Kunstlintindelente

Als je het probeert uit te spreken dan is het nog een verrassing waar het over gaat, maar het is dus kunst lint in de lente… oftewel een weekend van kunst in Soest, waarbij lokale kunstenaars hun werk al dan niet in eigen huis tonen aan al die mensen die het maar willen zien. Gedurende een hele middag kan je in hun atelier en soms hun huis mooie werken zien, interessante en minder interessante werken, mensen die het als hobby doen, die er duidelijk goed geld mee verdienen, in allerlei maten.

Voor mij was het de eerste kennismaking ermee en erg leuk! Totaal deden 59 kunstenaars mee aan het ‘lint’, en op basis van een ‘brochure’ en een plattegrond kon je je route uitstippelen naar de kunstenaars waarvan je het werk graag zou willen zien. Zaterdag schijnt het een topdag geweest te zijn, vooral dankzij het mooie weer. Wat is leuker dan met de fiets die locaties afrijden. Zondag was het aanmerkelijk rustiger, het was regenachtig en dan neem je al gauw de auto. Voor mij geen straf natuurlijk.

Het eerste ‘atelier’ was het Hilton Hotel op de weg naar Soesterberg waar Hans Claessen mooie verschillende werken had, van landschappen in Japan, tot witte pagina’s met vlekken of afbeeldingen die helemaal in het niets tot leven komen. En daarnaast de schemerige natuur van ochtendmist. Een mooi begin en leuk om de kunstenaar persoonlijk te spreken.

En zo ging het door, met Elsje Hofman, die blauw en zwart en blauw, maar ook met prachtige andere kleuren onherkenbare en herkenbare kunstwerken maakt, en daarnaast de prachtige foto’s van haar man van de Japanse reis, liet zien. Hans de Goede maakt mooie beelden uit steen, onder andere zijn laatste werk een gehurkte vrouw aan de ene kant en een gezicht aan de andere kant, heel kunstig! Om vervolgens te eindigen met Theo Geurtsen die schildert om zijn hobby te kunnen betalen, maar dat helemaal zo gek niet doet.En ook Agnes de Zanger, Cinzia Bailo mogen niet ongenoemd blijven.

Maar zo even een greep nemen uit 59 kunstenaars doet onrecht aan de anderen, het kost tijd om ze allemaal te zien, het is jammer dat dit niet kon. Maar wellicht een reden om buiten ‘het lint’ om eens een bezoek te brengen aan de kunstenaars, op de site http://www.kunstlintindelente.nl/ vind je hun namen en adressen met voorbeelden van werken. Jammer dat er zo weinig tijd was, volgende keer beter. Want het schijnt een jaarlijks terugkerend fenomeen te zijn. Ik werd vrolijk van al die kunst en kreeg bijna zin zelf de kwast ter hand nemen… bijna…

Sauna Elysium vernieuwd

Zaterdag ben ik naar sauna Elysium in Bleuswijk geweest. Het was fantastisch weer, lekker zonnetje dus dan ben je daar aan het goede adres. Met een nieuwe gigantisch grote kelosauna is er een fijne opgietsauna bijgekomen. En het zoutenbad, en de vele ligbedden, waan je je zelfs in andere oorden.

De nauwe gangen achter het Romeinse binnenbad zijn helemaal vernieuw en uitgebouwd sinds de brand vorig jaar en een prachtige grotachtig bad met dubbele waterval voor een lekkere rugmassage is er voor in de plaats gekomen. En ook een tweede infraroodsauna, in dezelfde sfeer, evenals een sauna, maken het tot een flink vernieuwde sauna die helemaal bij de tijd is. En ze hebben zowaar een goede keuken! Met rijst! In het Jan de Bouvrie stijl restaurant voel je op chic. En de serveersters zijn bijzonder aardig. Het was dus een dag van genieten!

Lente in Aviodrome

Zondag ben ik de eerste lentedag naar het Aviodrome geweest in Lelystad. Pal gelegen naast het echte vliegveld is het Aviodrome evenzeer een drukke basis van activiteiten rondom vliegen: de helikopter (Robinson R44 helikopter) die af en aan vliegt, kleine vliegtuigjes, die komen en gaan, en zelfs met kleine Cessnas 172 kan gevlogen worden. Want, je kan daar zelf vliegen. Het kost wat maar dan heb je ook wat. Althans, de Robinson doet voor 49 euro een 10 minuten vlucht… ik heb het nog niet gedaan maar het lijkt me een enorme belevenis.

Verder is het erg leuk om rond te lopen in het Aviodrome, zowel voor kinderen als voor volwassenen. Het leuke is dat je in heel veel vliegtuigen mag komen, zoals de grote Jumbo Jet, de Boeing, die buiten staat, maar via de slurf binnenin benaderd wordt: alsof je echt gaat vliegen! En als je dat nog niet meegemaakt hebt is dat een hele belevenis! Ik heb het geluk dat veelvoudig gedaan te hebben en je krijgt echt even een reisgevoel als je zo het vliegtuig benadert. En die Jumbo Jet heeft ook nog een 1e klas laag, waar ook de piloten zitten: tjonge wat een ruimte, dat is pas vliegen!

En ook is er veel historie te zien, zoals de eerste vliegtuigen, maar vooral ook het echte begin, de ballonvaarders en het herbouwde eerste vliegveld van Europa. En al die waaghalzen die in toestellen de lucht in gingen waar je nog niet op de grond op zou willen zitten. Dankzij hen zijn we zo ver gekomen, dat we tonnen aan gewicht met onvoorstelbaar vermogen en hoeveelheden mensen zomaar van het ene eind naar het andere van de wereld kunnen vervoeren. Ik was en ben daar nog erg van onder de indruk en in het Aviodrome wordt je je daar nog eens extra van bewust. Ook de DC2 van de film Bright Flight, die de reis London-Melbourne heeft gedaan, staat in de hangar, al kan je daar niet echt bij. Maar de Constellation bijvoorbeeld, ook erg bekend, kan je wel van binnen zien!

En als uitsmijter kan je ook nog virtueel verschillende piloten in zelfverzonnen vluchten over de hele wereld binnen halen op Schiphol bij de ingerichte ‘toren’. Dat ging me iets te ver, spelen met Flight Control op de Iphone vind ik al voldoende, maar het idee dat tientallen mensen dagelijks zich even piloot wanen in hun eigen vliegtuig en landen op verschillende vliegvelden ter wereld is toch wel apart. Het 4D theater hebben we even moeten laten passeren, evenals de afwezige Vluchtsimulator, maar een reden om wellicht nog eens een keer te gaan.

En de eerste lentedag begon met een stralende zon, strak blauwe hemel dus wat wil een mens nog meer met alles dat ook buiten staat. Een aanrader dus voor wie maar iets met vliegen of geschiedenis heeft. Voor meer foto´s verwijs ik naar mijn foto’s op http://picasaweb.google.nl/stoel66/AviodomeLelystad2010#

Up in the Air

Zaterdag ben ik naar de film Up in the Air geweest, met George Clooney, en de schone Vera Farmiga, met als verrassing Melanie Lynskey, wel bekend als Rose uit de serie Two and a half man, hier een stuk rustiger aanwezig. Een mooie rol was ook weggelegd voor Anna Kendrick, als Natalie die de modernisering in het ontslagwezen moet doorvoeren. Want daar gaat het allemaal om. Ryan, gespeeld door George Clooney, is van beroep ‘ontslaggever’, dat wil zeggen, hij wordt ingehuurd als er massaontslagen doorgevoerd moeten worden, en de bazen dit zelf niet durven. Hij vliegt 310 dagen van het jaar, en is de rest slechts in zijn één kamer appartement te vinden.

Hij ontmoet op één van zijn reizen een vrouw die net als hij leeft in het vliegtuig, in de lucht. Ze hoeven elkaar niets te vertellen op dat vlak en het klikt direct. En als er ineens iets ontstaat tussen hen komt hij ineens tot de conclusie dat zijn levensfilosofie van de lege rugzak ineens niet meer zo aantrekkelijk meer voor hem is. Maar of hij dit echt zo makkelijk overboord kan gooien… Daarnaast speelt de bedreiging dat het leven dat hij zo graag leeft, reizen, door de modernisering tot een halt lijkt te worden geroepen: voortaan vanuit het hoofdkantoor via monitor ‘ontslag geven’. Kan dat wel? Dit alles moet je maar in de film gaan zien.

De film is heerlijk onderhoudend, humoristisch, ontwapend, en vooral lekker wegkijkend. Je bent even helemaal Ryan met alles dat hij doet, al zijn er van die momenten waarop je denkt, vooral op het eind, dat het toch wat raar loopt allemaal… Een aanrader als je even een pretentieloze film wilt zien.

Alice in Wonderland

Gister ben ik naar Alice in Wonderland geweest, een film van Tim Burton, met wederom Johnny Depp en Helena Bonham Carter. En stemmen van veel bekende mensen. En wederom een 3D film. Grandioos! Het is heerlijk om naar te kijken. Eerst de echte mensenwereld, in 3D ook al bijzonder al komt het toch minder tot zijn recht tot nu toe dan de fantasiewereld, zoals in Up en Avatar. Avatar was ook duidelijk beter, mooier nog, qua 3D effecten, maar deze film maar er zeker zijn. En het is nog steeds niet saai, dat 3D. Hoe kan het ook, als er een vlinder naar je toe komt vliegen, of een kopje naar je hoofd gegooid wordt! En dan dat hoofd van Helena Bonham Carter, hilarisch!!

Het verhaal zelf is een verhaal op zich. Alice die als kind droomt over het Wonderland, jaar in jaar uit, komt er ineens in het echt in. Net als ze op het punt staat te moeten gaan trouwen. Met de beminnelijke Mia Wasikowska, waar ik nog nooit van gehoord had, is het volgen van haar reis een waar genoegen. En de komst in het vreemde land, de vreemde wezens, dieren die praten, het is een genoegen rond te kijken in Wonderland en bijna wel de moeite waard om nog eens te gaan zien zoveel details en zo vindingrijk. En het verhaal… het is in elk geval een stuk spannender dan het echte sprookje, en voor hen die het niet kennen een leuke kennismaking. Ik heb genoten, dus wat mij betreft een aanrader!

Angry Birds

Ik heb sinds kort een nieuwe verslaving: Angry Birds. Het is een spelletje voor de Iphone, kost geen drol, maar gegarandeerd uren plezier. Was GT Golf al verslavend, deze is tien keer erger. Zo erg dat ik gister in de trein mijn halte miste en in de volgende halte, 10 minuten later, ineens door had dat de trein stopte! Ik was zo in het spel opgegaan dat ik niet gemerkt heb dat de trein is gestopt, en weer is gaan rijden. Ik weet bijna zeker dat er niet is omgeroepen dat mijn station eraan kwam, zo diep zal ik toch niet gezonken zijn…

Maar wel betekende het dat ik nog net de laatste trein terug kon nemen en een half uur later thuis aankwam. En nog ben ik niet te stoppen :0)
Een aanrader dus voor Iphone bezitters, voor 0,79 euro heb je het al, en het is echt geen geld. Je hebt geen playstation of wat dan ook meer nodig met de Iphone… ze zouden me moeten betalen voor de reclame :0)
Anyway, mocht je nog tips hebben voor enorm verslavende spelletjes voor de Iphone, dan hou ik me aanbevolen. En ik zal ze niet meer in de trein spelen….

Single man

Vrijdag ben ik naar de film Single Man geweest. De film gaat over een Britse professor die zijn vriend in een auto-ongeluk verloren heeft: de liefde van zijn leven. Hij weet niet hoe hij moet leven zonder hem en wil het liefst zelf ook dood. Hij heeft een goede vriendin, ooit zijn geliefde,maar zelfs zij kan hem er niet van weerhouden. Dan wordt hij zich bewust van een leerling die hem lijkt te volgen, die zijn aandacht vraagt. Zijn leven raakt weer even ingekleurd. Kan de mooie jonge jongen hem nieuwe levensvreugde brengen? Je moet het zelf maar gaan zien!

De film is een boeiend en onderhoudend verhaal van een man die lijdt onder verlies, niet wetende hoe verder te gaan. Een herkenbaar gevoel. De film zit vol van kleurverandering, letterlijk, alsof het gevoel van de man uitgeduid wordt. Bij warme gevoelens kleurt het beeld diepe warme kleuren, bij matte leegte wordt die steeds vager en vlakker. De afwisseling geeft de film een extra dimensie, een extra uiting van zijn gevoel. Een goede rol van Colin Firth met Julianne Moore als goede vriendin, die onlangs ook in Chloe uitdagend aanwezig was. Een aanrader!

Zon in de bol

Vandaag had ik de zon in de bol. En een enorm lentegevoel maakte dat ik om 11 uur niet langer in mijn bed kon blijven liggen al vroegen mijn ogen om meer slaap. Want al had ik de behoefte om nog verder te slapen, het was zonde om de zon te missen. Dus mijn voornemen de auto te wassen was realiseerbaar en nog veel meer. Na flink boenen straalde de schoonheid weer, en heb ik het zelfs staan afdrogen. Het moet niet gekker worden zal je denken. Dat is me inderdaad nog niet eerder gebeurd dat ik mijn auto met de hand waste en daarna afdroogde… maar ja, als je wilt voorkomen dat er strepen op komen moet dat wel, zo stond op het etiket van het schoonmaakmiddel. En dan moet je dat ook doen. Bovendien heb je geen grote lap ervoor nodig.

Bij het met de hand wassen van de auto merk je wel direct alle onrechtmatigheden. De slechte staat van de wegen door de strenge winter eist zijn tol, want op verschillende plekken zie ik beschadigingen van opspattend steen op de lak. Het valt dus niet te voorkomen dat de auto er niet meer uit blijft zien zoals ik ‘m kocht of ik moet ‘m in een garage gaan verstoppen maar daar heb ik ‘m niet voor gekocht natuurlijk!

En na de auto was de tuin aan de beurt. In plaats van op mijn bankje een boekje lezen was het hard werken om van alles te snoeien en op te ruimen. Ik hoop dat ze de snoeipartij overleven 🙂 Want de tuinman deed het vorig jaar ook zo, maar ik vond het toen ook al errug kort! Maar ja, als hij als vakman het doet, dan zal het wel goed zijn. En het heeft allemaal goed gebloeid dus… Het gaf achteraf een heel goed gevoel om mijn tuin te zien, het werk dat verzet ik verzet heb. Klaar voor de lente.

En er was nog zon over om met de motor op stap te gaan. De accu stond al een dikke week op te laden dus die was er helemaal klaar voor. En met de motorkleding van stal heb ik mijn eerste ritje van 2010 gemaakt: net als vorig jaar al in maart. Maar volgens mij ben ik nog niet eerder bij 2-3 graden gaan rijden… Het was weer kicken, zo’n sensationeel gevoel als rijden op een motor kan geven. De kracht en het vermogen dat jij beheerst…En verrassend hoe snel je al weer te hard rijdt. Er gaat niets boven de motor dat is zeker, zelfs geen cabrio, al zit het heel dicht bij elkaar. Het is maar materie, maar het kan je wel een heel lekker gevoel geven.

Stadswandeling Zutphen

Zaterdag heb ik een stadswandeling gemaakt in Zutphen. Het weer was zo zonnig dat ik in plaats van met de trein met de auto ben gegaan, want dan kon ik mooi met open dakje rijden. Het was echter niet zo heel warm te noemen, 3 graden of zo, maar met de verwarming op volle kracht was het aangenaam genoeg om ervan te kunnen genieten. Mensen onderweg vonden me wellicht een bikkel of idioot, maar ik vond het geweldig!

Zutphen is een prachtige stad. Ik kan niet anders zeggen. Met het stadswandelingboekje in de hand gingen we vanuit de VVV op stap en kwamen langs de St. Jan, een rooms-katholieke kerk. Bij het om de kerk lopen kwamen we in een ijzige wind, met 3 graden een stadswandeling maken is toch blijkbaar niet ideaal :0) Maar voor we het wisten zagen we ineens een prachtige ruïne van een stadsmuur, over het water. Dat Zutphen een Hansenstad uit de middeleeuwen is, is onmiskenbaar. Prachtige gevels, oude straatjes, vermengd met al het moderne, het is een aparte belevenis. En met een doorzicht op de IJssel, zeker bij zonsondergang, begrijp je hoe mooi het leven in Zutphen moed zijn. Als je het tenminste nog opmerkt als je er woont. Want wellicht wordt het allemaal wat gewoontjes als je het elke dag ziet. En sta je mogelijk raar te kijken als types als ik daar foto’s van komen maken.

We gingen wat drinken bij The Old Dutch (zie foto). We waren wat aan het kletsen tot ineens een rookwolk onze kant op kwam. De dame met de sigaret zei dat het daar mocht. En ineens hadden we door dat jan en alleman zat te roken! Het was gewoon een rookhol. Zo gewend als ik ben dat er niet gerookt meer wordt was het me niet eens opgevallen, want daar let je ook niet meer op. Zelfs het personeel rookte. En op de deur stond hypocriet een sticker met verboden te roken… Ofwel ze worden daarin gedoogd, of ze zijn flink in overtreding. In elk geval stonken wij flink naar de rook toen we vertrokken, niet begrijpend dat we het niet eerder hadden opgemerkt.

Maar de koude wind deed de rook al snel uit de kleren vervliegen, weer een voordeel van bij 3 graden een stadswandeling maken. Het werd echter al donker en na wat straatjes doorgelopen te zijn kwamen we bij het leuke pitoreske Spaans restaurant Toro.Van buiten zie je het niet maar als je binnenkomt zit er nog een prachtige bovenverdieping, het is groter dan je denkt. En met bijzondere gerechten op de kaart is het een waar genoegen daar te vertoeven. Alsof je in een andere tijd bent.

En dan vliegt ook letterlijk zo de tijd om en is het weer tijd om terug te gaan. Netjes met dakje gesloten ben ik teruggereden, want ik ben dan misschien wel fanatiek als het om open rijden gaat, maar niet dom :-).

Benefietdansfeestje 2miljoenhandtekeningen

Vrijdagavond was ik in P60, een dansgelegenheid in Amstelveen, ter ere van een dansfeest van 2miljoenhandtekeningen, die zich hard maakt om de ADR, de Actieve Donor Registratie, er doorheen te krijgen. Helaas hebben ze nog maar 40.000 mensen die hun handtekening gezet hebben. Ik heb mezelf wel ambassadeur laten maken maar veel lol hebben ze nog niet aan mij beleeft, behalve dat ik gister even de catwalk afgelopen heb, zonder speciale kleding overigens, gewoon om wat tijd te doden voor het optreden van Edsilia Rombley… En af en toe schrijf ik even hierover in mijn blog.

Het aantal mensen op het feestje was helaas ook wat beperkt, er waren zo’n 40 tot 50 mensen wellicht. Het begon met een catwalk van getransplanteerden waaronder Esmée, Martijn en Paul, met hun verhaal in het kort over hoe en wat. Ik was er dus incognito, zoals altijd, een man van de achtergrond 🙂 Met een mooie schone dame in de persoon van Jasmine Sendar als presentratrice op 20 cm hakken balancerend op de catwalk, en het vlammende optreden van de band Mustache, en een spetterend optreden van Edsilia dus, begeleid door twee schone dames, was het een heel leuke avond en jammer dat er niet veel meer mensen waren. Misschien had ik er ook even iets over moeten schrijven vooraf….
En met het indrukwekkende boek ‘Dansen in het Zand’ van André Bek, een verhaal over  in de broekzak terug naar huis midden in de nacht ging ik dus voldaan naar huis.

En: binnenkort op Hyves: het donorspel, hoe snel stop jij de aangeboden organen in de wachtende schone dame en overleeft zij dit ook…