Geluid sneller dan beeld…

Mijn eerste Christopher Wren rhododendron is in bloei! Ik had deze oranje rhododendron gezien in Wageningen, in de botanische tuin, en was direct verkocht. Een kweker in Boskoop verkocht ze en nu heb ik er dus twee in mijn tuin die voor het eerst gaan bloeien.

Verder had mijn brievenproject vandaag toch nog een staartje: een aantal brieven liepen niet, dus vereisten aanpassing. Ik zat me onnodig op te winden want het is allemaal redelijk snel op te lossen maar ja, ik ben gewoon aan een weekje vakantie toe: en zie daar, die heb ik nu!!! Heerlijk! Mijn lang weekend Ardennen is inmiddels een lang weekend Luxemburg geworden want het bungalowpark was overboekt… hoe krijgen ze het voor elkaar. Maar het maakt me niet  uit, ik ben er lekker uit. En ze hebben er een zwembad, dus dat wordt de zwembroek meenemen en mooi weer natuurlijk.

En ook was mijn toilet weer verder: de laatste tegels zijn geplaatst en ook is het plafond voorbewerkt: elke keer als ik thuis kom is het een verrassing hoe het ervoor staat. Ook liggen er wat stalen voor de kleuren voor de muur en trap, die moet ik nog gaan bekijken. Maar eerst ga ik morgen lekker niets doen. Vanavond was ik zo moe dat ik snooker nog net kon vedragen: heerlijk rustig, weinig opwinding, toch leuk om te zien.

Daarnaast was er een openbaring: Volgens mij is geluid sneller dan beeld, in elk geval bij EuroSport: je hoort eerder het geluid van de bal raken en de pocket, dan er visueel zichtbaar gespeeld wordt! Het is een heel rare gewaarwording, je kunt soms aan het geluid al horen dat ie mis is, terwijl de bal nog niet helemaal gespeeld is. Echt leuk is dat niet.

Ook is er een verschil te merken tussen twee zenders; BBC versus Eurosport: als je bijvoorbeeld dezelfde tenniswedstrijd kijkt op beiden zenders en je schakelt heel snel heen en weer, dan zie je soms dat bij de ene zender de bal al is geslagen, terwijl die bij de ander dan nog geslagen wordt als je terugzapt…. Ra ra, hoe kan dat. Ik weet niet meer of BBC sneller was dan Eurosport of omgekeerd, maar het is toch apart. Het zal wellicht met de snelheid van de verbinding te maken hebben en de afstand en het soort bekabeling waarover getransporteerd wordt. Maar normaal sta je hier niet bij stil.

Wijnkelder in het toilet

Ik kreeg nog allemaal leuke berichtjes op en na mijn verjaardag… gek, normaal boeit me dit helemaal niet, maar nu vind ik het wel heel fijn allemaal. Het was een goede dag vandaag, als het goed is heb ik mijn project vandaag afgerond. Morgen ga ik merken of het helemaal in het honderd is gelopen of dat het succesvol is als de mensen ermee aan het werk gaan. Zien of al die tijd en energie die ik erin gestoken heb ook beloond wordt.

Vandaag leek het een slechte regenachtige dag te worden, zelf mijn mobiel voorspelde alleen maar regen, maar gelukkig heb ik toch mijn tennisspullen meegenomen en uiteindelijk de spanning van me af kunnen slaan: de zon heeft zelfs nog even geschenen. Ik moet eigenlijk nog trakteren op het werk maar vandaag was absoluut niet de dag ervoor. Wie weet morgen maar iedereen lijkt met vakantie dus misschien erna… en van uitstel komt afstel dus wie weet is dat nog wel het beste voor een keer :0)

De tegelzetter is zowaar ook nog ff langs gekomen, en heeft het hoekje onder de trap getegeld. Op mijn verjaardag kwam Miranda met het ludieke idee om een wijnvoorraad in die hoek te plaatsen… donker, koel, en zo’n ruimte waar je niets mee doet. En hoe grappig het ook bedoeld is, ik ga het nog doen ook. Is gezellig toch, zit je op de pot, kijkt om je heen en ziet daar een wijnvoorraad… als je ff langer blijft zitten en een flessenoper meeneemt kan je er heel lang zitten en ondertussen ook weer…. nee. laat ik maar niet te ver gaan met de gedachten, die laat ik aan jullie over. Al fantaserend kan ik het toilet wel een wijnthema meegeven. En dan te bedenken dat ik geeneens wijn lust.

Nieuw levensjaar

Zo, de verjaardag zit er weer op, een nieuw levensjaar is weer gestart. Werd ik vanochtend nog wat melancholisch wakker, in de loop van de dag werd dat een stuk beter. Ik realiseerde me hoe fijn het is om familie te hebben. Om te beginnen toen ze voor me zongen door de telefoon, mijn broer met kinders en schoonzus, als een koortje, en ook mijn vader en moeder samen… ik kreeg er spontaan weëe gevoelens van. Ik zou dat zingen door de telefoon op een verjaardag voor geen goud willen missen. Maar ook het bezoekje bij mij, vol trots kon ik mijn nieuwe toilet tonen, het laatste bolwerk dat verbouwd moest worden. Een ook mijn nieuwe kast. Elk moment dat ik kon vertroetelde en knuffelde ik mijn neefje en nichtje… heerlijk!

Ik mis Ellen, ik mis dat zij niet voor mij zong, dat ze niet meedacht over mijn verjaardag, wat te kopen enzo. Ik was de hele dag onzeker of ik wel voldoende in huis had gehaald (en achteraf blijk je toch weer juist teveel te hebben gekocht). Of de gebakjes nog wel smaakten na een dag in de koelkast. Nee, ik beleef helaas geen plezier aan verjaardagen organiseren. Maar ik dacht wel, dat als je het gewoon omdraait, dat je expres moeite gaat doen om het leuk te maken, het misschien ook leuker wordt. Als je bij voorbaat als denkt ‘ik heb er geen zin in’ dan kost het meer moeite om het leuk te maken om de een of andere reden. Omgekeerde psychologie dus. Volgende keer ga ik dit anders doen want achteraf gezien vond ik het dus hartstikke leuk. En nu, zo ’s avonds voor de buis naar snooker kijkend, ben ik best tevreden en geloof ik dat het allemaal wel goed komt met mij. Dat ik nu alleen ben hoeft ook geen belemmering voor iets te zijn. Zolang je maar familie (en vrienden) hebt ben je niet alleen.

Plasmerrie

Vanochtend had ik er weer één: een droom, nachtmerrie, dat ik naar de wc moest en niet een plek kon vinden waar dit kon. Het gaat bijna altijd om dezelfde of vergelijkbare ruimte: een verdieping opgedeeld in kamertjes met deuren die leiden tot ruimtes waar iets is dat lijkt op een wc maar het vaak niet niet is: een stortbak, een douchebak… noem het maar op. Deze keer zag ik in een aanwezige wc mooie tropische vissen zwemmen. Ik snapte eerst niet hoe dit kon maar bedacht me toen dat er ‘natuurlijk’ een rivier onder de wc stroomde en dat was de reden waarom ik die vissen zag: alsof alles rechtstreeks in de rivier kwam. Op een ander moment stond ik met flink wat mensen voor een deur van een ruimte waar iemand eerst de vloer moest afnemen. Je moest door de schoon te maken ruimte heen om bij een hokje te komen waar de wc dan was… : Ik was er als één van de eersten en dus nog aan de beurt, maar mensen probeerden allemaal bij de deur voor te dringen dus ik stond de boel te ‘dirigeren’ wie er eerst mocht voor mij enz en door mijn gedirigeer mistte ik een paar keer mijn eigen beurt. Onvoorstelbaar hoe complex dit soort dromen soms kunnen worden alleen maar omdat je een natuurlijke aandrang hebt tot plassen…

Vroege verjaardag

Deze zaterdag was één en al voorbereiding op mijn verjaardag. Wil ik er normaal zo min mogelijk tijd aan besteden, door te kiezen voor ‘er -bijna-niets- aan-doen’ ben ik meer tijd bezig dan met het bewust vieren van mijn verjaardag door te gaan uiteten. Al met al komt (als het goed is) bijna alleen familie, want als het anders is wordt het een plak cake of een snee brood voor de late gast (die overigens wel welkom is natuurlijk). Vandaag echt uitslapen was er dus niet bij, 11 uur moest ik toch echt opstaan. Toch ff brunchen en de boel doorluchten, het was prachtig weer. Met tegels, boodschappen halen, gras maaien en tuinstel van zolder halen en plaatsen in tuin was mijn dag vol activiteiten maar hoef ik zondag niet veel te doen.

En toen Dorie belde om mijn verjaardag vanavond alvast te vieren zei ik natuurlijk geen nee, lekker uiteten bij de River Kwai is een uitstekende vroege verjaardag en een vroeg cadeau is ook niets mis mee. Het is het boek "Minder moeten, meer flow’ van Jan Bommerez, mij aangeraden door Ellen, de stoelmassagetherapeute. Kan ik weer verder gaan met mezelf evolueren. Ik was echter zo moe van de hele drukke week werken, vrijdag op stap en vandaag activiteiten dat ik gewoon zat te gapen en brandende ogen had tijdens het eten. Ik wist niet wat me overkwam, ik heb dat niet vaak. In de stad was het druk met overal bandjes in cafés maar ik heb het toch maar niet laat gemaakt en na dit logje snel het bed ingegaan.

Toilet op herhaling

Leuk om te merken dat mijn toiletverbouwing aardig leeft bij de webloglezers :0)

Dus moet er ook een fotootje volgen van deze balzaal, daar ben ik het helemaal mee eens. Om het verschil duidelijk te maken heb ik een voor en na foto’s geplaatst, aanschouw en bewonder. En het is nog niet af dus, want vandaag zijn de laatste tegels binnen dus binnenkort meer.

Toilet operationeel

Vandaag heb ik mijn nieuwe toilet in gebruik genomen. Het sanitair is aangesloten, de wc is onvoorstelbaar diep geworden, net als aan de Aziëlaan bijna waar je uitgestrekt aan kon liggen op het toilet. Bij mij kan je dit op zijn minst ook. Helaas moet de stukadoor het plafond nog doen, die is tie vergeten (een stemmetje in mijn hoofd zei nog iets erover maar ik heb er niet goed naar geluisterd), en ook moeten de wanden en de trap nog afgeschilderd worden, én als klap op de vuurpijl had ik niet bijtijds geïnformeerd hoeveel tegels ik nodig had en dus kom ik 2 m2 tekort! Dus er moet ook nog getegeld worden aan de wanden. Al met al is tie dus nog niet af, maar dus wel operationeel! En dat is een belangrijk pluspunt, mooie designfontein en met diepspoeler en prachtige tegels op de vloer. En na een dagje beeldschermstaren en zo’n 70 documenten verwerken was dat een leuke thuiskomer alles met elkaar. Na een avondje rustig filmpje kijken bij Karla kan het weekend beginnen: morgen de voorbereidingen voor mijn verjaardag doen, de gewenste minimale inkopen doen en dan vooral lekker weer nietsen. Nog ff en het is vakantie!

Beurspraatjes

De jaarlijkse ICT Overheidsbeurs was weer in de Jaarbeurs deze week. Ik kreeg nauwelijks de kans om erheen te gaan maar heb vandaag nog wel even snel een rondje kunnen maken. Dat is het voordeel dat het in mijn eigen stadje gehouden wordt. Met heel veel interessante informatie voor mij, over omgevingsvergunning, de BAG, digitalisering archieven kon ik aardig wat praten met verschillende mensen. Grappig hoe je soms aangesproken wordt, alleen maar omdat je wat rondslentert. Het is dan de sport elkaar uit te horen over wat je elkaar te bieden hebt en je laten uitnodigen je kaartje af te geven zodat zij weer een potentiële klant hebben om emails met productinformatie te sturen en te betrekken bij hun produkten en jij aanspreekpunten hebt als je iets wilt ontwikkelen.
Leuk is ook als je herkend wordt door aanwezige leveranciers waar je eerder contact mee gehad hebt. Ik was in mijn hum en in drie uurtjes tijd ben ik toch wel wat wijzer geworden. En misschien win ik nog wel een ipod? Maar te weinig tijd dus al met al om echt goed geïnformeerd te raken, teveel informatie in te weinig tijd, volgens mij is het altijd zo met beursen. En je knieën voelen beurs aan op het eind. Maar ik kon wel weer lekker terug lopen in het mooie weer.

Geweldig genoten en geweldige noten

Vanavond had ik een onverwacht cadeautje: er was een kaartje vrij voor een klassiek concert in het Muziekcentrum Leidsche Rijn. Op het programma stond City of Birmingham Symphony Orchestra met uitvoering van Beethoven – Ouverture Prometheus, Haydn – Celloconcert in C, Mahler – Symfonie nr. 5. De eerste twee waren vleugellicht, Haydn ook romantisch en intens, met een cellosolist, Steven Isserlis, die prachtige tonen uit de cello toverde. Maar de Mahler was stormachtig, uitbundig, euforisch, vertederend en ‘kosmisch’ zoals René het noemde. Ik was met een voor mij onbekende naar dit concert, een vriend van een vriend zogezegd die mij via via uitnodigde en ik dacht ‘waarom niet’ want er was een kaartje over.

De Mahler was een waar kijk- en luisterspektakel: het goudblinkend koper, dat uitbundig aanwezig was, de stormachtige muziek afgewisseld met fijne strelingen van de snaren van de violen. Op één moment hoorde ik ‘ping… ping’, en zoekend naar dit instrument bleek er links een mannetje aan een soort triangeltje te tikken. Een gigantisch orkest met enorm volume en ik raakte in de ban van de triangle. En ook een ‘klap… klap’ was waar te nemen, twee houten plankjes werden tegen elkaar geslagen om een  simpel maar effectief accent te leggen. Maar ook de prachtige klanken van de hoorns, het heftige bewegen van de violisten, en de pauken die zich flink lieten spreken, af en toe een kakefonie van klanken die subtiel weer samen kwamen tot een harmonisch geheel.

De dirigent bewoog af en toe fladderend, alsof hij elk moment weg wilde vliegen, en snel daarop stormachtig en imponerend, met flinke zwaaien waarbij hij éénmaal met een grote slag zijn bladmuziek van de houder afsloeg en op de grond deed belandde. Hij bleef echter vol vuur en enthousiasme door zwaaien opgaand in de muziek, Eén van de violisten legde het terug en later ging hij er wel weer in bladeren.

Ook stond er een grote glinsterende harp tussen cello’s en violen met daarachter een harpiste die het grootste deel van de tijd voor spek en bonen zat, om zich heen kijkend, de dirigent aankijkend alsof ze wilde zeggen ‘mag ik ook een keertje spelen’. En haar beurt kwam zeker in het rustige levendige stuk, waarin het kosmische gevoel binnen bereik kwam. Ik dacht nog ‘wat een gigantisch instrument’. Die neem je niet zo even mee. Ook kan je die niet even ‘lenen’ van iemand als je het vergeten bent of zo wat ik me bij een viool iets sneller kan indenken.

Ik had vooraf niet gedacht dat ik zo van deze Mahleruitvoering zou genieten. Als we echt tussen de instrumenten hadden gezeten, dan was het nog mooier geweest. Nu, met aanmerkelijk minder accoustiek dan in het oude Vredenburg, moest je het vooral hebben van het geluid dat van voren kwam en niet om je heen zwermt en je aan alle kanten binnendringt. Hopelijk zal dit met het nieuw te bouwen muziekcentrum beter zijn over vier jaar. Maar het was een genot deze avond en ben blij dat ik gegaan ben ondanks dat mijn gezel onbekend was van te voren.

Volledige kast

Deze zonnige warme vrije dag heb ik het druk gehad met niets doen en toch ben ik er moe van :0) Ja, ik moest ‘bijzitten’ bij de stukadoor die mijn wc strak aan het maken was, en hem voorzien van de nodige koffie. En ik moest wachten op het Kabinet die mijn deur zou leveren zodat de kast eindelijk volledig en af is. Rond 2 uur kon ik de deur uit om mijn nieuwe helm te passen bij Motozoom, de Schuberth S1, en heb het zowaar gekocht ook. Het mooie aan deze helm is dat het een ingebouwd zonnevizier heeft, dat je kan laten zakken met een klepje.

Toen was de rust teruggekeerd, ware het niet dat er nog een blower op de wand van de wc was gericht om het stukwerk sneller te laten drogen want morgen komt de tegelzetter al en ik druk doende ben geweest dat ding regelmatig een andere kant op te richten om het zo efficiënt te laten drogen. Ook heb ik bedacht dat ik geen zin heb in al het verfwerk dat er nog bijkomt in de wc (trap,wanden, plafond) dus is ook de schilder nog even langs geweest voor een inschatting van de kosten.

En éénmaal weer thuis moest ik een calamiteit op het werk nog even in de kiem smoren zodat ik achter de pc belandde en bedacht dat ik nu meteen wel mijn fotoalbums van internet kon gaan verplaatsen naar Picasa van Google. Dat is nog iets meer werk dan ik dacht maar een begin is gemaakt. Tussendoor maar Chinees gehaald en uiteindelijk vooral zorgen dat ik op tijd naar bed kan. Morgen moet ik eerst nog voor extra tegels zorgen en daarnaast ook nog kijken of ik de ICT Overheidsbeurs kan bezoeken… Nee, echt rustig heb ik het nog niet. En dat geldt niet alleen in tijd. Maar met de gedachte aan de vrije dagen komende week is alles relatief.