malta kent ook prachtige cultuur en veel historie. De steden Valletta en Mdina zijn daar prachtige voorbeelden van. Vooral Valletta heeft een prachtig uitzicht op de havens, die ook gebruikt zijn in de film Troy. Meerdere films worden op Malta geschoten, zoals ook The Gladiator. Het is een wat droog, sober eiland, zeker vergeleken bij Sicilië in het voorjaar. Op het eiland Gozo, waar je met jeeps rond kan scheuren, en iedereen elkaar kent, heb je twee tempels die 5000 jaar oud zijn. Oneerbiedig gezegd is het een stapel oude stenen, die de omheining nog vormen, voor mensen met gevoel voor geschiedenis is het een prachtige herinnering aan waar ooit mensen bezig waren hun geloof te uiten. Ik blijf zoiets fascinerend vinden, en kon er dus wel van genieten, ook al had ik ook hier wat moeite me in te denken hoe de mensen hier rond liepen. Maar dat had wellicht ook te maken met de regen en het onweer dat op dat moment losbarstte.

St. Julians is dé plaats waar je uitgaat met mooi strand in een baai, en St. Pauls Bay een prachtige plek om een verzameling kleine kleurige bootjes te zien en een Kathedraal en een toren dat als bolwerk voor verdediging werd gebruikt. Voor 2 euro (op museumdag voor 1 euro) heb je daar een leuk bezoekje aan, al moet je de smalle ronddraaiende trap wel op kunnen. Je lichaamsformaat is daarbij alles bepalend. Ik ben gelukkig steeds dunner geworden door de vakantie, een rare gewoonte van me, dus ik had geen enkel probleem als een slang omhoog te kruipen. En ik werd beloond met een mooi uitzicht.

Ook blijft Qawra aanzienlijk leuker te zijn als de zon schijnt, wat geen verbazing behoeft. Lekker bij het strand of zwembad liggen in het zonnetje is zeer te prevaleren boven bij striemende wind het zouten zwembad te betreden. Meestal is het er mooi weer dus dat risico is klein. Trouwens, in Qawra lig je eerder op een betonnen plaat dan op zand, dus dat is niet echt een keuze. Voor strand moet je een stukje rijden.

En hoewel Malta sinds korte tijd over is op de euro en zij een flinke prijsstijging hebben moeten doorstaan, is voor ons Malta nog steeds zeer goedkoop te noemen en om die reden dus ook absoluut prettig om te bezoeken. En terugkomen in het sobere hotel voelde gek genoeg toch als thuiskomen, zeker omdat ik dezelfde kamer had, sober of niet, want hoeveel tijd verblijf je nu echt in je hotelkamer. Ik heb genoten van mijn verblijf in Qawra en Malta en is wat mij betreft de moeite waard om te bezoeken.

Kubisme

Na bijkomen van een inspannende vakantie en een beetje aarden vandaag door met de tuin bezig te gaan, heb ik vanavond in de Geertekerk gezeten voor de cursus Moderne Kunst van het NRC Handelsblad. De zeer bevlogen jongeman presenteerde met veel flair en bombarie prachtige dia’s en gaf op indrukwekkende en animerende wijze inzicht in de geheimen van de moderne kunst, vanavond specifiek het Kubisme. Hoewel er al wat voorwerk was gedaan in mijn vorige cursus was er toch nog veel nieuws te horen.

De cursus wordt wel even anders gegeven, de namen van de schilders en de werken staan er niet bijgetypt dus het is goed opletten en luisteren wat er genoemd wordt, wil je het nog nakijken. Met de gebruikelijke onzitbare stoelen in de kerk was het in het begin een zware dobber. Blijkbaar moet het geloof gevoeld worden in zo’n kerk, hoewel deze cursus niets met het geloof te maken heeft. Waarom er niet gewoon goed zitbare stoelen kunnen genomen. Gelukkig ontdekte ik de zitjes voor op de stoel die nog beschikbaar waren en zo kon ik toch nog in de tweede helft op een eerste rangskerkstoel zitten, zonder mijn rug en al mijn botten te voelen. Maar mijn zitproblemen vergat ik snel met al die interessante informatie. Over twee weekjes mag ik weer.

Malta Sicilië

Ik ben weer terug van mijn 11 daagse reis naar Malta-Sicilië met Fox. Het was een prachtige reis, met een hele gezellige en open groep mensen, maar zeer intensief. Op Malta, de eerste vier dagen, hadden we regenachtig weer dus we hebben weinig in de zon gelegen en veel excusies gedaan, waaronder een jeeptocht op het eiland Gozo, wat ik geweldig vond ook omdat ik zelf (links) kon rijden, en een boottocht naar de Blue Lagoon. 1/3e was ziek geworden op de boot, omdat de boot flink kon hellen af en toe, ik heb netjes mijn spulletjes binnen kunnen houden. In de Blue Lagoon was het prachtig zwemmen maar goed koud, maar wel heerlijk zonnig. De dag werd vanaf dat moment ook een stuk mooier en beter, met op de terugweg aanzienlijk minder zieken.

Daarna hebben we de overtocht gemaakt naar Sicilië en moesten om 5 uur ’s ochtends al vertrekken hoezo vakantie? Sicilië was prachtig met langs de snelweg al heel veel bloemen en overal bloeiende bugenvilla. Ook het plaatsje Toarmina was heel anders dan Quara (Aura) op Malta. Toarmina ligt in laag bij de zee na heleboel haarspeldbochten waar de bussen zich centimeter voor centimeter door moeten wringen. Het was nog voorseizoen, heel rustig, maar de prijzen waren het dubbele van Malta. Maar het weer was inmiddels prachtig, alleen maar blauwe lucht. Met een jeeptocht naar de Etna als hoogtepunt en veel vrije tijd was het er heerlijk vertoeven en spijtig dat we terug moesten. Maar een extra rustdag op Malta, waar het ook weer mooi weer was, was geen overbodige luxe na nog een reisdag terug naar Nederland. En zo ben ik weer terug, gelukkig ook met zonnig weer hier, om de kater ietwat te verkleinen.

¡¡Vakantie!!

Het is vakantie!!! Na een voorproefje van 6 dagen vrij rond Koninginnedag en Bevrijdingsdag is het nu meivakantie voor mij :0) En om de een of andere reden is de laatste werkdag altijd een dag waarop je je helemaal de krampen werkt. Weer 10 uur gemaakt en toch niet genoeg tijd om alles te doen wat ik wilde. Maar nu kan ik alles loslaten, 2 weken lang!

Na al een verrukkelijk weekend, beginnend vrijdag eten met Dorie bij Shabu Shabu in Zoetermeer, ja in Zoetermeer hebben ze tegenwoordig ook een vestiging, scheelt weer een stukje rijden als je niet in een file van 12 kilometer gaat staan en zo stom bent niet de motor te pakken. Maar het zou stormen.. en dat deed het ook, gedurende een uurtje of zo, wat tevens een vuurdoop, of waterdoop, voor mijn nieuwe regenjas was die zich prima gehouden heeft. Al het bloesem waaide naar binnen bij het werk, leuk voor de schoonmaak. Maar goed, verrukkelijk gegeten bij Shabu Shabu, ze doen het in Zoetermeer net zo goed als in Rotterdam, al is de zaak net ietsje kleiner.

Zaterdag een heerlijk bezoek aan sauna de Veluwse Bron, tjonge wat was ik daaraan toe. En het was lekker zonnebakken in de zon, uit de wind. Met een voetmassage in het kruidenbad, een verjongende opgietsauna met honing, een heerlijk meergranenbroodje met geitenkaas, verrukkelijke sauna’s en een lekker buffet waar je je helemaal lens kan eten, was het voor mij helemaal bijkomen!

En zondag, met een motorritje dat niet doorging, en daardoor een gat in de dag slapen tot half 2, was het ook deze dag weer een zonnige dag, met lekker in de tuin zitten bij een vriendin, gezellig mee-eten met een broccoli-oventaart, door haar eigen kinderen gemaakt, en nog een gezellig bezoekje bij een andere vriendin, kon ook de zondag niet meer stuk. Tot het weer maandag moest worden en het dus aanpezen was.

Maar ik kan zeggen dat ik met een voldaan gevoel mijn vakantie kan starten, met een vol programma om op tijd alles binnen te hebben voor donderdag de take-off plaatsvindt naar hopelijk nog zonnigere oorden en prachtige natuur, Malta en Sicilië. Ik schaam me bijna het te zeggen maar dankzij een doorzichtige strandbal met de wereldbol als afbeelding weet ik eindelijk waar Malta ligt: een klein puntje recht onder Sicilië. Als je niet oppast mis je het bijna. Ik hoop dat er een vliegtuig kan landen :0) of we zetten voet aan de grond aan de ene kant en staan stil aan de andere kant. Hoe we daar vijf dagen gaan vertoeven… waarschijnlijk alleen maar eten en drinken, lezen, slapen. Nee, het programma is toch wel aanzienlijk uitgebreider, met een snorkelexcursie op Sicilië, bezoek aan St. Julians, een jeepsafari op het eiland Gozo, een een jeepsafari naar de Etna mag natuurlijk ook niet ontbreken. Ik woon tenslotte niet voor niets op een vulkaan. Nee, mijn vooruitzichten voor de komende twee weken lijken in elk geval niet slecht.

Bevrijdingspop Haarlem 2009

Dinsdag 5 mei 2009, Bevrijdingspop Haarlem. Voor het eerst sinds tijden ben ik weer naar een muziekfestival, en had ik eerder wat mindere ervaringen, deze keer was ik in elk geval goed voorbereid, want het zou koud zijn. Geen diepvriesweer maar toch, waterkoud, regen, wind, guur, alsof het herfst was. Even twijfelend deed ik toch maar mijn wintertrui aan, met regenjas, genoeg laagjes zoals ze dat zeggen om het ook minder warm te kunnen hebben. Het feest begon al bij Veronica, waar ik blijkbaar een surpriselunchafspraak had, maar waar ze heel flexibel op reageerde. Je kan dus zo bij haar aankloppen, ze zet zo wat op tafel :0)

Daarna was het haast-je-rep-je de rolstoel ombouwen tot halve vrachtwagen met alles wat we mee moesten nemen (en naar binnen krijgen): blikjes cola, bak colamaantjes, salmiaklollies, twee pakken water, en twee grote zakken met allemaal soorten chips, plus jas en deken: het leek of we een kind hadden verstopt onder de deken. Bijzonder is het ook hoe hulpvaardig en betrokken mensen worden als je met een rolstoel loopt. Er hoeft niet eens iemand in te zitten! Dus misschien een tip?

Wij met de trein naar Haarlem, op zoek naar onze ‘lotgenoten’ oftewel ‘medefeestbeesten’. Eerst het halve terrein omgelopen, daarna op zoek naar iemand die onze kar kon binnen loodsen zonder alles direct in te hoeven leveren. Om toen tot de ontdekking te komen dat we helemaal niet daar naar binnen te hoeven gaan, want voor ons als VIPPERS was een speciale ingang: ja, we waren uitgenodigden namens het organisatiecomité, geweldig!

Eenmaal samengekomen eerst aan de taart en een voorzichtig ‘Lang zal ze leven’ omdat Rick jarig was. En voor mij langzaam iedereen een beetje beter leren kennen. Dat gaat snel als je met elkaar met de   rolstoel gaat racen. Zelfs Jacqueline van Krezip kwam nog even langs om een praatje te maken. En lekker muziek luisteren en kijken. Om te beginnen Guus Meewissen, erg leuk en relaxte muziek. Helemaal vooraanstaand, helemaal geweldig. Daarna was het terrein verkennen aan de beurt en kon ik zowaar voor 30 euro een Nepalese wintertrui kopen, handgemaakt van wol, met fleece binnenkant, helemaal geweldig. Het ding weegt wel wat maar dan heb je ook wat.

Daarna was Wouter Hamel aan de beurt, nooit van die goede jongen gehoord. Allemaal jonge meiden die gek van hem waren, maar ik begrijp dat hij het met de andere kant doet. Dus helaas pindakaas voor hen. Maar verrassende muziek, best aardig. Daarna genieten (voor sommigen) van de warme maaltijd in de grote tent en af en toe gewoon schuilen voor de regen, die weliswaar niet bij bakken naar beneden kwam maar ook weer niet altijd je droog hield. Nog even van Gabriellea Cilmi genoten, vooral haar bekende nummer "Sweet about me", verder was het veel van hetzelfde laken een pak. Maar wel lekkere stevige beat. De supriseact aan het eind was een mij onbekende band, maar het klonk als kattengejank. Die groep was het in elk geval niet, want Katzenjammer had om 20.15 uur al op een ander podium gezongen.

En om 23.00 uur hielden we het voor gezien. Even is de politie nog flink op speuren gezet toen iemands auto niet gevonden werd en nadat al een halve marathon was gelopen, maar ook dat liep met een sisser af: ‘laat de politie maar schuiven/fietsen’ dachten ze en die waren zeer behulpzaam!, Verder wat blaren voor sommigen, maar een pilsje doet wonderen. En met de terugweg was ik om half 2 thuis… geweldig feestje, heel gezellig, en we mogen volgend jaar weer komen! Hopen dat ze dan Ellen ten Damme en de andere acts die ze in Utrecht hadden, nemen, want dat had me ook wel leuk geleken.

Ché part Two

Ché Guevara had het niet makkelijk in zijn leven, dat is wel duidelijk na het zien van deel 2. De ene helft reed hij met zijn motor rond door Zuid-Amerika, in The Motorcycle Diaries, de andere helft ploeterde hij door de bossen om guerrilla-oorlog te voeren. En terwijl de tegenstanders op alle oneerlijke manieren strijd leverden, bleven de guerrillas eerlijk en netjes, uit naam van het volk vechten, of ze het volk nu achter zich hadden of niet. In Cuba werkte dat, de bevolking was bereid om zelf mee te vechten en de guerrilla’s te helpen. In Bolivia was het duidelijk wel een ander verhaal.

Dankzij Louis Hartlooper Complex, die speciaal Ché 2 nog een week in de avondvoorstelling gooide (want na woensdag 6 mei is het toch echt afgelopen), kon ik deel 2 toch nog zien. En de tweede film verschilt niet veel van de eerste: met een handje mensen start Ché, nu als onbekende buitenlander Ramón, weer een beweging om ook in Bolivia het onderdrukte volk te helpen. Maar zo snel als zijn leger groeide in Cuba, zo klein bleef het leger in Bolivia, bij niet meer dan een hand vol mensen bleef het. De groep groeide niet, de overwonnen sloten zich niet aan, en de bevolking verraadde hun lokaties, wat tenslotte het einde betekende van Ché.

Opnieuw een indrukwekkend verhaal, maar door het ontbreken van succes en met de duidelijk andere toon van het maken van de film, is het toch een triest verhaal hoe een volksheld aan zijn eind moet komen. Met wederom zeer benauwende momenten als Ché weer astma-aanvallen heeft, zeer indrukwekkend vertolkt ook ik kreeg het Spaans benauwd. Een andere film dan deel 1 maar wel weer een stukje van het leven, naast de opkomst ook de ondergang. Ik ben benieuwd naar de Motorcycle Diaries, waarin hij blijkbaar zijn levensfilosofie heeft opgedaan.