Un Baiser S'il Vous Plait

Vanavond ben ik naar Un baiser s’il vous plait geweest. Ik was erg moe vooraf en dacht  wel lekker om even niets te doen gedurende 2 uur, maar de film gaf me weer enorm veel energie! Het was een erg leuke onderhoudende film, niet al te snel, maar wel mooi alles uitgewerkt, hele mooie mensen, goed geacteerd en mooi verhaal. Gewoon feel good op een bepaalde manier zonder Amerikaans te zijn. Dit kan ook nauwelijks, het is een Franse film. Leuk om Virginie Ledoyen weer eens te zien en nu in een Franse film, een bloedmooie vrouw natuurlijk net als de andere dames. Daar kan je het aardig warm van krijgen 😉

Het verhaal begint met een man die een vrouw een lift geeft. Al gauw blijkt het vluchtig contact te leiden tot het elkaar vertellen van ervaringen om niet over te hoeven gaan op een afscheidskus. De reden waarom de vrouw geen kus wil geven is omdat je niet weet waar het toe kan leiden: een kus kan een vriendschap ineens in een relatie doen veranderen met alle gevolgen van dien. Een romantisch verhaal, maar tevens het dilemma tussen vriendschap tussen man en vrouw en waar dit over is gegaan in meer dan dat… Al te veel moet ik niet verklappen, het is zeer de moeite waard de film te gaan zien, zelfs als je dit allemaal al weet! Oh en de prachtige klassieke muziek als achtergrond is helemaal toppie natuurlijk, zelfs als je er niet van houdt.

Spoorwegmuseum

Vandaag had ik een klantendag van onze leverancier in het Spoorwegmuseum in Utrecht, een thuiswedstrijd dus. Het was druilerig en broeierig weer, natuurlijk begon het net te regenen toen ik vertrok maar ik had toch regenkleding bij me, dus het maakte me niet uit. Alleen word je altijd zo zweterig in regenkleding als het regent en het zo broeierig is. Plus dat je met een enorme rugzak rond moet lopen waarin je je kleding daarna bewaart.. maar het was een leuke en nuttige dag, flink weer genetwerkt en bekende  gezichten gezien.

En een prima lokatie dat spoorwegmuseum. Ook totaal veranderd sinds ik er in 2002 voor het laatst geweest ben. Sowieso bijna alles overdekt en veel meer attrakties, afgezien van de mooie treinen natuurlijk. Vooral "De grote ontdekking" waarin je met geluidsapparatuur gaat was prachtig. De audio reageert op de plek waar je bent: loop je langs een attractie waar wat over te vertellen valt dan komt het verhaaltje, loop je eerder weg naar iets anders dan stopt het verhaal en begint automatisch op de nieuwe plek een ander verhaal. Heel inventief. Natuurlijk stonden er weer prachtige oude locomotieven en wat al niet meer.

Verder weer ff motor gereden, nu met lerenpak, dat voelt toch altijd net ff wat veiliger aan, en stoerder natuurlijk vooral, maar ook zekerder. Dan durf je wel wat makkelijker wat platter door de bocht te gaan, met spijkerbroek is toch wat meer kielekiele. Ben even de laptop terug gaan brengen naar Soest. En vanavond relaxen op de bank… nog één dagje werken en dan is het weer een weekje VAKANTIE!!! Man, wat heb ik daar zin in, lekker een weekje naar Londen. En met de trein, helemaal een avontuur. Daar was vandaag een mooi intro voor dacht ik zo.

Verandering

Ik heb vandaag mijn eerste ritje op de motor weer eens gemaakt, weliswaar slechts naar mijn werk, maar toch. Een lekker broeierige dag, met de nieuwe helm op mét aparte ‘zonnebrilvizier’. De helm zit nog wat strak dus voor de lange ritjes nog maar even niet, maar verder lekker om weer on the road te zijn. Ik heb vandaag weer een halve dag gewerkt op mijn vrije dag, volgende week ben ik naar Londen dus dan kom ik straks tijd tekort… beetje dom eigenlijk wel, ik zou meer rust moeten nemen, genieten van vrije tijd, maar om een of andere reden richt ik me de laatste tijd veel op werk. Ik moet er maar geen gewoonte van maken.

Gister ben ik zowaar weer wezen fitnessen. Ze hadden allemaal nieuwe toestellen, met fel oranje bekleding. Het was knap wennen, jaren heb je dezelfde oude toestellen in vaste volgorde en ineens moet je gaan bekijken wat elk toestel doet. Goed zo’n verandering, het maakt weer eens duidelijk hoe vastgeroest we soms kunnen zijn in gewoontes dat we aan verandering moeten wennen. Ook in je eigen leven maak je niet gauw radicale beslissingen omdat alles bij het oude laten een veilig gevoel kan geven: je weet tenslotte niet wat je krijgt. Waar nieuwe toestellen al niet je gedachten heen kunnen laten gaan. Nog steeds ben ik aan het denken of ik een kat zal nemen, maar ik weet niet of ik wel zin heb in zo’n verandering. Ik creëer zowel afhankelijkheid bij de kat als bij mezelf. Maar ja, als ik me nooit afhankelijk leer op te stellen wordt een relatie ook nooit wat. Dus een kat nemen om te leren een relatie te hebben. Het is me wat.

Everzwijnenjacht

Zondag had ik een verjaardag in Dieren bij een vriendin. Dit was zo’n lekker dagje buiten zitten, van ’s middags tot ’s avonds. Ze woont aan de rand van het bos. Tussendoor zijn we een wandelingetje gaan maken in het bos naar de Carolina Hoeve en weer terug. Continue waren we erop gespitst of we everzwijnen in het wild zouden kunnen zien lopen. Schijnbaar zijn er mensen die erover struikelen, zo vaak zien ze hen, maar wij waren natuurlijk weer op de verkeerde plek. Het is net als toen ik in Noorwegen was: overal lopen elanden, maar niet waar ik ben. Bij sommigen blokkeren ze de voordeur, liggen op de autoweg of wat dan ook, maar als ik er ben zijn ze in geen velden of wegen te zien. Ach, ze heeft een knuffel van een everzwijn dus die heb ik maar een tijdje vastgehouden, dat was ook wel gezellig. En beter dan een echte ontmoeting met een everzwijn want dat kan blijkbaar nog wel eens fout aflopen.

Een grandioze week

Hoewel ik de laatste tijd in een enorme emotionele dip zit heb ik deafgelopen dagen toch weer een opleving gehad. Nadat ik dinsdag mijnwerkstress weer heel snel kon relativeren had ik woensdag een halfwerkdagje, half rustdagje: vooral het uitslapen was super. ‘s  Avondshad ik een ontmoeting met ‘oude’ vrienden en dat was erg fijn, zij kennen mij heel goed en het voelde heel vertrouwd. Wel bleef ik nog lang nakletsen dus lag pas om 1 uur in bed. En door alle gezelligheid zag ik om half vier nog de klok zonder een minuut geslapen te hebben.

Donderdag was ik dus aardig brak en je merkt dat dit ten koste van je concentratievermogen gaat. Veel fouten heb ik niet gemaakt, gelukkig, maar toch, het voelt niet fijn als je alert moet zijn en ondertussen je ogen branden van de vermoeidheid. Vooral omdat ik ’s avonds ook nog zou gaan bowlen. Om de een of andere reden ben ik, als ik in een dip zit, sociaal gezien hyperdruk: heel veel afspraken. Het zal wel compensatie zijn. Maar het bowlen was geweldig! Ik leefde helemaal op, was zo hyper als de pest, was heel blij mijn zwager weer te zien, was blij weer te bowlen, en het ging goed dus ook daarom kon ik blij zijn: ik hakte ze helemaal in de pan 🙂

Die nacht sliep ik goed, en vrijdag was het weer druk met werk, maar achteraf zeer succesvol, dus voelde me goed, maar wel nog steeds heel moe. Als je in het begin van de week niet goed slaapt kan dat aardig doorwerken. En vooral het vooruitzicht van de vrijdagavond deed me al moe worden: eerst uiteten met Dré en Reyer om vervolgens te gaan dansen in Tivoli, "80’s verantwoord", oftewel die goeie gouwe ouwen van de jaren 80. En Tivoli zou pas om half 12 opengaan…

Maar ik had al weer een opleving die middag toen ik met Dré mijn motor ben gaan halen in Vianen. Mijn ‘eigenste motortje’, die als een verloren kindje een tijdje niet meer in mijn schuur stond en die ik met de mooie dagen zo gemist heb om een ritje te kunnen maken. Nu is ie terug met Garmin-navigatiehouder en al. Het bleek dat er toch wel aardig wat aan de hand was: de carburateur moest gereinigd worden, er bleef een naald hangen, waardoor de olie vervuild raakte en weet al niet wat. Plus nieuwe voorband dus het was wel nodig.

Het eten bij Mahanakorn was geweldig: mijn buik was zo vol dat ik wederom zwangerschapsbelevingen had. Maar echt zwanger zijn zal wel heel anders voelen al zal niemand me echt kunnen vertellen hoe dat is. Hoe dan ook, tegen de tijd dat we gingen dansen was dat wel okee. We pikten nog Yvonne en John op in café België voor we naar Tivoli gingen. En dansen in Tivoli was geweldig! Heerlijk om je uit te leven op het dansen, je kan zoveel kwijt in het als een idioot bewegen op muziek. En al die mensen die er komen! Ook nog wat bekenden gezien en het was heel gezellig met mijn gezelschap dus dat moet ik vaker doen. Ik lag dan ook pas om 4 uur in bed.. dus deze zaterdag was ik helemaal brak. Dus ik heb alle tijd genomen om rustig bij te komen. En met een kort bezoekje bij een verjaardag in het Doornse Gat, was alles prima in balans. Nu morgen nog een verjaardag in Nijmegen en dan gaat het werkfeest weer beginnen… maar daar denken we verder nog even niet aan.

Maar een paar keer deze week voelde ik me ongelooflijk blij, met de mensen die ik weer zag, de dingen ik deed en de gesprekken die ik had. En dat maakt deze week, ondanks zijn slechte start tot een grandioze week.

Stress, Tipsy en verloren nachtrust

Het waren heftige daagjes de afgelopen dagen. Zondag was nog relaí met collegaatje in mijn tuin gekletst en lekker eten ’s avonds, maar maandag was ik al moe toen de dag half gevorderd was, en ik was chagrijnig, met name vanwege het gevoel dat er zoveel te doen is in veel te weinig tijd. Dat kan je zo hebben. Toen kwam er wat meer stress bij, waardoor ik ’s nachts nog zo wakker was en continue maalde met mijn gedachten zodat ik dinsdag helemaal brak wakker werd. Midden in de nacht zat ik allerlei yoga en andere rugoefeningen te doen tot ik er moe van was.  De stress verdween al snel toen ik er over vertelde op het werk met de betrokkenen en dan voel je je helemaal dom dat je er dan zo’n nacht aan verpest hebt. Maar ja, soms kan je dat niet tegen gaan. Het zegt ook vaak iets over je eigen gemoedstoestand denk ik. Met de tennisles werd het sowieso ook weer beter, hoewel we de smash oefenden en ik stond er versteld van hoe mis je een bal kan slaan bij tennis… dat is echt een lastige slag die smash. Al helemaal als je het ineen keer wilt nemen. Das wel ff wat anders dan bij badminton.

Dinsdag ging dus aanvankelijk beter op het werk toen de stressfactor geëlimineerd was, maar het bleef een rare dag en ik was gewoon nog moe van de brakke nacht. Maar met sushi als avondeten en nog een potje tennis met twee jongens van mijn les was het toch weer een aardige avond alles met elkaar. Echter, in de loop van de avond hoorde ik dat Tipsy, de kat van mijnzus, vandaag is overleden. Mijn zwager heeft haar moeten laten inslapenomdat ze enorme pijn had. Vermoedelijk heeft ze een bloedpropje gehaddie maakte dat haar hart heel groot werd. Uiteindelijk is ze eerst bij de dierenarts ineen coma geraakt. Nu is alleen de moeder van het stel(vier) nog in leven. Erg triest. Het zal stil worden bij mijn zwager in huis.

Restaurant De Generaal

Vrijdag was het nog een redelijk warme dag en met het fitnessen erbij ook een zeer geslaagde dag. Deze zaterdag was het echter ijskoud. Ik ging eten met vrienden bij De Generaal in Baarn. Maar in het restaurant, het voormalige en eerste treinstation in Nederland, was het erg tochtig en pas aan het eind van de avond, na voldoende eten binnen te hebben, werd het behagelijker. Het eten was prima, maar de plotselinge kou ten opzichte van de dagen ervoor was toch een kleine verstoring. We hebben daarna nog een film gezien, Zwartboek, via de beamer op de kamerwand, tjonge, wat is dat gaaf, je eigen thuisbioscoop. Weliswaar niet dezelfde sfeer maar wel geweldig beeld. Eens kijken of ik dat niet een keer kan realiseren te beginnen met surround cinema geluid.

Amelisweerd

Woensdag werd ik wat melancholisch wakker. Na kort gesprek met een vriendin kwam ik weer wat meer op de rails en bedacht me dat ik wellicht iets te lang vrij ben en te weinig onderneem. Maar ook dat het soms lijkt alsof ik drijf maar niet goed weet of het naar open zee is of naar de kust. Dus heb ik mijn plannen gewijzigd en besloten op de fiets op pad te gaan, naar Amelisweerd, kopje thee drinken en lezen. Maar het was er zo druk, huilende baby, kletsende mensen, dat ik me realiseerde dat ik gewoon rust wilde. Dus ben ik op een bankje in het bos gaan zitten met alleen de vogelgeluiden om me heen en een enkele voorbijganger als getuige. Dat gaf me de rust die ik blijkbaar die dag zocht. Teruggekomen bleek de trap in de wc ineens geschilderd. Heel apart om zoiets te merken, alsof het vanzelf gebeurd is.

De donderdag moest ik weer werken, en ik sliep niet goed dus begon de dag al wat moe. En bovendien was het bloedheet op de kamer waar ik kwam te zitten dus ben ik maar even rond gaan lopen, kijken wie me nodig had… en gek genoeg, overal waar ik binnen loop heeft iemand wel wat te vragen, heel apart. Uiteindelijk ben ik in het warme hok gaan werken en als je er wat langer zit dan went je lichaam aan die warmte en heb je er geen last meer van.

Ik heb de laatste tijd wat meer last van mijn onderrug (bij het wandelen maar nu ook gewoon overdag) en ook bij het stretchen voel ik tinteling in mijn voet dus ik ga maar eens navragen of er iets aan de hand is. Met de yoga-oefeningen die ik doe voor mijn rug worden altijd weer ruggewervels teruggeschoven in een bepaalde positie, een heel apart geluid en gevoel. Als ik dan op mijn rug in bed ga liggen brandt mijn hele onderrug… heel vreemd. Wellicht van de doorbloeding of zo die opgang is gekomen door de oefeningen. Ik hoop niet dat het een hernia is. Een collega vertelde me vandaag dat ie vanwege een hernia meerdere keren per dag zijn buik (navel) aanspant als training van zijn buik en rug. Ik heb het even geprobeerd, het valt niet mee. Moet eerst maar eens gaan horen wat het kan zijn, als er iets is. Nog een dagje werken en dan is het weer weekend!

Rust

Het is deze laatste twee dagen ongekend genieten: gewoon vrij zijn en niets hoeven. Maandag voor het eerst sinds tijden even op de bank filmpje zitten kijken maar vooral lekker buiten boekje lezen in de zon en schaduw: wat een genoegen om een tuin te hebben. En vooral erg leuk was het met mijn collega’s/vrienden op terrasje wat drinken en lekker Thais eten aan de Oudegracht. Dat was weer veel te lang geleden.

Vandaag was ik zowaar vroeg op, en ging direct aan de slag onkruid weghalen en mijn hortensias bevrijden van de wingerd die hen parasiteerde. Al met al was het een betere dag met de bewolking waardoor buiten zitten iets aangenamer was. En ook weer eens rustig filmpje kijken op de bank, voor mij het teken dat ik eindelijk wat tot rust kom. Ik voel me dan wel wat schuldig dat ik niet werk en aan het nietsen ben maar leg dat gelukkig makkelijker naast me neer.

Ik heb nog een reuze libelle in huis gehad die ik voorzicht de deur uitgewerkt heb, ondertussen toch pogend het vast te leggen: erg frusterend dat ik een goede camera heb maar dat deze niet in staat is om objecten van dichtbij scherp te krijgen. Toch niet zo’n goede camera dus. Misschien moet ik toch maar eens gaan kijken naar een digitale spiegelreflexcamera.

Henning Mankel – Italiaanse Schoenen

Wie denkt dat Henning Mankel alleen krimi’s schrijft heeft het mis. Hij kan ook prachtige verhalen schrijven, uit het leven gegrepen. Zo ook het boek Italiaanse schoenen. Een prachtig verhaal over een man, een voormalig chirurg, die zich teruggetrokken heeft op een eiland om een fout in zijn werk, en ook het leven zelf, te ontlopen. Hij heeft nog maar met weinig mensen te maken, met hond en kat deelt hij het eiland en het leven. Tot er een vrouw over het ijs aan komt schuivelen. Zijn eerste liefde komt hem na 40 jaar weer opzoeken. Dit is het begin van een omwenteling in zijn leven die hij nooit voor mogelijk had gehouden. Het boek geeft prachtige omschrijvingen van communicatieproblemen, opgekropte emoties, verdriet maar vooral ook vreugde waarmee je geconfronteerd wordt als je het leven volop aangaat in plaats van continue ontloopt. Het lijkt makkelijk om aan alles de rug toe te keren en het helemaal alleen te doen. Afgezien van de eenzaamheid die je op je pad vindt kan je je daar aardig mee redden. Maar de rijkdom die je terugkrijgt als je je op het pad van het leven waagt staat in geen verhouding tot de rust, en daarmee leegte, die je vindt als je je er niet op waagt. Als je bereid bent jezelf te geven aan anderen zal je ook terug ontvangen. Kortom een prachtig boek dat heel makkelijk leest.